Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Nou Zo Dus

Al wandelend over het zandpad dat door het bos loopt, merk ik, dat er op het vlak naastgelegen fietspad, een stel loopt van, naar ik schat, middelbare leeftijd.
In een oogopslag, typeer ik ze als volgelingen van een streng christelijke geloofsstroming. Puur op grond van hun kleding. Beide in het zwart. Hij zelfs met een bijpassend zwart hoedje met donkergrijs lint en zij de enkeltjes gehuld in zwarte kousen en de rok ver over de knieën.
Of ze komen bij een begrafenis vandaan en zoeken een beetje de ruimte om zich erover te bezinnen.
Gek, die rare gewoonte, van niet alleen mij, om mensen te rubriceren. Maar soms hebben sommigen zo’n typerend uiterlijk, dat je het automatisch doet.

Mijn honden treuzelen en Rocky zoekt overduidelijk een plek om z’n behoefte te doen. Het stel komt dichterbij en de man zegt: ‘Volgens mij moet die ene hond schijten.’ Tegen haar fluistert hij zogenaamd, maar ook voor mij duidelijk hoorbaar: ‘Even kijken of hij het opruimt.’
Rocky blijft treuzelen.
‘U ruimt het toch wel op hè, zegt de man hondsbrutaal.’
‘Beste man in het bos hoeft dat niet, en trouwens Rocky ruimt het zelf op.’
‘Dat wil ik wel eens zien. Bij ons in de stad is er geen één hond die het zelf opruimt. De eigenaren hebben allemaal zakjes bij zich en moeten het oprapen. Dat doet de hond echt zelf niet.’
‘Hier in de vrije natuur gaat dat anders. U heeft toch wel eens zo’n fraaie natuurdocumentaire van uw EO gezien.’
‘Man, wat interesseert mij de natuur, ik woon in de stad.’
‘Toch is het belangrijk je er enigszins voor te interesseren.
Dan zou u weten dat bijvoorbeeld de meeste katten hun uitwerpselen toedekken. Een nijlpaard bijvoorbeeld gaat terwijl hij poept met z’n klein staartje gelijk alles verspreiden door die snel heen en weer te zwiepen. Hij laat hiermee weten dat het zijn territorium is en de natuur verteert het ook nog eens sneller. Beste man als we ons niet voor de natuur zouden interesseren, hadden we toch nooit dieren kunnen domesticeren, hadden we niet geleerd hoe iets te telen en op te kweken. Kennis van de natuur is belangrijk.’
De man gniffelt eens naar z’n vrouw en zegt: ‘Beste man, alles wat in de natuur eetbaar is en gedomesticeerd, ligt bij ons in de stad opgekweekt en al bij de Albert Heijn en verder zal het mij een worst wezen.’
‘Inderdaad meneer dat is tegenwoordig het probleem, de doorsnee mens heeft geen belangstelling meer voor de natuur, daarom verpaupert de aarde.’
‘Man,’ zegt hij, weer met die irritante gniffel: ‘Je had dominee moeten worden.’
Ondertussen had Rocky z’n plekje gevonden om z’n behoefte te doen.
‘Nou wil ik wel eens zien, hoe hij dat opruimt,’ zegt de man. ‘Anders ik wel,’ valt z’n tot dusverre volg- en zwijgzame vrouw hem bij.

Rocky draai me er eentje, een enorme flinke zachte – niet te zuinig. Het stel gaat op een anderhalve meter afstand achter de hond staan. Rocky is klaar en wil een meter doorlopen maar een struikje staat in de weg. Dus doet hij wat hij altijd doet ter plekke – hij veegt met z’n poten naar achteren, om de uitwerpselen te verspreiden om hiermee om aan te geven:
Me, Rocky was here! Hij raakt z’n uitwerpselen vol en het spettert volop tegen de kleding van het stel.
‘Gatver de gatver,’ schreeuwen ze beide volmondig.
Ach meneer, gniffel ik, u wou toch weten hoe hij het opruimt:
‘Nou zo dus.’
Het was zo’n begrafenis geweest, om nooit te vergeten.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 18 november 2020


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 1 stemmen 116



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)