Alle inzendingen over ziekenhuis

Even met mijn buurman naar het ziekenhuis. Hij moet een scan van zijn buik laten maken. Ik ga mee op zijn verzoek, als een soort morele steun. Kun je nagaan hoe graag ik mijn buurman mag want als ik ergens een hekel aan heb dan is het aan ziekenhuizen. In de wachtkamer hangt een tv aan de muur ter grootte van een middelgrote garagedeur.…

Hij werd, na een ongeval, in het ziekenhuis afgeleverd en aangezien de mazelen nog niet op zijn pril repertoire hadden gestaan, bracht men hem op de waakzaal, geen opwekkende omgeving, want daar liggen de ernstigste patiënten, die permanent toezicht en verpleging nodig hebben. Er wordt veel geleden en gestorven.…

Ik moet naar de afdeling radiologie van het enorme ziekenhuis. Voor een foto. Om de dood op afstand te houden heeft het enorme ziekenhuis zich getransformeerd tot permanente tentoonstellingsruimte.…

Vanwege het steeds terugkerende probleem met het te hoge kalium in mijn bloed, besluit de internist in ons eigen ziekenhuis me toch door te verwijzen naar het Erasmus, weet je wel die enorme kolos van een ziekenhuis waar je werkelijk kunt verdwalen, tenminste ik wel!…

Nacht. Het regent in de film. Het is veel en lang nacht. Dat betekent dat je de helft van de tijd geen bal kan zien op het kleine schermpje dat ons gegund is. De geesten die zich aankondigen met onheilspellend geluid zijn voor mij niet te horen. Het geluid staat te zacht, in afwachting van de grote veldslag. Anneke leest een blaadje. Ik heb met haar…

De baas van de afdeling Intensive Care van een ziekenhuis ‘herkent zich niet in alle anonieme kritiek’ over zijn slechte functioneren. Hoewel extra medische missers de gevolgen waren.…

Jaren later, ik ben dan inmiddels 23, ben ik in het ziekenhuis met een gescheurde enkelband. Er worden foto’s gemaakt van mijn voet. Als de arts de foto’s bekijkt zegt hij dat hij kan zien dat mijn grote teen ooit gebroken is geweest, maar dat die toen niet goed is gezet.…

De gemoedelijkheid voorheen zo normaal in het ziekenhuis is verdwenen met de Noorderzon, tenminste dat denk ik dan. Vorige week was ik na maanden afwachten of het wel kon uiteindelijk aan de beurt om wederom een operatie te ondergaan.…

In een ziekenhuis. Daar zat een knopje waar ik op moest drukken. De bel. Haastig kwam er een verpleegkundige naar me toe. Ze vroeg aan mij wat er aan de hand was. ‘Hoe kom ik hier?‘ vroeg ik. Ze ging op een krukje naast mijn bed zitten. Je bent hier onderkoeld binnen gebracht. En je hebt een zware longontsteking.…

Een voor mannen ongewoon kwaaltje dat zich schuil houdt tussen geest en lichaam, dreef mij in de armen van dokter M. Deze prof zou mij vertellen of de machine dan wel het hoofd van slag was. Gek genoeg hoopte ik dat het lichaam de schuld zou krijgen, daarin ben ik vermoedelijk wel weer een doorsnee man. Ik had professor M. gegoogled. Zijn foto stelde…

Er is een hondje aangereden. Een groepje mensen, meest kinderen, dromt samen, twee dierenambulances verlenen bijstand. Het lijkt wel op een heuse reanimatie. Ik weet het niet, ik heb niet zoveel verstand van hondjes, maar volgens mij is het hondje dood. Morsdood. 'De Chinees heeft het gedaan' weten de kinderen. Over het hoe en wat geen enkel overeenkomend…

Olifant wond zich op over de wachttijden in het ziekenhuis. ‘Praat maar even niet tegen me,’ zei Muis Na drie kwartier kwam de professor wat zoekend naar buiten. Het was een slanke man met een brilletje op. ’mevrouw Muis,’ zei hij rondkijkend. Olifant en Muis volgden hem naar het spreekkamertje.…

Het Jeroen Bosch Ziekenhuis is in mijn ogen niet van een uitmuntende architectuur.…

