Alle inzendingen over verlangen

Een knikje was voldoende geweest, zoals ze altijd weinig woorden nodig hadden. Met stoeltjes, parasol en zonnebrillen waren ze de lift ingestapt. In de hal kwamen ze de conciërge tegen, die afkeurend had gekeken naar wat ze allemaal meesjouwden. Nanda had vriendelijk gegroet en Han in zijn hand geknepen. Nu zaten ze al voor de vierde keer deze zomer…

Zodra de vrouw naar Indonesië verhuist zal haar verlangen zijn ingevuld. En het zou mij niet verbazen als er dan direct een ander verlangen voor in de plaats komt. Misschien verlangen wij mensen om het verlangen zelf. En niet om de droom te verwezenlijken.…

Iedere avond als ze thuis kwam van haar werk logde ze direct in en surfte ze nieuwsgierig naar het forum, dat Verlangen heette. Want verlangen dat deed ze. Naar Marcus, al wist ze eigenlijk niet eens of dat wel zijn echte naam was. Het toestel ging drie keer over voordat ze zijn schorre stem hoorde. Het was net half tien ’s ochtends.…

Ik verlang naar het Brabant van Guus Meeuwis. Het land waar een lege wijnfles een lege fles wijn mag zijn. Het land van de dorpskroegen, om de hoek, bij de kerk. Die kroegen waar de lampen wat langer branden dan elders, omdat ons “ons” zo goed kent en het zo vertrouwd is. Ik verlang naar het Brabant van het gege en gegij.…

Het verlangen naar liefde is van alle mensen, laten we dat elkaar gewoon geven, zonder al die absurde obstakels van geloofsrichtingen en dwaze overtuigingen! "Heb elkander lief!", zei Jezus en dat is juist, een betere filosofie bestaat niet, breng dat in praktijk en onze Schepper kan eeuwig glimlachen!…

Strek m’n handen uit verlangend op zoek naar je warmte, raak je aan en vlij me zachtjes tegen je aan ……..het was geen droom, even een nachtmerrie.…

Deze brief is met zoveel passie, toewijding, verlangen en zoetzuivere bekoring geschreven, dat de hartstocht een vurige hoogtepunt heeft bereikt en een vervoerende vorm heeft aangenomen op het netvlies van de begeerte.…

Ik zal eindeloos verlangend naar je kijken, net zolang tot waarheid en droom ineenvloeien en ik weer naast je lig, daar op dat strand en de stilte van de foto heb doorbroken … Lief! Je bent een droom, een afdruk van mijn eindeloos verlangen.…

Niet te erg laten merken dat ik iemand leuk vond, rustig aan, een beetje fantaseren en verlangen, niet veel eisen, niet te veel verwachten, gedoseerd blijven mijmeren over hoe mooi het was om romantisch te zijn. Ik besloot een zwijgende liefdesbrief te schrijven die ik aan niemand liet lezen.…

Het moeilijke van het verlangen, waarin de hunkering naar lust en liefde samenviel, was de tussentijd tussen het gebeuren in de werkelijkheid en de euforie van de droomwereld die het verlangen in stand hield.…

Het is weer ‘die tijd van het jaar’. Diepduistere nachten, ijskoud, die niet eens breken in het grijze van de in elkaar overgaande dagen welke nu echt wel in sneltreinvaart op het einde van dit jaar afstevenen. Het is bijna het moment waar de ‘feestdagen’ elkaar niet kunnen bijbenen, waar er gelachen en gevierd wordt. Een drankje hier, hapje daar,…

Verlangen Soms hunker ik opeens naar wat ik vergeten was doordat ik 't tegenkom op straat als hij met zijn nieuwe al oude vriendin - toevallige voorbijgangers op een zonnige winterdag of zo'n zwoele zomeravond - hand in hand mij en man passeert We groeten niet, kijken gegeneerd elk een kant uit de gesprekken vallen dood en worden niet hervat…

Schrijven en lezen zijn redenen om minder goed te onthouden en de lessen uit het verleden niet in het geheugen op te slaan.…

Het was een dag in de vroege zomer waarop de ziel zich kon koesteren in vage dromen van onduidelijke signatuur als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen, maar tijdens de vergadering vroeg ik me af: zoemden de zielen…

Het verlangen naar materieel bezit is het verlangen om verbonden te zijn met het materieel zelf - los van de reden waarom. Zelfs het verlangen om niets te willen en nergens bij te horen, ook dat verlangen is een verlangen naar het niet verbonden willen zijn.…

