DE LUCHTVLAM (tweede deel)

Er waaiden verschillende winden door elkaar. Spoedig werd de luchtvlam op een sterke luchtstroom meegedragen naar het Noorden. Daar ging ze over grote rivieren en over de Veluwe. Tenslotte daalde ze vermoeid neer in de Flevohof. Het was nacht.
"Wat zie ik daar voor gevaartes?" dacht de luchtvlam voordat ze insliep. De volgende ochtend kwam ze dat tot haar spijt duidelijk te weten.
"Net zulke toestellen als op de Efteling!" schrok ze. Bovendien zag ze al gauw lange rijen van wachtende mensen. Druk gejoel en gekrijs klonk boven alles uit. Dat beviel de luchtvlam ook niet erg.
"O, ik word gekweld door een koude Noordenwind," kreunde ze. "Die blijft maar blazen en duwt me omhoog. Daar ga ik!"
De luchtvlam werd door de sterke adem meegenomen naar het Zuiden. Droefgeestig gestemd zag ze de Efteling onder zich voorbijgaan.
"O, kon ik maar naar beneden gaan," dacht ze vol spijt.... Maar dat gebeurde niet. Verder en verder ging het. Eindelijk zweeg de wind. De luchtvlam kon zich laten zakken en zag mooie grote boomkruinen onder zich. Ook klonken er vrolijke stemmen. Wat zou dat zijn?
Het pretpark Bobbejaanland deed gemoedelijk aan. Zou de luchtvlam het hier naar haar zin hebben? Nou, hier ook weer van die rijen mensen, die lang moesten wachten. Aan het eind van zo'n lange rij zag je een donker hol of een groot ding vol kindergekrijs. De mensen spraken levendig met elkaar. De gezelligheid was vredig en zonder zorgen.
"Zelfs de schappelijkheid van het Vlaamse land gaat te veel met drukte gepaard," dacht de luchtvlam.
De hele dag lag ze berustend onder een boom. Langzaam liep het park leeg. Avondgeuren kringelden rondom de luchtvlam. Daarin meende ze ook een vleugje Eftelingsmaak te proeven. Dat gaf haar een opkikker! Ze vloog omhoog. De Eftelingsmaak werd sterker. De luchtvlam werd als het ware door verrukkelijke geuren meegetrokken. Ze werd er duizelig van en verloor het bewustzijn.
Pas veel later kwam ze weer bij.
"Ik zie alweer rijen van mensen om me heen. Ach, wat een pech! Ze staan zo stil en stijf... Gauw wegwezen!"
De luchtvlam snelde een donkere gang in, bleef stil liggen.
"Hier moet ik maar vergaan. Ik heb dan ook een ellendig leven. Almaar rijen mensen, die wachten, wachten en nog eens wachten. Nee, dat kan ik niet verdragen. Dan maar liever er niet meer zijn..."
Een licht gedruis onderbrak haar nare gedachten.
"Wat is die Droomvlucht een machtig iets!" riep een opgetogen kinderstem.
"Ja, een heerlijk elfenpaleis," antwoordde een volwassene. "Wat zou het verrukkelijk zijn als de hele wereld er zo uitzag!"
De luchtvlam werd door deze woorden helemaal opgemonterd. Zo snel ze kon vloog ze door gangen en zalen. Meer nog dan de Droomvluchtbezoekers genoot ze van al dat moois. Prachtige bloemen en struiken vol bloesems droegen elfenmeisjes op hun takken. Tere zang welde op uit hun keeltjes.
Een andere ruimte deed grauw en somber aan. Grondelfen keken bedachtzaam voor zich uit.
"Ik ontdek een belangrijk iets," ging het door de luchtvlam heen. "Hier in het elfenpaleis heersen heel verschillende stemmingen. Opgewektheid zie je bij zwaarmoedigheid. Verstilde aard leeft naast drukke onderneming. Maar hoe dan ook: vrede en eensgezindheid aanvaarden dit allemaal."
Pijlsnel schoot de luchtvlam naar buiten. Ze ging over stille huisjes, mooie rustige tuinen en grote toestellen, waaruit daverend geschreeuw klonk.
"Luidruchtig of kalm vertier," dacht de luchtvlam. "De Efteling aanvaardt elke uiting van speels, onschuldig vermaak, bulderend of fijnzinnig en sierlijk."

Nog steeds waart de luchtvlam rond.
Ze vertoeft vaak heel rustig te midden van grootse rumoerige pret. Steeds geeft ze gezellige stemming aan de bescheiden, ingetogen verhalen in het Sprookjesbos.
's Nachts zwerft ze weleens tussen Kaatsheuvel en Loon op Zand. Dan houdt ze ervan om neer te strijken op een bemost rieten dak met een enigszins golvende nok. Ze ervaart opnieuw dat voelen en denken uit die oude tijd van haardvuurvertellingen...
's Morgens gaat ze terug naar de Efteling. Af en toe brengt ze haar vertellersgeest in gehoorzalen, waar nog met de aard van heel vroeger sprookjes ten gehore gebracht worden.

Schrijver: Han Messie, 3 juli 2015

hmessielive.nl

ZOEKEN VINDEN VREDE VINDEN VREDE

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 5 stemmen 96