Gedoemde dichter

(voor Edgar Allan Poe (1809 - 1849))

Edgar is geboren in Baltimore, toen hij twee jaar was, stierf zijn geliefde moeder, waarna hij onder de bezielende leiding van John Allan kwam, een welvarende tabaksexporteur. In 1815 namen zij de boot naar Engeland, waar zij tot 1820 verbleven. Op zijn elfde was hij terug in Amerika, studeerde in Richmond en later aan de universiteit van Virginia. Geldgebrek werd het einde van zijn universitaire studie en hij besloot, na hevige ruzies met John, het leger in te gaan, maar de leiding op West Point stuurde hem weg, omdat hij herhaaldelijk de regels overtrad. Hij zocht het blote avontuur, niet de hardleerse discipline, daarvoor is geen enkele artiest in de wieg gelegd. Eenmaal alleen op de wereld poogde hij als journalist zijn leven op de rails te houden, maar geestwurgende tijden van bittere armoede tergden zijn miserabele bestaan zonder echte vrienden en zonder de fysieke troost van een tedere geliefde. Toen hij achttien jaar was, publiceerde hij zijn eerste dichtbundel 'Tamerlane', een knappe prestatie en hoop voor de toekomst, een tante gaf hem onderdak en hij schreef verbeten door aan zijn literaire zoektocht. Toen hij 27 was, trouwde hij met de 13-jarige Virginia, die na elf jaar huwelijk stierf en zo werd hij een versomberde weduwnaar, zijn chronische depressie stak wederom flink de kop op en hij probeerde de stekende downgevoelens met fikse dosissen alcohol te dempen. Ook stortte hij zichzelf als een wanhopige bezetene op het schrijven van griezelverhalen en meer zwartgallige gedichten. Op zijn veertigste wilde hij nog graag een keer zijn tante bezoeken, zijn schoonmoeder, die zijn zielsverwoestende verdriet om Virginia het beste kon aanvoelen. Reeds in een vergevorderd stadium van alcoholverslaving nam hij onbewust de verkeerde trein naar New York en kwam hij pardoes in zijn geboortestad Baltimore aan, waar verkiezingsboeven hem dronken voerden om meerdere keren voor hun partij te stemmen. Hoe ze dat gelukt is, is mij een groot raadsel, maar ze lieten Edgar wel nadien in coma achter op de steenkoude straatstenen. Baudelaire noemde zijn leven een complete, uitgestelde zelfmoord, maar dat valt te bezien, daar hij toch in feite vermoord is en allerminst door hemzelf. Voorbijgangers stormden op hem af en brachten hem nog naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, waar hij in zwaar beschonken toestand de laatste, alcoholische adem uitblies. Dat hij een sterke neiging tot fatalisme had, valt niet te ontkennen, deze ware zielenpoot met zijn droefgeestige hondenogen was desondanks wel de inspiratie voor veel symbolisten in Frankrijk. Verlaine rangschikte hem onder de gedoemde dichters en velen met hem. Vijf jaar na zijn dood werd in Charleville Arthur Rimbaud geboren, een dichter die in zijn traditie nog verder ging dan men voor mogelijk hied. Edgar is een jaar voor zijn dood nog verliefd geworden op de dichteres Sarah Helen Whitman, maar ook op ene Annie Richmond en ene Elmira Stelton. Allemaal wanhoopspogingen, die hij verdronk in liters alcohol, zeker nadat Elmira hevig terugkrabbelde van de huwelijksplannen tussen hen. Kwaadsprekerij had haar huiverachtig gemaakt. Zonder hoop op een geliefde vrouw koos hij inderdaad voor de minste weerstand en verzette hij zich op geen enkele manier tegen zijn beulen, zijn engelen.

Edgar Allan Poe Gedo Gedoemde dichter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.6 met 5 stemmen 146