Alle inzendingen over droefgeestigheid

Na de samenkomsten in het Wertheimpark en de vernedering in De Kuip zou 'Met het oog op morgen' de uitzending van vanavond met maar één schmierende Jordanese meezinger moeten openen: 'Amsterdam huilt waar het eens heeft gelachen'. Plechtig en droefgeestig.

...westwaarts. Als ik de pas erin heb bemerk ik dat ik haast maak om deze plek te ontlopen, een plek van droefgeestigheid die mijn ziel in stilte deed lijden…”

De Korvelseweg slingert zich als een kosmopolitisch lint dat stadsgedeelten verbindt door onze stad. De feestverlichting die gespannen is boven de straat verbindt de panden nog altijd in januari, een laatste herinnering aan de festiviteiten. Daar is ook sinds jaar en dag de winkel van "Terre des...

Door de overkapping van de "Schouwburgpromenade" (de naam is aangegeven met grote, trotse letters) is de zijbeuk van de Heikese Kerk en de bekroning daarvan door haar dak goed zichtbaar en ook heeft men uitzicht op de witte, gevleugelde heiligenbeelden aan weerszijden van het portaal van de oude...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenzencentrum aan de...

Het is op het kruispunt van de wegen, op het cruciale moment van onze unieke, eenmalige ontmoetingen dat het lot toeslaat of het noodlot, dat de allesbepalende gebeurtenissen zich voordoen die ons leven inkleuren, die onze toekomst bepalen..... En zo ontmoette ik de kersverse weduwe die zojuist...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenscentrum aan de Bredaseweg....

Daar wachtte ze nog op mij, dag aan dag, jaar aan jaar; op mij, de dochter, haar kind dat ze zozeer liefhad; in de aanleunwoning die tot mijn laatste ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in...

Het rommelmarktklokje met de barst in de façade zucht twaalf keer. Droefgeestig kweelt de oude koekoek zijn wijsje. De bruine bonen vechten met het spek om het beste plekje in mijn schotel. Stukjes oude kaas spelen krijgertje rond de bowlkom. Buiten miezert het. Een manisch-depressieve...

Sedert enige tijd worden wij overspoeld door berichten van deskundigen, dat "het" nog veel erger gaat worden dan het reeds is. Wat "het" dan toch is, laten wij een wijle in het midden. Recessie op recessie zal ons deel zijn. De demonen zullen met gezwinde spoed op ons afkomen en ons daarna...

's-Hertogenbosch heeft een prachtig plein dat Parade heet. Ooit het domein van Begijnen, daarna een parade- en exercitieplaats voor het garnizoen, vervolgens parkeerplaats en nu een saaie rechthoek met slechts zes horecagelegenheden, waar een zelfmoordenaar likkebaardend opkijkt naar de door de...

...van onuitsprekelijk verdriet, een melodie vol droefgeestigheid, melancholie en weemoed. Toch stel ik me niet voor dat het verdriet zwaarder drukt of met een loden last op mijn hart dan op de harten van mijn tafelgenoten als zij door de feestelijk verlichte straten gaan en in de huizen de...

Tussen dichte drommen van mensen door en vooral van jongeren (de jongeren die overal zijn; een nieuwe generatie die mij moeiteloos en enthousiast voorbijstreeft....) vind ik op een grijze januaridag haast op de tast mijn weg naar het station.... Ik ben op weg naar wat voor mij het dierbaarste en...

(voor Edgar Allan Poe (1809 - 1849)) Edgar is geboren in Baltimore, toen hij twee jaar was, stierf zijn geliefde moeder, waarna hij onder de bezielende leiding van John Allan kwam, een welvarende tabaksexporteur. In 1815 namen zij de boot naar Engeland, waar zij tot 1820 verbleven. Op zijn elfde...

Tien regels De dood bedroeft maar is zelf niet droefgeestig. Zie hoe de gestorvene geredelijk glimlacht. Hij heeft afscheid genomen van licht en warmte, voegt zich genoegzaam naar aarde en koude. Ontbinding begint, is al begonnen: de vliegende vogel staat een ondeelbare oogwenk stil in het...

Bovengenoemde heren scheppen er, in columns en reacties, regelmatig en onbeschaamd genoegen in om mijn generatie op een zure en pathetische wijze te bekladden door gebruik te maken van platvloerse clichématige retoriek waarmee ze ongetwijfeld de bedoeling hebben om het eigen onvermogen en falen...

De publieke klok is er uitgewerkt. Niet de kerkklok, maar waar zijn nog kerken. Eerst lieten ze de tijd versukkelen. Geen klok liep meer gelijk en géén liep doorgaans gelijk met de radio. Wij zwervers verstrooide professoren Polen asielzoekers e.a. hadden toen nog enig houvast. Maar dat is met de...

