Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bezeten van erotiek 2

(omtrent Louis Paul Boon)

Louis vocht terug met de wapens die hem ontnomen waren, hij wist ze terug te stelen van de vrome en ongenaakbare heerseres, die zijn moeder was, helaas een droogkut. Geen wonder dat hij verwoed op jacht ging naar vochtige kutjes en sappige, moederlijke borsten met harde, opgewonden tepels, lustig en een en al permissie uitstralend om er eindeloos aan te zuigen, ongeremd geil en grenzeloos angstloos.
Hierin slaagde hij uiterlijk gezien voldoende, maar innerlijk gezien fragmentarisch en te weinig. Eerlijk gezegd kon de strijd nooit gewonnen worden, want hij had geen goede basis gehad van zijn ouders en hij zou dat dan ook nooit kunnen bereiken, alleen ensceneren of hier en daar lichtelijk ervaren, maar dan altijd ten koste van zijn gezondheid, wat hem weer terugvoert naar zijn onlustgevoelens van weleer.

Zijn overlevingssysteem keerde steeds terug naar het uitgangspunt, dit was niet te vermijden, noch te misleiden via alcoholische vluchtwegen of kunstzinnige excessen. Louis was verdoemd tot ketenen van onlust, waar zijn moeder hem in had vastgelegd. Waar lustgevoelens enkel vrij zijn in de fantasie kan geen vrede zijn en vroeg of laat zal de wrekende levenskracht opdoemen in de naargeestige gedaante van een droomverslindende zelfhaat.

De tol die Louis voor het ontvluchten van de werkelijkheid moest betalen, werd steeds groter en steeds wreder. Keer op keer had hij geen weerwoord meer, hij was terug bij het begin van zijn ellende, woorden bleven tenslotte maar woorden. Eens echt lekker in een zwarte jongedameskut heen en weer gaan, dat bleef uit, tot zijn grote verdriet en tot zijn grote schande. Eens echt de hoerige kut van een schijnbaar degelijk getrouwde vrouw te likken, dat zat er niet in. Eens echt een geile jongevrouw vingeren, dat bleef puur een kwestie van totaal ingehouden opwinding, al zal hij bij menige 'verboden droom' zichzelf dwangmatig hebben afgetrokken.
Deze 'petit mort', zoals de Fransen zeggen, kan herhaaldelijk alleen uitgevoerd leiden tot zelfvernietigingsgedrag. De depressie die Louis gevoeld heeft, was niets anders dan de onderdrukking van zijn boosheid naar zijn moeder, de beklemmende onmacht waar zij hem ingestort heeft. Triest en sneu.

Dat Louis een hitsige man was, dat moeten wij als moederlijke lezers niet ontkennen, want dan begaan wij dezelfde fout als zijn echte moeder, dan negeren wij zijn ware behoeften. Louis had continu zin in neuken, met steeds nieuwe, spannende uitdagingen, want zo viriel was hij nu eenmaal. Wat te denken van zijn fenomenale oeuvre? Allemaal geniaal omgetoverde seksuele spanning! In die zin heeft hij zijn kunst aan heel wat vrouwen te danken, daar lopen er nog veel van rond zonder het te weten.

De eenzame Louis leed onder zijn talloze angsten creërende onmacht, de tantaluskwelling die hem belemmerde om uit de droefgeestige cocon van zijn vastgeroeste patronen te stappen. Wat hij met alcohol deed, was een uitgestelde suïcide, maar psychisch was hij al vermoord door zijn moeder, die hem verbood levensdriftig te zijn, agressief-levendig, zichzelf.

Het is bekend dat alcohol de lever beschadigt, wat misschien minder bekend is, is dat de lever staat voor de boosheid in de mens. Dit is geen fabeltje in verband met de drinkcultuur in het algemeen en in het bijzonder aangaande Louis. Er wordt wat woede weggedronken!

Inmiddels heb ik hopelijk duidelijk gemaakt dat het kernprobleem ontstaan is in de babytijd en/of kindertijd, daar waar de moeder haar kroost verbood te ageren tegen haar, alleen omdat het haar niet uitkomt, omdat het voor haar te pijnlijke herinneringen oproept. De moeder van Louis was voor hem een nazistische cipier, maar in de realiteit was ze al verdwenen en zijn celdeur stond wijd open, toch ging hij er nooit vandoor. Hij was tragisch gewend geraakt aan zijn innerlijke gevangenis en zeker ontwend aan de vrijheid, die hij slechts rakelings heeft gekend en nimmer met losse teugels.

Als zijn vrouw Jeanneke zegt dat hij vrij was om te doen waar hij ten diepste zin in had, dan betekende dat zo goed als niets, hoe goed bedoeld ook van haar, zij bleef zijn martelende moederfiguur en het verbod in zijn jongensgeweten is hij trouw gebleven. Hij wilde zijn moeder, ten koste van wat het koste, niet verraden, want dat stond gelijk aan zelfmoord, in ieder geval vroeger. Hij spaarde haar, de ongelukkige lieverd. Hij was dus heel aangepast naar zijn moeder toe, ondanks zijn provocerende, rebelse uitstralingen in zijn kunstwerken. Kunstmatig dus. Hij vermeed het voor een kind zo dodelijk-pijnlijke gevoel van de echt haatdragende afwijzing. Hij verlengde in wezen zijn vroegere thuissituatie, dat deed hij met zijn vrouw Jeanneke, tegen wie hij loyaal bleef, zoals hij zijn moeder loyaal bleef.

Hierin heeft Jeanneke volkomen gelijk, het klopte van zijn ogenschijnlijke trouwhartigheid, die onderliggend op aanpassing (uit angst voor de moeder) berustte. Maar Louis heeft zijn echte ik verraden, dat staat als een paal (een eenzame pik) boven water.
Later verder.

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 december 2009


Geplaatst in de categorie: erotiek

3.0 met 5 stemmen 1.482



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)