Alle inzendingen over gniffelen

Watskebeurt zult u nooit weten, gniffel gniffel, lachen in de vuist tovert een glimlach op mijn gezicht. Sliep uit. Maar morgen even niet, op tijd m'n nest weer uit, klanten zijn koningen. Vegen, kloppen, zuigen, dweilen, zemen. Als de boodschap maar over komt, dan heb ik een prachtdag, en weer niets te vertellen.…

Gniffel.…

Mijn kinderen verwijten mij soms dat ik niet zo kinds moet doen, gniffelend voorspel ik hen dezelfde toekomst. De Lord is niet meer, het kind komt nimmer meer op tijd en blijft derhalve altijd kind. Ouder worden we allemaal maar we worden niet allemaal ouders. Jon Lord is niet meer, Child in time blijft over, ik ben diep paars bedroefd.…

Ach meneer, gniffel ik, u wou toch weten hoe hij het opruimt: ‘Nou zo dus.’ Het was zo’n begrafenis geweest, om nooit te vergeten.…

Sommigen geloven dat hij de ziel naar buiten jaagt, in de vorm van een gniffelende dwerg, die naar hem terugzwaait en even de steel streelt, het mes kust en hem toont aan de andere geesten, voorbij de hemelpoort. Het is eenvoudiger dan dat.…

Maar nee hoor, mannen laven zich aan de bulderende nietszeggendheid van een tweederangs volksheld om nog eens verder te gniffelen om zijn platitudes, vrouwonvriendelijke en racistische ongein en aftands sentiment. Het is alsof een cadeaubon voor een 10 gangenmenu bij Jonnie Boer besteed wordt onder de regenkap van snackkar Dikke Leo.…

Ik zeg: yep. ( leugentje) heb je het koud dan, waarop ik het antwoord schuldig blijf ….hulp en ik gniffelen beiden.…

De machtigste mensen van Europa zullen gniffelen om dat k-woord. Ze krijgen hun zin. Eindelijk komt dat kleine landje waar het hoort, tussen de arme Grieken, Spanjaarden, Portugezen en Italianen.…

Waar ik me niet thuis bij voel, maar waar ik stiekem om gniffel, is dat ik altijd met een dubbele jajem in m'n klauwen bij het raam ga zitten. Voor iedereen zichtbaar. Moet je durven, als vrouw zijnde. Niet dat men mij daar als vrouw waardeert; men vindt mij een malloot. Ha! Iets leuks! Er komt een heerschap binnen.…

In het oosten spreidt hij een tuin waar de appels blozen als gniffelende meisjes met een vonk in de iris. Daar groeit de verboden boom met knoesten als etterbuilen. Maar de tuin dorst. Een rivier splitst zich in het dor goudland. De mens mag ploegen, snoeien en waken. God ontketent nog wat beesten die nog wachten op een naam. Het bleef eenzaam.…

Op nog geen vijf meter van mijn droge stekkie haasten tweewielers zich naar huis, drijfnat, ik gniffel.…

Hij was ook de hofdichter van het Oranje-huis, in zijn tijd een behoorlijke eer, nu wekt zoiets een smalend gniffelen op. Daardoor zou je de indruk kunnen krijgen dat hij een braaf en aangepast mens was, maar dat is niet waar. Hij lustte graag sterke drank (samen met Lucebert) en was een heel markante figuur.…

Dat doet zo iemand zeer met ook nog die lekker gniffelend toekijkende zusters op veilige afstand. 'Ach buurman denk maar zo:"morgen zit ik weer lekker thuis", geef ik hem als troost mee. Vanmorgen bleek de zware kuur die hij had gehad hem behoorlijk te hebben aangetast. Gisteren had hij ook al last van pijn.…

“Ik wel”, klinkt het gniffelend naast mij. “O ja?”, vraag ik belangstellend, “wie is dat dan?”. “Dat is de begrafenisondernemer van hier”. Ik richt me op op mijn ellebogen en kijk naar het breed lachende koppie in het bed naast mij. “Zei hij nog wat?” klinkt het in mijn richting. “Ja”, antwoord ik, “Hij zei: Tot ziens!”.…

Even volgt er een wederzijdse gniffel van, laten we maar zeggen, een begripvolle verstandhouding.…

Normaal goed voor een gniffel, nu een schater. De heer Pannekoek/Pannenkoek is best grappig, maar niet geniaal. Na afloop probeerde ik dan zonder succes te beredeneren wat er dan zo grappig was, waar ik zo hard om moet lachen. Er is geen concurrentie meer sinds Corona. Je ziet niemand meer om naar een paar slechte grappen te kunnen luisteren.…