Er waaiden verschillende winden door elkaar. Spoedig werd de luchtvlam op een sterke luchtstroom meegedragen naar het Noorden. Daar ging ze over grote rivieren en over de Veluwe. Tenslotte daalde ze vermoeid neer in de Flevohof. Het was nacht. "Wat zie ik daar voor gevaartes?" dacht de luchtvlam...

’t Moest niet zo zijn, maar ’t is wel zo: nogal wat christenen hebben een soort minderwaardigheidsgevoel ten opzichte van niet-christenen. Met name op leesgebied. Bedoelde christenen denken dat alleen ongelovigen goeie boeken kunnen schrijven. Dat klopt van geen kant. Als je regelmatig...

(omtrent Louis Paul Boon) Louis vocht terug met de wapens die hem ontnomen waren, hij wist ze terug te stelen van de vrome en ongenaakbare heerseres, die zijn moeder was, helaas een droogkut. Geen wonder dat hij verwoed op jacht ging naar vochtige kutjes en sappige, moederlijke borsten met...

Onvoltooid Al mijn avonturen in verleden tijd mijn avonturen, stel je daar maar niet te veel bij voor toeristen bekogelen met wijnappelsienen waarom wijnappelsienen? Hoor ik je vragen maar zulke vragen stelden wij ons nooit mijn hond, mijn nicht en ik. Onze zogenaamde weeskinderlijke...

(voor Théodore Chassériau (1819 - 1856)) Je bent geboren op 20 september 1819 in El Limón, Samaná, Santo Domingo. Jouw vader Benoît Chassénau was een Franse avonturier, die in 1802 een administratieve functie in Santo Domingo begon. Jouw moeder Maria Magdalena Couret de la Blagniére was...

(voor Gustavo Adolfo Bécqer (1836 - 1870)) Je bent geboren in het schitterende Sevilla met een Vlaamse vader, die succesvol kunstschilder was. Een van je broers, Valeriano, volgde je vader daarin op, ook jij probeerde het, maar je had veel meer met de Spaanse letterkunst. Je had maar weinig...

(voor Wassily Kandinsky (1866 - 1944)) Je bent geboren in het stoere Moskou, waar je blauwe fikken kreeg van de kou en waar iedereen zijn glazen doopte in de wodkarivieren om maar op te warmen. Gelukkig brandde er altijd een houtkachel bij je ouders en kreeg je ruim voldoende te eten. Je had een...

(voor Sir Edward Burne-Jones (1833 - 1898)) Je bent geboren in Birmingham, waar je arme moeder Elizabeth Coley zes dagen daarna stierf, waardoor je bent opgevoed door je vader Edward Richard, een lijstenmaker, en de eenvoudige huishoudster Ann Sampson, die je als een puppie vertroetelde. Je...

Het ijdele meisje Jolanda lag 's avonds in haar bed te genieten van de sterrenhemel. "Mooie gouden stralen komen mij bezoeken," mijmerde ze. "De sterren zouden weleens wonderlijke krachten kunnen hebben. Wie weet, zullen ze mijn nagels erg veel groeikracht geven. Ja, ik wil graag heel lange...

(voor Shizuka Miura) Je bent rond 31 januari 2010 overleden door zelfdoding. Hoe oud je precies bent geworden, is mij niet bekend, maar ik schat zo'n 34 jaar. Je was de protégé van de meester-poppenmaker Kantan Amano (1953 - 1 november 1990), die overleed door een motorongeluk. Hij maakte...

(voor Johannes Ewald (1743 - 1781)) Je vader was een gammele, droefgeestige kapelaan, die jou onbedachtzaam het gevaarlijke web van de theologie induwde, waar hijzelf al zwaar onder gebukt ging. Je frivole, maffe moeder liet zich graag verwennen door hengstige mannen buitenshuis, waar je vader...

Een zenuwachtig gevoel dwingt mij elke dag te gaan wandelen, de natuur maakt mij rustiger. Het was een hete dag en de weidse hemel was hier en daar bedekt met stapelwolken. Gelukkig hoef ik niet ver te lopen om mijn dorp achter me te laten, alleen moet ik oppassen voor de roodharige dame bij het...

(voor Harold Hart Crane (1899 - 1932)) Je bent geboren in het gemoedelijke Garrettsville, waar je vader een welvarende handelsman in suikerwerk was, terwijl je moeder limonade aan je gaf. Je zweette niet alleen in de zon, maar ook 's nachts in je bed, waar je geteisterd werd door talloze...