Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

SEANCE IN DE PASTORIE

Grote stukken weiland scheidden mij van het kleine, witte godshuis. De oude pastorie, die er dichtbij lag, ging schuil achter hoge zomerbomen. Ik zag de bewoonster ervan voor het eerst in haar functie van beheerder van het intieme wijkgebouw tegenover de voormalige domineeswoning. Ze was rank, slank, had glanzend, grijs haar en was afstandelijk en aristocratisch. Ze stelde zich voor als Margaret. Ik huurde de ruimte af voor een feest.

Het onder auspiciën van Rijkswaterstaat gebouwde kerkje trok mij aan als een magneet. Het had iets ondefinieerbaars. De grond eromheen voelde werkelijk gewijd en altijd hoorde ik de klokken luiden als ik op de polderdijk de hond uitliet. Op de kleine dodenakker rondom de kerk rustten twee gesneuvelde Britten uit WO11.

Als kind hield ik al van klok, carillon en tafelbel en hoewel ik het calvinisme had afgezworen, bleven klokken mij fascineren. De grote met name als ze riepen om kerkgangers. De taken die ze in het verleden hadden bij brand en onraad, bij huwelijk en dood intrigeerden me. Ik vond het gewoon jammer dat de moderne tijd andere signalen had gevonden in noodsituaties, zoals sirenes.

De klokken die de zwaarste stem hadden, traden op bij terechtstellingen, het uitspreken van banvloeken en kondigden de komst van de vijand aan in tijden van oorlog. Maar de meeste begonnen in de functie van oproeper tot gebed.
Nadat ik een keer onder hypnose was gebracht,belandde ik op een kerkplein belandde vol bronzen klanken en werden mijn ogen zoutbekkens, nog lang niet aan verdampen toe.
‘In Ollanda L’Ora Canta,’ zei een Italiaanse journalist al in 1872 over klokken en carillons:
‘In Holland zingt het uurwerk.’

Op een dag werd ik in een winkel op mijn schouder getikt. Het was Margaret en ze vroeg me op de thee. Kort daarop stond ik voor de indrukwekkende, brede deur van de pastorie en liet de zware, koperen klopper neervallen. Voor ik het wist, zaten we in de tuin en dronken thee uit Engels eierschaal porselein.
‘Zo,’ zei ze, ‘een delicaat kopje voor een delicate dame.’

Ze had poëzie van mij gelezen vertelde ze. Wat ze niet wist, was dat in1860 een dichteres en domineesdochter in de pastorie werd geboren. In een glad, nog rimpelloos gezicht, etste dit nieuws blije verrassing. Ik vond Margaret een aparte dame en zei haar dat. Zij dacht hetzelfde van mij. Onze mondhoeken gingen tegelijk omhoog.

Ze liet me het huis zien. Er was veel kunst en op paspoppen prijkten door haar ontworpen modecreaties. Eenmaal terug in de tuin, vroeg ik of ze iets van theosofie wist. Haar wenkbrauwen gingen omhoog. De theosofie en oprichter Helena Blavatski waren haar vertrouwd. Ze was zelf een jaar terug in Engeland afgestudeerd als medium en hield al maanden iedere eerste zondagavond van de maand spirituele bijeenkomsten, waarbij gidsen, waaronder Blavatski zelf, en andere overledenen boodschappen doorgaven. Ik beloofde nu en dan te komen.

Het was maanden nadien. Ik was lang verhinderd geweest. De reden daarvan had ik voor mezelf en wat intimi gehouden. Het contact met Margaret was verwaterd en de doden storen had voor mij niet goed gevoeld; de nalatenschap van een opvoeding!

Als ik door de polders wandelde, straalde het kerkje licht uit als nooit tevoren en hingen er trillingen rond de nu kale takken die de pastorie omringden. Het besluit te gaan was genomen.

Er was weer een seance avond. Zo een met spiritistische trekjes. Zo’n avond waar Helena Blavatski eigenlijk op tegen was. Als gids fungeren prima, maar doden oproepen?
Gezeten op antieke stoeltjes wachtten de gasten de komst van het medium af. Margaret ging zitten en sloot haar ogen. Concentreerde zich.

‘Is daar iemand?’ vroeg ze zoals gewoonlijk.
Ik greep mijn kans en meldde me. Haar lichaam schokte. Haar handen sprongen op uit haar schoot, ze sloeg ze voor haar mond. Ze wist het nog niet! Zodra ze zich enigszins had hersteld gaf ze, terwijl het brons van het kleine, witte kerkje de tijd zong, sereen door wat ik haar samen met de Engelse piloten vanuit gene zijde vertelde.

Schrijver: Anneke Haasnoot, 20 februari 2018


Geplaatst in de categorie: religie

4.5 met 2 stemmen 99



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)