Alle inzendingen over wandelen

...wist ik weer eens niet wat te doen, dan maar wandelen in het park, misschien was er iets te zwammen. Opvallend hoe groen het nog is, de bladeren vallen steeds later, maar de herfst kleurt onmiskenbaar. Aan de rand van de vijver, de Olifantenvijver, zit een grijze man, gebonden aan zijn...

De zon vond nog steeds het hoge blauwe laken. Ik lachte toen ze me een warme zoen gaf. Zomaar, ergens tussen neus en lip. Beetje flirterig voelde het. Ook het strand werd gezoend. Een kleine windvlaag blies tussen schip en wal een korte fluittoon en magisch werd het toen schrompelend geel en...

Lekker wandelen aan het strand is ieder jaargetijde heerlijk. Zo lang het droog en niet overbevolkt is op het zand. Nederlandse stranden zijn mooi, maar er zijn natuurlijk veel magnifieke stranden op aarde. Op stranden zie je vaak de invloeden van eb en vloed: 'de wisselwerking van de tijden.'...

...blondine stelde op een dag voor om samen te wandelen. Van mijn woonplaats, Lieshout, naar haar woonplaats Son. Een afstand van 12 kilometer. Klokslag half acht stond ze de volgende ochtend voor me, de blondine. Sportief gekleed, stevig schoeisel en rugzakje met drinken en een banaan. Het...

Heel lang geleden, om iets preciezer te zijn, in het voorjaar van 1946, schreef ik een opstel over een schoolreisje naar de Barendrechtse brug. Een reconstructie is bijna niet mogelijk. De dingen veranderen. Ik stond achter in de rij, ’s morgens om acht uur, wachtend op het fluitsignaal,...

“Kom, jongen!” Zijn oren vlogen de lucht in. “Kom op, slaapkop!” Hij hoorde een deur opengaan. De vroege ochtendgeur vloog recht zijn neus in. Hij hield van dit moment; het was het begin van een nieuwe dag. De keukentegels voelden koud aan zijn voetzolen. Hij rende de gang door, richting...

...ga je niet weer eens een weekendje wandelen in Brabant? ' suggereert ze. Zelf heeft ze andere dingen aan haar hoofd. Mama gaat niet goed, ze wil naar Friesland. Ik boek wat bij een particulier, bij 'Vrienden op de fiets'. Goed en goedkoop, en soms verrassend. De man, 'Toon' stelt...

In de gangen en zalen van Woonzorgcentrum "De Heikant" in Tilburg is het een uiterst kale bedoening en ik kan me nauwelijks voorstellen hoe de bejaarde bewoners hier sfeer of warmte kunnen vinden. Ik heb me aangemeld als vrijwilligster voor de "Wandel-driedaagse" en mijn naam blijkt inderdaad...

(Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant) September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen De Kampina is met gras overweoekerd,...

...moeten weten, maar ik ga door. Ik voel een compliment voor mezelf aankomen. “En toen dacht ik: Goh, als ik die vrouw daar zo zie wandelen met die hond, nou, dan vind ik dat ze het eigenlijk best goed doet.” Hij kijkt me versteld aan: “Welke vrouw?”

Zomaar een dag in januari. Ik sta vroeg op, want ik wil naar Zandvoort. Er wordt zware storm verwacht. Wanneer ik naar buiten kijk ziet het er grauw en somber uit. Maar ik wil toch, dus gewoon douchen, eten en wieberen, lekker uitwaaien. Dara en Lindy, de dweil en de bruine Labrador, worden al...

...is geen ruimte meer voor, bijvoorbeeld, wandelende takken. Beschermers van flora en fauna hebben geen schijn van kans als het gaat om het vasthouden van wat zij beleven, zij zien een foto in plaats van de film. Aan hun schoenzolen kleeft ook mierenzuur, hebben hun voitures insecten...

...weer op dat mensen hier in het dorp zo veel wandelen. Vaak spreken ze met elkaar af en maken ’s middags lange wandelingen. Op een leeftijd waar mensen in Nederland al lang achter de geraniums zitten, kom je ze hier vaak nog kilometers van hun huis verwijderd in het veld of in de bossen...

Het is gelukt schat maar je sergeant-majoor zag zwaar af. En zit nu geradbraakt thuis. Regelmatig schiet er een spier in de kramp. Waarna ik opsta om minutenlang in de kamer rond te zwalken. Elke verovering heeft een prijs – wat jij! Om 9.50 kwam ik van huis uit in Ouderkerk a/d Amstel aan. Geen...

...ik geloof van wel.' ‘Dan mag je er wandelen. Dit is een officiële wandeling.' Ze kwamen bij een woonboot. Een grote hond stond midden op het pad. Hij was bruin maar hij had witte vlekken. Net een koe. Een man met een kaal hoofd die de hele tijd op een stoel voor de woonboot had...

