Alle inzendingen over je speelde op straat

Toen geluk heel gewoon was, je speelde op straat, ( of niet ) en dat kon tot de lantarens aangingen? Weet je nog? Toen we met volle tassen boodschappen gingen halen voor je eigen gezin en soms voor de buren ook? Weet je nog?…

De straten, genoemd naar wethouders van onze stad, lagen in de beschermende schaduw van de fabriek. De hoge, lange, stenen schoorsteen met de trotse naam AaBe aan haar top spuwde haar rook ten hemel. Het leven speelde zich af in de grauwe straten met de kinderen uit de buurt.…

Geschreeuw vulde de eertijds zo lege straat. Plotseling was het weer stil, onwezenlijk stil. Alsof er niets gebeurd was. De mist omsloot weer de straat, speelde met de kerktoren. De huizen stonden er nog net zo bij, fatalistisch bijna, onaangeraakt. De stad sliep nog.…

Mijn leven is de straat, mijn huis is de straat. Mijn kussen is het mos. En mijn deken is de wind. Met in mijn achterhoofd: ik wou dat het over was, maar wanneer het over is, ben ik dood.…

Het geluk ligt soms op straat en deze zonnige dag, twintig jaar geleden zou dat bewijzen... Bij het verlaten van het huis, voor mijn dagelijkse wandeling, viel mijn oog op een fraai meubelstuk dat de buren van nummer 12 C aan de straat hadden gezet, voor het grof vuil.…

Het asfalt ligt opgeweld bij de bushalte, ik rijd er omheen met mijn fiets, herken de de aanrijdroute van het openbaar vervoer, de chauffeur kan niet anders. Elke keer weer die zelfde koppen, stempelen of knikken naar de jaarkaart, soms verbaasd grijpen naar wisselgeld, iemand vraagt om 2 of 3 zones, betaald wordt ie ergens afgezet. Op tijd drukken…

Wanneer het kalf verdronken is: zet men de alleenstaande asielzoeker op straat. NOS heeft vernomen dat er op hoog niveau (IND COA, vreemdelingenzaken en de politie) wordt gesproken de jonge, niks mankerende mannen op straat te gooien.…

Een vrouw van 74 jaar, die op STRAAT SLAAPT met haar zoon van in de vijftig, door omstandigheden in deze situatie gekomen. Walgelijk, gewoonweg walgelijk. En dat dan ook de kerk het af laat weten, je snapt dat de kerk me gestolen kan worden he?…

Afgelopen juli 2015 liep ik weer door dezelfde verlaten straat. Alle lantaarnpalen verlichtten de straat. Op dat moment begreep ik nog steeds niet hoe ik mij had vergist in het vertrouwen van Feline. Die avond ging zij uit met een mannelijke collega. Het bleek dat zij al vier maanden een persoonlijke klik hadden.…

De buurt leefde in die tijd op straat en daar speelde ik met de buurtgenootjes. Iedereen kende iedereen in onze kleine wereld, in ons kleine universum en daar beleefde ik mijn stormachtige, onvergetelijke jeugdjaren...…

Uit mijn venster zie ik de ramen van de huizen aan de overkant die zich aaneenrijgen en die welhaast geknipt lijken te zijn uit een bouwplaat waarmee wij in onze jeugdjaren speelden.…

Merkwaardig om te zien welke oude, lelijke, gedeukte auto’s hier de straat nog opsieren. We zijn ontzettend verbaasd dat ze nog rijden en vooral mógen rijden. In Nederland zouden ze ogenblikkelijk van de straat gehaald worden.…

Ik vertelde hem van onze straat en dat er zoveel auto`s met grote snelheid gebruik van maken. Dat er kinderen uit school komen en ook over deze straat moeten. ‘Ook omdat jullie daar een uitnodigend speelpleintje hebben aangelegd! Vandaag of morgen een ongeluk…en dan? Die idioten rijden alsof ze op het circuit van Zandvoort zijn.…

Zo heerlijk dat afhaal eten bij de Mac, ook zo heerlijk makkelijk nog! Je rijdt er met de auto langs een loket, doet je bestelling van frietjes, mayo, al dan geen kroketje of een gigantische burger met een overheerlijke hamburger en zo’n goor plakkie kaas ertussen, niet mijn ding dat is duidelijk! Vroeger ging ik er nog wel eens langs, want de shakes…

