Alle inzendingen over pastorie in Coevorde

Dat was in de pastorie te Coevorden. Later genoot ik net als velen van 'Derrick' en 'Der Alte'. Nog later spanden de Scandinavische politieseries de kroon, zowel qua inhoud als qua filmische uitvoering. De Engelse detective-series zijn ook boeiend, maar behouden zo'n zweem van braaf-burgerlijke deftigheid.…

Foto 5: Ik zit met mijn jongste broer Gustaaf en onze witte poedel Pedro in de voortuin van de gereformeerde pastorie in Coevorden. Ik houd Pedro stevig vast. God, wat was ik dol op die hond! Op een kwade dag kwam dominee Gert Snel aan de voordeur en glipte Pedro naar buiten.…

In Coevorden woonden we in een pastorie naast de gereformeerde kerk en aan een drukke snelweg. Op die weg zou later onze geliefde poedel onder een auto komen en overlijden. Dat kwam, omdat de andere dominee, Gert Snel, aan de deur kwam en Pedro ontglipte. De karakters van mijn vader en Gert botsten enorm.…

Hoe vaak heb ik die kerkgangers niet vanuit de pastorie bespied en naar de kerk zien gaan, met hun serieuze gezichten en sommigen als vrolijke, opgedirkte siervogels. Het was net een muizenplaag, maar gelukkig trippelden ze de kerk met de wijdopen staande deuren in en niet de pastorie.…

De stoomfluit van Coevorden moet terug komen. Ach, waarom vermoorden we al onze tradities, hebben we niets beters te doen dan herinneringen uit te bannen. Denken we dat de toekomst niet komt als het oude nostalgische blijft bestaan. We leven in een democratie waarin toch de meeste stemmen gelden. Coevorden jullie gaan winnen.…

Toen wij in Coevorden woonden, ging ze met de taxi heen en weer om ons te bezoeken. Van onze pastorie het Rode Steegje door en dan naar links, daar was een soort drogisterij, waar ik uit een rieten mand Toppers-in-strip in de aanbieding kocht. Zo ontdekte ik de wereldliteratuur en zo begon mijn passie voor literatuur.…

Zelf ben ik in precies zo’n wijk opgegroeid, maar die stond in Coevorden en heette Lootuinen. Paddepoel en Lootuinen zijn onbekende wijken waar onbekende burgers wonen. Rijke mensen wonen er niet en arme mensen veel meer.…

Kollum werd verruild voor Coevorden, een matige pastorie aan een drukke snelweg. Onze witte poedel Pedro kwam er onder een auto, omdat die stomme dominee G.S. langs kwam en hij door de open deur glipte. Hij was de ketting gewend en dus door het dolle heen. Via mijn dakraam keek ik met de koster mee naar voetbalwedstrijden.…

Bij "Villa Pastorie" kan men genieten van een Latte Macchiato terwijl men zijn blikken laat dwalen over de zwarte stroom van het Wilhelminakanaal waarop een enkele zwaan dobbert en deint, terwijl men nog mijmert over de razendsnelle tijd die alles vernietigen zal.....…

Ik drink mijn kopje koffie half leeg en ik sta op om te vertrekken naar de Drentse stad Coevorden, vlak bij de Duitse grens. Lodewijk zwaait me zoals altijd tot het laatste zichtmoment uit. Ik heb hem zijn dagtaak nog uitgelegd. Eenmaal binnen de stadsgrenzen van Coevorden, parkeer ik mijn geliefde automobiel voor het station.…

Ik was steeds van school gewisseld, van Winterswijk naar Coevorden, van lagere school naar brugklas, van brugklas naar Atheneum en van Coevorden naar Veendam. Dat kan me gekwetst hebben, maar het voelde niet zo.…

De oude pastorie, die er dichtbij lag, ging schuil achter hoge zomerbomen. Ik zag de bewoonster ervan voor het eerst in haar functie van beheerder van het intieme wijkgebouw tegenover de voormalige domineeswoning. Ze was rank, slank, had glanzend, grijs haar en was afstandelijk en aristocratisch. Ze stelde zich voor als Margaret.…

Dominee Soeting was de laatste, die in de pastorie in Noordbroek woonde. Vooral kleine dorpen kunnen geen dominee met een flinke pastorie meer betalen. Door de latere bewoners is de Noordbroekse pastorie in verval geraakt en is de romantiek weggemaakt. Maar het staat wel op de cover van het boek.…

Toen we naar Coevorden verhuisden, kwam ze soms helemaal vanuit Kollum met de taxi op bezoek. Dat kostte natuurlijk een fortuin.…

Na de restauratie in Coevorden gaan ze voor altijd naar het Herinneringscentrum Westerbork in de bosrijke provincie Drenthe. De restaurateurs zijn trouwens militairen. Onze koninklijke landmacht heeft deze operatie uitgevoerd. De gedenkwaardige vervoerswagons kwamen uit Stassfurt naar Coevorden. Het houtwerk is broos en verrot.…

