Alle inzendingen over kleur beken

Tot de dag dat alle kleuren opgebruikt en uitgewerkt waren. Het fundament onder zijn bestaan verpulverde. Ten einde raad ging hij in retraite en daalde af naar de eigen kern. Tot zijn verbazing kwam hij daar het roodste rood tegen. En herkende zichzelf. De kameleon wist precies wat hem te doen stond. "Kleur bekennen" was het parool.…

Ademloos druk ik af en beken kleur. Punt. Uit.…

De grootste bek heeft het voor het zeggen, helaas.…

Het is bijzonder ongepast dat onze premier Rutte woorden als 'bek' en 'muil' gebruikt als hij verbaal wangedrag van onnadenkende burgers afkeurt.…

als oudere werkloze heb ik niets meer te zoeken in dit veel te lage land, neergeslagen zoek ik mijn gelijk, doch ik vind slechts knuffels in allerlei kleuren behalve de mijne, zelfstandig wonende mongolen met subsidie, kutmarokkanen met een grote -geen respect- bek, getinte criminelen en een oostblok dat het westen voor datzelfde blok zet, graaicultuur…

Ruby is de vrouw met notabene de allergrootste bek. Wat zeg ik, de brutaalste mannen-en -vrouwen-onderuithalende-dame die ik ken. Ik geef het toe, in eerste instantie keek ik gewapend met scepsis en mijn aannames (ja mensen ik zit er vol mee) maar constateerde al snel een beetje verheugd: Ze heeft het nog.…

Buiten het menselijk brein, het gezonde verstand zal ik maar zeggen, vliegen in stormwind ondefinieerbare, vage kwaadheden die willen binnendringen om te ontregelen: dit zijn de veroorzakers van ellende, rampspoed en traagheid in beslissingen die reeds hadden moeten zijn gerealiseerd/worden genomen toen de kiem zich aan het ontpoppen was. Als dagen…

Wat mij betreft, dat mag in kleur.…

En weet u wat dan zo schrijnend is, Piet bekent geen kleur. Piet is kleurloos geworden en herkent zich in geen enkele regenboog. Die bemoeienis van volstrekt ziekelijke infiltranten, ik krijg er een kleur van.…

Ik beken derhalve kleur. Lente, ach de lente, met haar brekelijke nuances groen, vooraf gegaan door het vermakelijke geel van de winterakoniet en sneeuwwitte klokjes. Het kokette gekweel van krokussen, zoenend naar zonlicht en plaatsvervangend door narcissen met een hart van goud.…

In deze tijd van de campagne van de oppervlakkigheid (een succes voor het gelikte team rond Prof. Balkenende) kom ik met een lijstje van kabinetten. Uitgangspunt zijn de Kandidatenlijsten voor de verkiezing van de leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal op woensdag 22 november 2006. Ik tel 19 lijsten te beginnen met het CDA onder Balkenende…

'Wij brengen kleur in de wereld!', roep ik spontaan. Ze vinden het prachtig. Een eigenaresse van een kledingwinkel reageert ad rem met een krachtig: 'ik ook!' Dat moet een collega zijn. We vieren deze mooie momenten met een goede kop koffie en een stuk vlaai.…

Van daaruit realiseerde ik me dat het voor ons mensen van levensbelang is om een heel palet aan kleuren in onze garderobe te hebben. Dat overeenstemt met onze ware kleuren..…

Voor sommigen wordt het leven bepaald door een en dezelfde kleur. Geel. Zonnig, vrolijk, primair. Verblijdt het hart, maakt de zinnen sprankelend en tintelend. Een sterke kleur, een symbool van lichtkracht die hoort bij wijsheid, levenswarmte en bescherming. Fijn! Een veilige, koesterende kleur.…

Waarom zien we nu die mooie kleuren? Je moet weten dat wit licht uit verschillende kleuren bestaat met ieder een eigen golflengte. Zonlicht is ook wit en bestaat ook uit verschillende kleuren.…

Oranje, een kleur waar ik sinds zondag 29 juni anders tegenaan kijk dan voorheen.…

Want als we het dan toch steeds maar weer over kleuren moeten hebben; dat zwart/witte beeld, dat kan echt niet meer. Zelf heb ik nooit geweten wat nou pijnlijker is: verbleekt als natte scheet, alsof het ook maar ene reet interesseert, hoe je het ook wilt benoemen.…

Hij was prachtig van kleur, oranje met koningsblauwe veertjes waar hij mee pronkte in de zonneschijn. Hij wachtte stil op de tak op zijn visjes boven de helderblauwe beek en schoot als een kleine bliksemschicht in het water om hem boven te halen. Daar had hij al een te pakken, hij manoeuvreerde hem goed in de snavel en slikte door.…

Hij loopt naar de leerling, legt een hand op de schouder, draait aan een arm, recht de rug, duwt tegen het bekken, trekt aan de heupen, draait de kin.…

Groen zei, dat hij de mooiste kleur was, want je zag hem overal. ‘Ik ben de kleur van de natuur’, zei hij, ‘kijk maar eens rond als je buiten bent, overal zie je mij. En ik ben ook de kleur van veiligheid.’ ‘Ja,’ zeiden Rood en Blauw tegelijk, ‘maar je bent ook de kleur van jaloezie.’…

De keuze van die botsende kleuren - het brandende en het bleke – vermoeit mij. Het ene schreeuwt, het andere grijnst. Het is een ruimte die me uitput. Die me herinnert aan onze ruzies. Aan het feit dat hij nooit écht met me praat. Ik vroeg hem ooit hoe hij het uithoudt tussen die kleuren. Hij haalde zijn schouders op.…

De jaarkringen op mijn handen verraden wanneer mijn moeder mij ter wereld bracht en mijn huid heeft zijn kleur verloren. Sneeuwwitje dringt zich aan mij op, achtergelaten in het bos waar ze de weg niet kent met de goodwil van de jager in haar beursje. Beter vanzelf sterven dan moord op mijn geweten moet hij gedacht hebben.…

Het is de verkeerde kleur! Geloof me, ik was er helemaal klaar mee. De verkeerde kleur!'…

Nu was het zijn beurt om te kleuren omdat haar broer direct begrepen had wat de verschijning van zijn zus allemaal te weeg gebracht had bij hem.…

Hij was drie keer terug gereden maar niets gevonden… Tja wij dus wel en ik beken eerlijk dat- als er nou iets had gelegen met heel veel geld……dan weet ik niet wat ik gedaan had……

Kleine vogels hebben vaak een grote bek.…

Kan er nog niet aan wennen dat ik nu met een grijze haardos moet lopen en was het nou zo, dat het in één keer grijs was, neen, je krijgt eerst een hoofd waarvan een ander (wel moet) denkt: wat voor een kleur is dat? Zo'n onbezorgde rare kleur, ondefinieerbaar zeg maar.…

Ik zou graag zo oud willen worden dat ik niet meer met de bek vol tanden sta.…

Zelfs een praatgraag figuur zit met de bek vol tanden in de stoel van de smoelsmid.…

“Goedemorgen,” sprak ze langzaam, met een volle stem, diep en warm, met flarden van gezang van honderden vogeltjes en het klateren van een beek in de kleur van de klank. “Goeiemorgen,” riep ik, springend van opwinding en enthousiasme. Ik wilde haar voelen, wilde haar zachte wind langs mijn wangen en haar warmte op mijn lijf.…