Cadeaus van een tante......
Het huis is onttakeld; het ademt een sfeer van leegte, verlatenheid en verval. Het hart en de ziel zijn eruit gesneden, de doodsheid regeert en overheerst. Dertig jaar huwelijksleven zijn er gepasseerd als een ijlende windvlaag en nu doolt mijn vierentachtigjarige tante, haast mijn enig overgebleven verwante uit een talrijke familie, er wezenloos, doelloos en eenzaam rond.
De tante was er altijd op kruispunten in mijn leven; ook, toen ik eens in jeugdige onbezonnenheid na een roekeloze en dolzinnige escapade naar haar vluchtte.
Zij heeft de argeloosheid, het vertrouwen in haar medemens, de naïviteit en de goedheid tot op hoge leeftijd weten te handhaven, cultiveren, behouden op mij wonderbaarlijk aandoende wijze.
Haar argeloze goedheid stijgt zelfs boven haar droefenis uit en ze gaat me voor naar een vervallen, verwaarloosd vertrek waar ze een doos opent met een collectie CD's die ze me wil schenken (ze zullen mij in mijn verdere leven voor altijd aan haar blijven herinneren) en die ik met mijn slechte, harde en koude, door een lang leven vol tegenslagen gecorrumpeerde hart niet kan verdienen en nauwelijks kan accepteren......
Als ik terugreis naar mijn geboortestad zie ik de welige weiden bezaaid met runderen langs de glinsterende rivier uitgestrekt liggen. Het is vroeg in september, een herfst breekt aan en ik vind het ongelooflijk hoe deze haast onaantastbare schoonheid in tegenstelling staat tot het hartverscheurende leed dat mens en wereld overspoelt en dat bezit heeft genomen van het hart van mijn arme, betreurenswaardige tante.....
Geplaatst in de categorie: verdriet