We zouden een wandeling maken op grote hoogte. We konden met een bus de Stelviopas oprijden, ginder het wandelpad nemen naar de Furkelhütte en vandaar met de stoeltjeslift terugkeren naar het dal. Enig probleem: het weer. De gletsjer zat in de mist en de lucht was grijs met dreigende wolken....

...niet niemand. Alfons Antana vindt het prettig te wandelen als het nacht is. Het motregent. Hij voelt de fijne druppeltjes op zijn gezicht. Hij praat tegen de bomen. De bomen zwijgen maar herkennen zijn geluid. Het geluid van de stem van Alfons is voor de bomen als een lied. De jonge Antana geniet...

“Waar hebben jullie het dan gedurende zo’n weekend over," vraagt mijn vrouw als ik weer thuis ben. Ik heb net een weekend weg met vrienden achter de rug. Ik realiseer me dat ik het antwoord meestal – het is een jaarlijks terugkerend fenomeen - schuldig moet blijven. Ik heb daarvoor wel al...

...volgende dag, dus op zondag, gingen mijn ouders wandelen. Het was warm en zonnig en ze gingen naar het Vondelpark en wij moesten rustig achter ze aanlopen. Daar hadden wij helemaal geen zin in, we bleven liever in de straat spelen met hoepelen met een oude fietswiel, maar je moest mee en je had...

...en lunchen. Nog even klimmen. Na twee uur wandelen wordt het zwaarder, toch maar een korte break met een appeltje. Met de voeten gaat het gelukkig goed in de nieuwe schoenen, maar het tempo gaat wel naar beneden. Nog even volhouden. Inmiddels loop ik alleen. De ruggen van mijn lief en...

...me toe, en zei: ''Ik wil naar buiten, lekker wandelen in het bos, Kees.'' ''Oké Zwartje'', en ik pakte de lijn om hem vast te maken aan zijn hals, want buiten los lopen mag hij niet. Gekleed in mijn regenpak en zuidwester op gingen we naar buiten. Zwartje keek blij, en zei: ''Lekker...

We waren de "heksenkring" van vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, maar toen we op onze schreden terugkeerden, zagen we opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "pràchtig!", "pràchtig!"...

Op de zeventiende september was het rumoerig en druk zoals gewoonlijk op de Westermarkt. De auto's reden af en aan en de mensen krioelden zoals altijd in de winkelgalerij. Het was op die dag alsof de zomer afscheid wilde nemen en haar vertrek nog kracht bijzette met extra warmte. Mijn...

Als de verkeersaders die leiden naar de diverse, uitgestrekte natuurgebieden van Midden-Brabant zijn dichtgeslibd wegens wegwerkzaamheden of files of als mijn wandelgenote een blessure aan haar been heeft, die haar noopt tot kortere afstanden, kiezen we als uitwijkplaats en toevluchtsoord vaak het...

Een enkele, fragiele, zilverwitte berkenstam verheft zich op de voorgrond, terwijl zich tot aan de horizon kleurige vlakken met wisselende begroeiing ontvouwen waarop je heel in de verte popperige bruine en zwarte "speelgoedpaardjes" ziet grazen...... Is dit de Heide waarop ik veertig jaar geleden...

We waren op die lentedag, die kennelijk het immense, alomtegenwoordige leed van de wereld getrotseerd had en stralend en schitterend met majestueus licht en bloemen van velerlei makelij een nieuw seizoen representeerde, de witte bosanemoontjes gaan bewonderen die zomaar uitbundig krioelden op de...

Ten zuiden van de stad heeft zich voor mijn ogen een wonderlijk en wondermooi landschap ontvouwd, nadat ik mijn wandelgenoten van die avond ontmoet had op het terras van Café "Zomerlust"; een landschap dat zich er zonder meer voor leent geschilderd of beschreven te worden in passende, heldere...

Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke...

...om verdere ruzie te voorkomen ben ik maar gaan wandelen. Maar nu U, ik zie tranen in uw ogen. Is er wat aan de hand?'' ''Wilt u het horen, mijnheer?'' ''Vertel'', zei ik. ''Ik was achttien, toen ik verliefd werd op een barkeeper, een knappe man. Toen ik twee maanden met hem ging...

Op de landkaart geven lichtblauwe vlekken met grillige omtrekken de plaats aan van de Oisterwijkse vennen. Tijdens onze wandeling komen de strakke, prozaïsche schema's van de overzichtskaart tot leven en blijken de blauwe vlekken uitgestrekte, weidse wateroppervlakten of zwarte, onpeilbare...