In zijn ogen lees ik naast verdriet, ook hoop en verlangen. Iedere keer als er iemand binnenkomt gaat hij recht op zijn stoel zitten. Zijn groene katachtige ogen zijn alert, waakzaam. Hij wil absoluut niets missen. Zo gaat er zeker een half uur voorbij, zonder dat er iets gebeurt. De krant ligt nog steeds ongelezen op me te wachten.…

ik kijk hem aan, mijn ogen vol passie vertellen hun diepste geheimen, verraden verlangens, die bij elke stap steeds verder naar boven drijven en zwijgzaam meedeinen op het ritme van mijn wellustige lichaam waar parels van zweet in schaduw schitteren woorden verstommen, als muziek plotseling stopt voel ik zijn hand in de mijne, ik zwijg, geef me over…

Zal ik eens vertellen wat ik niet kan zeggen? Zal ik uitleggen waarom ik zwijg op momenten waarin mijn lippen droog worden en jij ergens op wacht? Zal ik nu eens niet stil zijn als er antwoorden worden verlangd? De werkelijkheid lijkt nu eindelijk tot mij door te dringen. In de daden liggen de woorden omsloten die op kwetsbare momenten niet gelezen…

Toch bleef het gevoel: we laten het kaarsje toch niet langzaam doven? Ik wil vlammen die je warm houden in de koude maanden. Ik wil de vlammen die het gezicht van de ander constant in een ander perspectief laat zien. IK WIL DE VLAMMEN VAN PASSIE! Maar die mooie vlammen met hun verlichting en knusse warmte brengen tegelijkertijd ook onverdraagbare…

Als we zwijgen, schuilen de woorden in pitloze druiven, blauw geaderde kaas en oude port, we kijken en sluiten de ogen.…

fonkelende ogen, voor de stem, die in alle toonaarden kon getuigen van uiteenlopende gevoelens, voor de persoonlijkheid, voor het karakter; edelmoedig en heldhaftig, of laf "Hun strijd is gestreden" verklaart mijn vriendin Op de dichtbeschreven bladzijden van mijn agenda geeft een cijfer dat ik symbolisch acht voor mijn vurige hoop, bezieling en verlangen…

En zo is er slechts mijn verlangen, mijn vurige, grenzeloze verlangen naar dat huis, naar mijn familie; de enigen die ik nog heb op deze aarde.....…

Het trieste relaas op T.V. naderde zijn hoogtepunt. Zeg maar liever 'dieptepunt'. Als verstandige man van 40 verborg ik op dat moment de vrijkomende emoties voor mijn moeder die de glinsterende tranen van haar wangen depte. Toen de film begon zei ik nog : "Ma, is er nou echt niets anders?..." Het onderwerp sprak me niet aan en ik wilde graag…

Naar het water verlangde ik als een hongerige naar het voedsel, zoals een zieke naar de gezondheid verlangt, zoals een baby uitziet naar de moederborst. Het goedgunstige water heeft mij niet teleurgesteld. Het heeft mijn oude, vervallen lichaam omgeven en gekoesterd als een mantel, als de handen en als de liefkozingen van een willige geliefde. Kortom…

Zwak als ik ben, kon ik er niet langer aan weerstaan….het verlangen is immers nooit verdwenen. Na die korte stop, eerder toegenomen!…

Ik voel verlangen, een ongekend verlangen. als je me loslaat huilt mijn lichaam. schokkend. trillend. bevend. ik blijf huilen.…

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik mezelf beschouw als een moderne vrouw. Een vrouw die weet wat ze wil, op de hoogte is van de actualiteit, blij is met alle hedendaagse gemakken en druk hyvet en sms-t. Een vrouw die het verschil weet tussen realiteit en fictie. Maar af en toe zou ik haar willen zijn: Jane Eyre. De heldin, die door de meest verschrikkelijke…

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik mezelf beschouw als een moderne vrouw. Een vrouw die weet wat ze wil, op de hoogte is van de actualiteit, blij is met alle hedendaagse gemakken en druk hyvet en sms-t. Een vrouw die het verschil weet tussen realiteit en fictie. Maar af en toe zou ik haar willen zijn: Jane Eyre. De heldin, die door de meest…

Tanka De grootste zegen, die een ieder mag wensen voor 't wijde leven, is steeds vreugde te vinden in daags gebeuren en doen. Prozatekst We kunnen veel plannen maken voor de verre of de nabije toekomst. We mogen heel wat willen. Wat? Straks een verre reis maken, misschien zelfs om de wereld heen? Een mooi, groot huis kopen of een moderne…

Naar het water verlangde ik als een hongerige naar het voedsel, als een zieke naar de gezondheid, als een baby naar de moederborst. Het goedgunstige water heeft mij niet teleurgesteld. Het heeft mijn oude, vervallen lichaam omgeven en gekoesterd als een mantel, als de handen en als de liefkozingen van een willige geliefde. Kortom: het willige…