Alle inzendingen over gezelschap

's-Avonds hield hij mij gezelschap, terwijl ik in mijn boeken zat gedoken, schijnbaar stil mediterend op het stokje, met één pootje in de veren, dichtbij het kleurige schommeltje dat lijkt op een speelgoedje voor kinderen en hij kneep de zwarte kraaloogjes, schijnbaar slaperig, half dicht.…

Wouter kreeg het als butler erg druk met het aanreiken van de drankjes, want de beschaving ging zienderogen achteruit en ergerde zich aan de smerige taal van het gezelschap. De ene schuine mop na de andere en de barones had het grootste woord.…

Op onze reis naar Baarle-Nassau met als bestemming een pannenkoekenrestaurant, trof ik zeer aimabele, zij het al te spraakzame Tilburgse medepassagiers. Het was een dag in de vroege zomer en frisgroen geboomte omzoomde de wegen en overhuifde ze met een schitterende natuurlijke ereboog. Een dikke, welgedane heer naast mij neuriede vergenoegd en haast…

De spare ribs namen zijn bord voor negentig procent in beslag en ik vroeg me af wat zijn maag ermee aan moest, zoals ik me afvroeg hoe ik de avond met hem door moest komen.... In het halfduister van het restaurant moesten we schreeuwend ons gesprek in stand houden dat leek weg te zinken in het niets om weer op te leven als we het als een drenkeling…

We waren de "heksenkring" van vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, maar toen we op onze schreden terugkeerden, zagen we opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "pràchtig!", "pràchtig!" ontlokten die voor haar welhaast tot een, weliswaar hoogstpersoonlijk…

Nu "houdt de plant mij gezelschap". Men noemt haar "Dracaena". Breed waaieren haar hardgroene bladeren uit; trots en superieur verheft ze zich. Ze is maar een plant; ze draagt geen mensen- of dierenziel in zich, maar ze verlangt naar meer groei, naar aarde en ruimte. Die zal ik haar zeer van harte schenken.…

We waren de "heksenkring" bestaande uit vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, toen we op onze schreden terugkeerden. We zagen opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "práchtig!", "práchtig!" - die voor haar welhaast tot een hoogst persoonlijk cliché…

Ik noem haar "Dracaena" maar weet niet of dat haar werkelijke naam is. Haar felgroene, langwerpige bladeren, die een fraaie tekening vertonen waaieren uit van haar stam. Trots en fier staat ze te pronken en er ontspruiten nog altijd nieuwe bladeren aan haar hart. Ik voed haar met zachte, rulle bruine aarde en met kristalhelder water. Eenzaam, trots…

Het kleine lokaal waarin we waren samengekomen en dat men met enige moeite ook wel een "huiskamer" zou kunnen noemen bood uitzicht op een feeërieke tuin met "Engelse" hagen en in de verte een schattig huisje dat bij nader inzien een volière bleek te zijn waarin vogels zich amuseerden die ik wel graag eens van dichtbij had willen bezichtigen. En…

Kortom; we waren vandaag met ons gezelschap in het Brabants Natuurmuseum....…

Het was op die (winter-)avonden dat we samen op weg gingen, vaak dik ingepakt tegen de kou en we via de lange Ringbaan Oost het zwembad bereikten; mijn moeder, mevrouw Brouwer, onze buurvrouw en ik. Ik was zeven jaar oud. De geur van chloor was allesoverheersend in de accommodatie. Enigszins in een uithoek bevonden zich de douches die we bezochten…

Op het Stadhuisplein zijn de heren aan het werk, omringd door het zand dat aan de oppervlakte is komen te liggen. De aarde heeft het prijsgegeven als een oprisping, als ware het tevoorschijn gekomen uit een ongeziene, voorheen geheime ondergrond, als uit een onbestaanbaar innerlijk orgaan. De stoere, forse heren dragen oranje kledij. Zij laten zich…

De kleine haven van de vestingstad Geertruidenberg ligt ingeklemd tussen merkwaardig aandoende stalen relingen en de desolaat ogende hoge bebouwing van appartementencomplexen. Een klein pleziervaartuig trotseert de stroom en het spoedt zich enthousiast voort terwijl een andere boot ligt aangemeerd en geen aanstalten maakt om het donkere water te bevaren…

Het is onbeschoft en asociaal om in gezelschap in de weer te zijn met de smartphone.…

