Verlangen
Een knikje was voldoende geweest, zoals ze altijd weinig woorden nodig hadden. Met stoeltjes, parasol en zonnebrillen waren ze de lift ingestapt. In de hal kwamen ze de conciërge tegen, die afkeurend had gekeken naar wat ze allemaal meesjouwden. Nanda had vriendelijk gegroet en Han in zijn hand geknepen.
Nu zaten ze al voor de vierde keer deze zomer in de tuin van het appartementencomplex. Op het gras, in het niemandsland waar twee tuinmannen wekelijks maaiden, snoeiden en plantten. Beschut onder de palmbomen zagen ze rechts het zwembad dat alleen voor de bewoners toegankelijk was. Langs de kant lagen anonieme medebewoners van het complex, voornamelijk Fransen die goed in vorm bleven. Daar hadden ze niets te zoeken. Niet dat Han en Nanda zich schaamden, maar om nou tussen de strakgetrainde Fransen te gaan liggen leek hun toch meer op masochisme. Hier onder de palmbomen en hun parasol was het leven zoals het moest zijn: rustig.
Nanda pakte de boeken uit haar tas en gaf Han zijn vakantiethriller. Even later zaten ze doodstil te lezen. Han keek zo nu en dan over de rand van zijn boek om hem heen. Een wat oudere man liep langs met twee jongens achter hem aan. Ze glimlachten flauw naar hem. Laatst had hij gelezen over twee jongens die jarenlang waren misbruikt door hun stiefvader. Die had ze alleen opgevoed maar ondertussen misbruik gemaakt van hun vertrouwen. Zou ook in de beslotenheid van een appartementencomplex kunnen gebeuren. Zijn ogen dwaalden af naar het zwembad. Vanaf het balkon keek hij wel eens naar beneden om te zien wie er allemaal bij het zwembad lagen. Nanda kwam dan naast hem staan, gaf hem een kus en vroeg wat hij wilde drinken.
Hij gluurde nu ingespannen naar het zonneterras bij het zwembad. Nanda had hij lief gehad, en nog steeds was zij de enige met wie hij zijn leven kon delen, maar in zijn dromen was hij jonger en voelde hij zich aangetrokken tot andere vrouwen. Ze waren snel samen gaan wonen en voor hij het had geweten was het leven verder gegaan. Kinderen waren nooit een gespreksonderwerp geweest en een carrière had er niet ingezeten. Dagelijks ging hij zonder ambitie naar kantoor. Elk jaar werd de afstand tussen hem en zijn collega’s een jaar groter. Hij was de vijftig al gepasseerd en behoorde voor de anderen tot een andere tijd. Hij werd gedoogd, meer niet. Nanda zat al die jaren thuis, verknocht aan vaste gewoonten die haar dagindeling bepaalden. De bakker op vrijdag en dinsdag, zaterdag vers fruit en bijna elke dag de gang naar de buurtsuper. Ze was een bekend gezicht in de buurt maar niemand sprak haar ooit aan.
“Lieverd, slaap je?”
Hij zag net door een spleet tussen zijn ogen een bruingebrande Française opstaan. Haar Tanga omkaderde haar ronde billen. Ze nam een aanloop en dook in het water. Hij had haar gisteren vanaf het balkon gezien. Ze had een getraind lijf dat ze maar wat graag liet zien. Hij verbeeldde zich dat zij hem had zien kijken en expres was opgestaan. Nu kwam ze met nat haar boven en streek met een hand het haar uit haar ogen.
“Nu niet meer schat,” zei hij.
Nanda gaf geen kik naast hem. Hij draaide zijn hoofd weer om het zwembad te kunnen zien. Het was bijna leeg ondanks de hitte. Mensen bleven hier discreet binnen. Zo nu en dan hing er een briefje in de hal over recreëren in de tuin. Persoonlijk sprak niemand hem erop aan. Hij zag de Française het zwembad uitkomen en naar haar handdoek lopen. Hij volgde haar naar de ingang waar ze even onder de douche ging staan. Ze gooide haar hoofd in haar nek zodat het water van haar sleutelbeen langs haar borsten naar beneden gleed. Ze pakte haar handdoek en verdween uit zicht.
In haar flat werd ze opgewacht. Ze schrok.Hij wenkte haar naar zich toe. Het lichaam dat ze zo wellustig had getoond wilde hij nu tussen vier muren bewonderen. Hij trok het bovenstukje kapot. Verwilderd keek ze hem aan maar toen zijn sterke arm haar naar zich toetrok, kuste ze hem vervolgens langdurig op de mond. Haar borsten voelde hij zacht tegen zich aan, haar hand gleed zachtjes van zijn nek over zijn rug. Hij duwde zijn heupen naar voren.
“Kom, we moeten weer eens terug, Han.”
Hij opende zijn ogen en zag de conciërge nog net weglopen. Zijn handen omklemden nog verkrampt de armleuningen. Langzaam kwam het bloed terug in zijn knokkels. Toen hij onhandig zijn boek op zijn schoot legde, zag hij hoe Nanda snel wegkeek.
Boven in bed zette hij de televisie aan. Nanda las nog wat. Op het nieuws zag hij iets over de verdwijning van twee jongens. Met de afstandbediening zette hij de televisie op standby.
Geplaatst in de categorie: huwelijk
relatie
2.779
Geef je reactie op deze inzending: