Alle inzendingen over pa/ma

Daar kwam de familie Doorsnee op het laatste nippertje aanzetten: pa, ma en drie koters er achteraan, hard hollend over de loopplank totdat pa ineens besefte dat hij zijn kanariegele tasje met al zijn persoonlijke spullen ergens had laten staan. Pa ging tekeer tegen ma. We konden het letterlijk horen, alsof het haar schuld was.…

Dré, waarvan de pa en ma een boerderij hadden, met 70 koeien, een melkrobot, en Dré. Tot hun dood voor zijn pa en ma gewoon “Us Dréke”. Al van jongs af aan was Dré op zoek naar het geluk. Hij had er over gehoord, zoals dat er “gelukszoekers” zijn en dat iemand “niet voor het geluk geboren is”.…

Pa werd vandaag 75. Zit met ma in zijn caravannetje ergens aan de kust in Spanje en is niet bereikbaar. Hij heeft groot gelijk.…

vroeg pa. ‘Vals? Absoluut niet, ’t wordt de liefste waakhond die u zich maar kunt voorstellen, meneer.’ ‘Hmmm. Waakhond. Lief?’ bromde pa, ‘Afijn, ’t wordt Ilse’s hond, zij mag beslissen.’ Thuis wachtte ma hen op. Net als Ilse vond zij het een prachtbeest.…

Toen was pa vloekend en met de deuren slaand naar boven gegaan en ma had met haar dikke reet op de bank geslapen. De hele zondag had ma rondgelopen met rode, tranende ogen en pa met een kop als een vergiet en ze hadden de hele dag geen woord gesproken. Geertje was maar zo veel mogelijk naar vriendinnetjes in de buurt gegaan.…

Ma lachte steeds mee, gaf Jes nooit een standje, nou ja, niet als het over tante ging. Maar nu was tante hier levensgroot. Was Jes maar hier, dacht Joke. Zonder haar is er niks aan. De grote mensen deden gewoon raar. Tante Betsie nóg drukker dan anders, pa en ma zo stilletjes en oom Henk ernstig, bijna bars.…

Pa én dochter verbijsterd. Maar ma bleef onbereikbaar. Pa scheidde daarom maar. Gewoon ook omdat hij van aard toegeeflijk was. Met dochterlief wel echt van slag. Altijd close met ma geweest, ineens afgedankt. Een toevallige ontmoeting –begrafenis – gaf respijt. Moeder sprak haar aan en vertelde waarom het contact was afgebroken.…

De onschuld ontdekte achter die deur te grote schoenen en kleding die ons niet paste, maar wij trokken het ons aan en kwamen, tot hilariteit van pa en ma, uit de kast.…

Dit is dus de erfenis, deze foto’s moeten in het bezit geweest zijn van de oudere zusters van mijn pa en ma. Ik zie de tante (oudste zus van mijn pa) en oom en hun twee kinderen die ik nooit gekend heb, omdat ze stierven bij het bombardement van 11 september 1944. Ik kijk naar het fotootje van het hele gezin van mijn opa en oma van moeders kant.…

Daar moet een piemel in dacht pa en ma was het daarmee eens. Dat is ons aller vertrekpunt, tot de dood er op volgt. Leuk toch, twee mensjes reageren (opgetogen, dat wel) in een chemische reactie en sturen vervolgens hun prestatie de dood in. Wrang en eigenlijk ook zo mooi, de strijd die niet gewonnen kan worden.…

" sprak Pa nu ineens. Een glimlach achter zijn servet zei mij al genoeg. Zij wilde gelijk door naar haar darmstelsel, doch Pa wilde dat nog even niet horen aan de eettafel en terecht. Toen ze klaar waren met eten gingen ze alle vier de boel opruimen, Ma deed de koffiekan aan en de kinderen doken voor de televisie en Pa pakte zijn krant.…

Je wist zeker, pa een klootzak en ma een trut. Er groeit nu een kindje in mijn kind. Dochterlief, ik hoop dat je geleerd hebt van mijn fouten.…

Mijn ouders hebben negen kinderen groot gebracht, op zaterdagavond dansten zij een tango, Malando, en pa vroeg zich af "Warum weinst du, kleine Tamara", en ma knoopte ondanks zijn salaris de eindjes aan elkaar.…

Het ene weekend slooft ma zich uit om het de kleine dictators naar hun zin te maken. Een week later doet pa het nog eens dunnetjes over. Of het de manier is om van kinderen redelijke staatsburgers te maken betwijfel ik. Het maakt echter niet veel uit. Het traditionele gezin zal wel uitsterven.…