De parallelle straten, genoemd naar wethouders van onze stad, herbergden ook ons arbeidershuisje in de Wethouder van Roesselstraat. Smalle gangen, aan weerszijden uitmondend in een ronde poort, scheidden de straten van elkaar.…

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaffen.…

‘Daar ligt iemand op straat.’ ‘Ja.’ ‘Met een TV in zijn armen.’ ‘Ja.’ ‘Dat is toch Ome Jan?’ ‘Ja.’ ‘Waar is Tante Annie dan.’ ‘Die kijkt bij de buren.’…

En ik vervolgde mijn weg door de drukke stationshal waar de enthousiaste en uitzinnige jongeren zich verzamelden en het uitbundige spel van hun jeugd speelden.....…

Aan de overkant van het stille, zwarte water strekken zich de straten van mijn jeugd uit; de straten waarin ik speelde met mijn vriendinnetjes; waar ik kaatste met de bontgekleurde ballen tegen de grauwe bakstenen muren.…

Daar, aan die langgerekte straat die uitmondt bij het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal waar het kleine huisje is van de brugwachter, in de nabijheid van "De Zwaaikom" waar ik in jeugdjaren de ranke en elegante zeilboten aanschouwde en waar we kano's huurden en roeiboten om de stroom te bevaren; daar, in die straat, is nog…

Olga Leonardovna Knipper, de vrouw van Anton Tsjechov, speelde ook in dit theater. Vanaf 1987 speelde jij in het Moskou Kunsttheater Anton Tsjechov op de Kamergersky Lane 3, nabij het Rode Plein en de Tverskaya-straat, die al in de 12-de eeuw bestond.…

In de erotische film 'Goodbye Emmanuelle' speelde je met de net zo aantrekkelijke Sylvia Kristel. Je speelde in de thriller 'The Day Of The Jackal' en in de komedie 'Love and Death' van Woody Allen. In 'Persecution' speelde je met Lana Turner en je speelde Sophie Joussel in een aflevering van commissaris Maigret.…

In 1981 waren er drie zigeunermuzikanten, die in de straten van Saint-Germain-des-Pres gitaar speelden. Jij nodigde hen uit om bij jou thuis op bezoek te komen. Één van hen was Michel Van Cauteren, die 'Manolo de Zigeuner' werd genoemd.…

In die tijd vond het leven op straat plaats; daar speelde ik met de buurtgenootjes; daar sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tol die we een eindje ingroeven in het zand tussen de straatstenen en die wervelde om zijn as.…

Hoe het ook zij, het paradijs strekte zich volgens mijn fantasie uit onder onze grauwe volkswijk en onder de straten, onder de gebouwen van de school en van de kerk. En ik bracht mijn vriendinnetje aan haar verstand dat slechts de door ons uitgesproken formule "ondergrondse doorgang!…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht hebben. Onderstaande column is op 18 juni 2010 op onze…

Hij loopt aan het eind van onze straat. Ik kijk naar zijn rug, keer zelf ook om. Het geluid houdt de hele ochtend aan. Met af en toe een veelbelovende pauze van een minuut of vijf. Na de lunch begint hij weer. Ik ga boodschappen doen en neem me voor de man aan te spreken.…

Achter de bomen strekt zich het parkachtige landschap uit, doorsneden door het kronkelende, slingerende pad dat in bochten en als vanouds onze flats in de Nassaustraat flankeert. Vanuit mijn hoge venster zijn enkele wandelaars zichtbaar. Soms wandelen zij met grotere honden die enthousiast wapperen met de staart aan het achterwerk en soms met petieterige…

Vrouwen zijn niet veilig op straat en dus, als er genoeg commotie is opgestegen, worden er een soort van maatregelen genomen, vrouwen maken een statement en gaan demonstreren, alles om ervoor te zorgen dat wij - vrouwen dus- gewoon zonder gedoe, aanrakingen, fluitsignalen en andere handtastelijke toestanden, op straat kunnen lopen! Zinloos!…

Niemand weet dan ook uit hoeveel stukken dit concertstuk bestaat en niemand weet of er levensliederen in ten uitvoer worden gebracht met veel noten op de zang………of juist weinig. Het concertstuk van onze moeder klonk bij ons altijd als muziek in de oren. Geen valse noten, geen verschil in toonhoogte………..naar niemand van de kinderen. Nee,…