“Ik wel”, klinkt het gniffelend naast mij. “O ja?”, vraag ik belangstellend, “Wie is dat dan?”. “Dat is de begrafenisondernemer van hier”. Ik richt me op op mijn ellebogen en kijk naar het breed lachende koppie in het bed naast mij. “Zei hij nog wat?” klinkt het in mijn richting. “Ja”, antwoord ik, “Hij zei: Tot ziens!”…

Ze kon het waarderen en we hebben er heerlijk arm in arm om kunnen gniffelen. Ze vond het veruit het mooiste verjaardagscadeau wat ze ooit had gekregen.…

Ik vond het nobel van mezelf; toch een extra rit, maar de mevrouw achter de balie stond een gniffel weg te slikken. 'Het was een soort van voorbeeldbrief,' zei ze, 'met een grappige naam en adres.…

De man is woedend en beent met grote stappen weg met in zijn kielzog zijn gniffelende vrouw. Als ik met een folder vol slaapbanken en mijn theelichtjes in de rij voor een kassa sta, zie ik ze weer. Zij is al voorbij de kassa’s en hij treuzelt nog wat bij een kist vol aanbiedingen die men altijd zo tactvol in de buurt van wachtende rijen zet.…

Zie ik de man links daar gniffelen? En die vrouw onder de droogkap die daar al een uur te lang zit en waarvan een stank vandaan komt die doet denken aan verbrand apenhaar? Zag ik haar gluiperig lachen? Of is het gewoon een grimas omdat haar kop op het punt staat in de fik te vliegen? Traumatisch dus. Is dat erg? JA! Dat is erg.…

Buiten loop ik de granieten trappen van het kantoorpand af, gniffelend om deze mop die blijkt te werken. Toch wordt het bij de aankondiging van het gesprek met de partner in kwestie mij akelig serieus.…

zelfdestructief terugverlangen naar de omhullende warmte van de zuivere baarmoeder, naar een dromerige, franciscaanse kloosterkerk vol door benedictinessen geborduurde luchtkussens geurend naar zoete kerkwierook en met overal in de sobere cellen rode lampjes (iedereen een herdruk van Van Eedens 'Het roode lampje' als contemplatieve nachtlectuur), serieuze en gniffelende…

Stiekem gniffel ik want weet je, dit kost niks, dit is gewoon een heel normale actie voor een lieve dame en hadden die twee nou niet op hoge toon laten weten dat deze dame “niet aan de beurt was” had ik er niets aan gedaan, maar de houding van die twee stoorde me en tja, als iets me stoort dan moet ik er iets mee doen toch!…

Onlangs in een telefoongesprek met een gelijkgeaard mens, stelden we onszelf gniffelend de vraag: “Wanneer zullen we ophouden ons kwaad te maken?” Over het antwoord waren we het roerend eens: pas de dood zal een einde maken aan onze heerlijke woede.…

De klas vond het spannend, grappig en keek gniffelend toe. Op straat speelden we 'softbal' met putdeksels als honk. De jongen die me voordeed hoe het moest sloeg ik het slaghout in zijn gezicht. De speeltuin aan de Merwedekade was Jongensland.…

Dus houden onze kattinnen de spanning erin, flaneren hautain op veilige afstand, gaan eventjes kortbij luisteren naar de serenade, meppen de hitsige katers de laan uit met een sissende ‘baas in eigen buik’, besproeien eigenwijs de ganse tuin met ‘Very Irresistible’en zitten nadien binnen te gniffelen. Katertijd.…

.' Al gniffelend bedenk ik; nee natuurlijk niet want only the devil wears Prada, Marlies Dekkers... en Durex. Dat sommige wegen ondoorgrondelijk zijn werd maar weer eens bewezen toen ik gisteren door een winkelstraat fietste.…

Ik hoorde ze na een poosje smoezelen en gniffelen en elkaar goedkeurende dingen toefluisteren. Op een bepaald moment zeiden ze: ‘Waarom ga jij niet zitten?’ ‘Nou staand kun je alles beter overzien, toch?’ ‘Jongen, jongen, jij snapt ook niks hè. Het spannendste gedeelte speelt zich hier af laag bij de grond.’…

Gniffelend hoorden Robert en Lianne toe. "Ja, ja, die twee hebben nog eens wat beleefd," zei boswachter Freek, die er ook deze keer weer bij stond. "Maar ik kan jullie geruststellen. Alles is in orde. Gisteravond heb ik inderdaad stemmen in de lucht gehoord. Die waren van heel tevreden spoken.…