Af en toe telefoneren we met elkaar, Jef en ik. Er zit echter geen regelmaat in en ook geen dringendheid. Eerder zomaar. Tot op een dag de telefoon rinkelde met een opgewonden Jef aan de andere kant. Of ik hem eens wou begeleiden naar het stadhuis voor een bepaald persoonlijk dossier van hem “dat zijn einde naderde”. Immers, hij miste zijn elektrisch…

De herfst van 1997 begon met een aantal schildersessies op het atelier van het T.W.C. in Amsterdam West. Roel en Bjarne hadden grote vellen papier opgehangen aan de linkermuur van het atelier en schilderden grote koppen met acrylverf op het papier. Bjarne stak het een en ander op van de schildertechniek van Roel, maar koos er voor zijn eigen weg te…

De één beweegt zich stroef als een rasp door de samenleving, de ander glad als een aal, beide zijn onaangenaam gezelschap.…

Juist toen ik op kerstavond, als mensen hun saamhorigheid vieren rond een kerstboom, uit het raam keek, zag ik mevrouw voortschuifelen door de restanten van de grijswitte sneeuw die eerder de wereld overladen had, in het gezelschap van een poedel, waarvan zij wel zielsveel moest houden naar mijn inschatting.…

Met geen ander gezelschap dan een cameraploeg en een karavaan voor de catering. Buiten beeld, dat wel.…

Na de hittegolf van afgelopen juli die velen méér gekweld heeft dan ook maar enigszins wenselijk was, was de koelte weer ingetreden en ben ik mijn jaarlijkse bezoek aan de Tilburgse Kermis af gaan leggen, nog vóórdat de attracties weer onttakeld zouden zijn en we ze op de Ringbanen voorbij zouden zien komen, geladen op grote trucks en we ze weemoedig…

Het vormt een "epitheton ornans", een "versierende benaming" waarmee men de bejaarde dames aanduidt; de trotse, krachtige en sterke weduwen in wiens gezelschap ik me vaak bevind. De kroon van hun grijze haar vormt hun sieraad en zij trotseren moedig de kwellingen van hun eenzaamheid nu hun levensgezel hun ontvallen is…

Haar enige gezelschap vormde een goudvis die lusteloos zijn rondjes zwom in een glazen kom. De torenhoge flat aan de Componistenlaan had een merkwaardige aantrekkingskracht en de sprong in de diepte van zeventienhoog is niet uitgebleven en scheen hoe dan ook onvermijdelijk....…

Jammer dat onze nationale coryfee Giri in dit gezelschap met rapidschaken niet mee lijkt te kunnen komen.…

"Het is om te consumeren met een gezelschap in Baarschot" vervolgde hij, zich hiermee excuserend.....…

Ik ben in het gezelschap van een dame (eens een florissante schoonheid) die sinds onze vorige ontmoeting, een jaar geleden, door een gruwelijke ziekte zozeer vermagerd is dat ze de proporties van een lantaarnpaal heeft aangenomen en dat er diepe lijnen in haar gezicht gekerfd staan en van een mevrouw die sinds jaar en dag de zuurstoffles, de katheter…

De dame met de achttien persoonlijkheden die haar beurtelings voor de geest treden heeft me weer verwelkomd in de Zorgwoning waar zij vergezeld wordt van twee schitterende katten; vaak haar enige gezelschap; kunstwerken van de natuur met beweeglijke staarten en snorrenbaarden die gevoelens schijnen aan te geven en met schitterogen met een zwart streepje…

De geste was niet onwelkom geweest en toen ons gezelschap neergestreken was op een terrasje, had hij verstolen blikken in mijn richting geworpen. Een andere keer kwam het tot een praatje. Meneer was gepensioneerd; hij was eigenaar geweest van een stomerij.…

Hij zou gekomen zijn naar het terras van "De Carrousel"; daarvan had ik zeker kunnen zijn en hij zou in het gezelschap zijn van zijn Golden Retriever. Aan de telefoon had hij verklaard "dat ik niet aan hem voorbij zou kunnen zien" De vraag was bij mij gerezen of hij zo corpulent was. Ik zou het nooit weten want ik zei "nee".…

En tijdens de lange, doelloze uren waarin leegte, eenzaamheid en verveling en nutteloosheid aan mij vraten als een kankergezwel, was hij bij me, mijn enige gezelschap; mijn citroengele kanarie.....…

Het plezier van haar gezelschap was inmiddels wel verdwenen. Net zoals alle letterdorpen in het zicht van de zee. Het was nu het hoofd boven water houden voor Bjarne, bij iedere aarzeling zou hij verdrinken met een heel gezelschap van aasgieren om hem heen.…