Mevrouw Ontwikkeling zit achter de laptop, uit te spreken als léptop. Het is de léptop van Lief, want zelf heeft ze een PC uit het jaar Kruick. Ze heeft het niet zo met een laptop, want ze is niet van deze tijd, ze is honderd jaar te laat geboren. Ze heeft een hekel aan moderniteiten. Liever heeft ze ouderwetse kneuterigheid. Ze houdt van stoofpeertjes…

Ik val meteen maar met de deur in mijn stukje en zeg het maar eerlijk, ik heb gerookt in mijn vakantie. Verkeerd, fout, vreselijk natuurlijk! Na mijn laatste rookweekend in september 2009 had ik me nog zo voorgenomen om er niet meer in te trappen, in dat roken. ‘k Had het ook weer netjes volgehouden. Met hier en daar een misstap, zo af en toe, stiekem…

's Avonds belde hij aan bij de pastorie en kreeg mijn vader een hele tirade over zich heen, zo van: 'En dát zijn dan zoontjes van de dominee!'. We moesten de volgende dag onze excuses aanbieden, wat gezien de gevaarlijke situatie, niet van harte ging.…

Ondertussen brandt er nog licht in de pastorie en wordt daar een soort heksendans uitgevoerd.…

Nadat ik als enige afgevallen was, belandde ik weer bij mijn ouders in de pastorie van Voorthuizen. Ik moest in Barneveld een uitkering gaan aanvragen en die medewerker bleek een vriend van Cees Nooteboom te zijn, zei hij. 'Cees heeft het in het begin ook heel moeilijk gehad!', zei hij, toen ik hem vertelde, dat ik gedichten schreef.…

's Nachts verlaat pastoor Maxime heel stilletjes de pastorie en kruipt hij in een geparkeerde auto, waarin de twee andere pastoors zitten. Niet lang daarna verlaat Hélène de pastorie en bezoekt zij haar oude vriendin Josephine, die gelukkig nog op hetzelfde adres in de Rue Saint-Jacques woont.…

Ik zat op de lagere school te Coevorden, de Paul Krugerschool. 's Zondags moest ik eerst bij mijn moeder komen om de psalm voor te dragen, die ik uit mijn hoofd moest leren, want de volgende dag wachtte mij een strenge meester, die geheel willekeurig iemand aanwees om het vers te reciteren.…

Als een fijngebouwd skelet hangen de boomtakken, met een lichte zweem van pasgeboren groen, over de sloot. Langzaam geven zij druppels water af, terug naar de natuur. In de sloot zwemmen enkele voorzichtige vissen om te laten zien, dat de lente is begonnen. Al kun je dat aan de begroeiing van de wallenkant nog niet zien. Grijs en grauw is het, mist…

Ik heb mevrouw weergezien toen de zomerdag weldadig, als een gave van een onbekende, de wereld verwende en we ontmoetten elkaar bij "Villa Pastorie" waar witte ganzen zich amuseerden in het zwarte water van het Wilhelminakanaal en waar de stoere, sterke brugwachter.…

De verbouwde pastorie waar we nog koffie gingen drinken, vormt met haar omgeving het decor van mijn vroegere escapades en zwerftochten met mama en daar, op het terras, aan de rand van een rustiek en mystiek vijvertje deelde ik nog in de treurnis van mijn maatje over haar jeugdherinneringen en, geheel geabsorbeerd en geobsedeerd door eigen problemen…

We wandelden later nog wat in de omgeving van ons terras aan de waterkant en het brugwachtershuis en de pastorie, decor van mijn jeugd, riepen in al hun desolate troosteloosheid herinneringen op aan mijn jonge jaren, want sinds jaar en dag vormt die omgeving een voor mij onvergetelijk panorama En de tweelingzuiltjes in de lange, nu verlaten gang…

In Kollum woonden wij in een vrij moderne pastorie met een ruime achtertuin, die grensde aan de imposante, gereformeerde kerk. Er stonden drie appelbomen, een kleine, een wat grotere en een grote. Als middelste broer was de middelste grote boom voor mij, de andere bomen waren voor mijn oudste en jongste broer, Addy en Gustaaf.…

Ik naderde de protestantse pastorie, een vrijstaand huis op de hoek van twee straten. Daartegenover was nog steeds een parkeerplaats, waar ik mijn BMW liet uitrusten. Op diezelfde parkeerplaats was ooit de jaarlijkse kermis, waar ik nog eens een bloedlip opliep in de botsauto.…

Onze gereformeerde pastorie stond aan een drukke snelweg en omdat ik van het autoverkeer niet kon slapen, verhuisde ik naar de zolderkamer, waar ik op een zwartwittvtje naar Tatort, Komansky, Der Alte en Derrick keek. Of ik keek via het dakraam in de verte naar de kleurentelevisie van de koster, die meestal naar voetbal keek.…

Op een winterse dag waarop de kou ons geselde en door onze dikke jassen heen drong, hadden we vriendschap gesloten.Dit speelde zich af tegen het decor van mijn jeugd, in de nu desolaat aandoende wijk waar de gymzaal, de pastorie en de kerk nog steeds getuigen van de zo lang vervlogen jaren.…