Pa en ma wisten dat heus wel, oh ja, maar van opvoeding hadden ze geen kaas gegeten, wel hel en verdoemenis als je niet geloofde. U begrijpt waar ik heen wil, inderdaad (idd) religie, een sluipmoordenaar pur sang, zo oneerlijk als de middeleeuwse pest, van de ratten besnuffeld.…

Het wordt hier straks heus weer een groot gevecht om snoep, cadeaus en wat voor Ma, taai (táái!) gereedschap voor je Pa! Is Piet nu blank of marsmannengroen of geel gestreept als een nepkalkoen? Om het even wat ie in mijn schoenen legt als ‘t ie maar de waarheid zegt!…

14 jaar was hij en pa en ma moesten op een rapportenavond komen, niet alleen voor het bespreken van het document maar ook voor het in ontvangst nemen van....op weg erheen, waarschuwde moeder hem al: denk erom, wanneer je meer dan drie onvoldoendes hebt, lever je de computer in. Toen nog een Commodore 64, dus al best een poosje geleden!…

Maar de meeste mensen hadden wel telefoon....nog zie en hoor ik hem weggaan, dag ma, tot straks. Is goed, negen uur thuis oké? Het was een joch wat slecht zijn bed uit kon komen en dus was dat tijdstip toen zo gek nog niet. Ach ma, over een uurtje ben ik terug. Ja, maar als je dat niet lukt ff bellen en anders negen uur hè.…

Melissa is te vroeg groot gegroeid, het huis uit gegaan en rent zich nu de kilo's van haar lijf die pa en ma haar op te jonge leeftijd via de patatboer hebben meegegeven. Met mayo uiteraard. Ringweg, Melissa passeert de hoofddoekdames met gemak ondanks haar te zware benen, geen neef te zien.…

Pa is er niet en ma ook niet. Dus zoeken ze hun vertier op straat en vervallen soms in de criminaliteit. Nee die Randstedelijke arrogante tafelgast zou willen dat zijn vrouw de keuze had om wel of niet een baan te willen hebben. Hij kan zich die luxe gewoon niet permitteren.…

Pa en ma trouwden op 11 augustus 1966 te Beek en met hulp van de familie bouwde pa een huis aan de Didamseweg 32 te Wehl, waar ze altijd zijn blijven wonen. Er werden twee kinderen geboren: eerst Marcel en daarna Maureen.…

Mijn pa had niets met geloof, rechtte desondanks zijn rug naar het westen, boog nimmer voor het oosten, en door de wind bracht hij mij altijd weer thuis. Mijn pa, zo ontzettend sterk in zijn ongeloof, hij heeft mij alle hoeken laten zien van het Westland, er was niets, behalve dan die vlam.…

Pa werkt als dakbedekker en wat ma doet weet ik eigenlijk niet. We hebben matig tot geen contact. Ook niet op burendag. Onze huizen zijn meer dan gemiddeld gehorig. Een minpunt aan mijn huis. Maar je kunt niet alles hebben in het leven. Sommige geluiden dringen zich dus door de muren heen.…

'Weet je wat dat mormel van mij lachend zegt: precies zoals Ma en jij Pa, maar dan meestal zonder.’ Nou, van mij zoeken ze het maar uit. Ik kan me voorstellen dat ze soms behoefte hebben aan een kunstgeval, want dat bestaat tegenwoordig. Maar wat ze nou bedoelen met zoals Ma en jij, is me een raadsel.…

Even later hoorden we pa en ma iets tegen elkaar zeggen, er werd zachtjes gelachen. Het licht in de gang ging weer aan en stiekem de deur op een kier gezet.…

Jij hebt nu eenmaal geen mannenvlees zoals Amelie,’ placht ma te zeggen.…

'Doe noe moa'r wat ma zeg', zei ons pa altijd. Je bent onderdanig óf je bent weg. Maar ze zal eeuwig van je blijven houden, ook al ben je nog zo lastig. Oh, sterker nog! Hoe verschrikkelijker je bent, hoe meer zij je liefheeft. Want haar genade is groot!…

Pa en ma met hun hele aandacht gericht op hun mobieltje. Toen het jongetje begon te schreeuwen en te janken keek de vader op en besefte dat het kind zich in een benarde situatie had gemanoeuvreerd.…

‘Dus jullie vinden het goed, Ma vindt het ook niet erg? Weet je Pa, jullie ontlasten me er heel erg mee. De hele dag met alle zes de kinderen om je heen is een hele klus, en Barry is nou net niet de meest rustige van het stel.’ ‘Is goed meid, hij komt hier helemaal tot rust – hij begint al iets Zen-achtigs uit te stralen.’ 'Ja ja, ik merk het.…

het telefoongesprek Ma, luister nou eens…ik kan niet mi boy die nederlandse vrouwen ze hebben veel praatjes mijn jongen, ze had nu kunnen genieten, straks zal ze eenzaam zijn..jere !…