Elisabeth Ziekenhuis. Hulpeloos en kwetsbaar, met bebloede lippen, ligt daar mijn vriend, en hij huilt. Inderdaad heeft hij zijn ondergebit, dat groenachtig was uitgeslagen en meters in de rondte zijn stank verspreidde, onder narcose laten trekken. Toch draagt hij in zekere zin zijn toestand mannelijk, fier en trots.…

Het Gelre ziekenhuis is een prima streekziekenhuis dat zich echter niet bezig houdt met de ecologische voetafdruk. Hoeveel uitstoot zou het gescheeld hebben als een radiologe met een mobiele set naar mijn moeder toe was gegaan?…

Was het puur toeval dat ik haar vanavond signaleerde in het restaurant van het TweeSteden Ziekenhuis toen ik daar beland was voor een kop koffie tijdens de doelloze en nutteloze zwerftocht die ik soms uit eenzaamheid in de omgeving maak?…

Het zonlicht van de zomer, van de maand waarin ik zesenzestig jaar oud word, schittert en schemert door de brede, lichtgroene lambrizeringen in de hal van het Twee Steden Ziekenhuis. Hier wacht ik tot ik later ondergebracht word in een soort "huiskamer" waar meerdere patiënten die behandeld worden voor diverse kwalen zijn ondergebracht.…

Elisabeth Ziekenhuis was nodig. Van het ziekenhuis herinner ik me het isolement in wat men de "boxen" noemde en de wonderlijke "witte" omgeving. Het verblijf aldaar duurde zes weken.…

Weer was ik welkom op de Afdeling Dagbehandeling van het Twee Steden Ziekenhuis. Op de derde verdieping was een bed voor me gereserveerd waarop ik me uitstrekte.…

Een hele gewaarwording om in een doodstil ziekenhuis te vertoeven, een aanrader ook nog want dit was een verademing!…

Vanuit de wachtkamer van de "Polikliniek Chirurgie" heeft men onbeperkt uitzicht op openschuivende deuren die toegang bieden tot de zaal waarin de patiënten zijn ondergebracht. Het wachten duurde lang en ik wierp mijn blikken op een mevrouw naast mij, gekleed in een zomerjurk met panter-print, ongetwijfeld door de zon gebruinde benen en in de slippers…

Het ziekenhuis wordt doorsneden door kale gangen en de hoge ramen bieden uitzicht op onduidelijke binnenplaatsen gelardeerd met ondefinieerbare bosschages.…

Vanuit het hoge raam van de ziekenkamer is een panorama van boomgroepen te beschouwen, ieder met hun eigen aard en gestalte. De hoog oprijzende den en haar lichtgroene florissante metgezel met mij onbekende naam en de andere bomen, in schakeringen van groen present in de uitgestrekte tuin. Een driemanschap van bomen werpt haar schaduw in de rondte…

Elisabeth Ziekenhuis - dat tallozen in haar zalen gehuisvest, verzorgd en al dan niet genezen heeft - nog altijd haar muren verhief aan de Jan van Beverwijckstraat (op het grondgebied dat na de sloop plaats bood aan psychiatrisch ziekenhuis "Jan Wier"), toen ik nog een jonge vrouw was en mijn schoonheid me nog niet in de steek gelaten had, stonden…

Opnieuw ging ik vandaag mijn trage gang naar het ziekenhuis, allerminst mismoedig gestemd in een laat seizoen over het bochtige pad langs onze woningen in de richting van het nabijgelegen ziekenhuis.…

In een ziekenhuis stoort het me toch wat. Vroeger was, denk je dan, een ziekenhuis schoon en nu niet meer.…

Graag vlijde ik me op de brancard in de auto waarna deze met razendsnelle vaart door de nachtelijke duisternis koers zette naar het Elisabeth Ziekenhuis. Op de Afdeling Spoedeisende Hulp keerde men mij binnenste buiten; ze betastten mijn lichaam en ze staken het onvermijdelijke corona-staafje in mijn keel.…

De zomer zat er begin mei al aan te komen en bloesems van mij onbekende soort en signatuur bloeiden uitbundig op het Hasseltplein nabij de oude kapel toen ik met mijn trage pas opnieuw koers zette naar het Twee Steden Ziekenhuis.…

Zestig jaar nadat deze in het bezit kwam van mijn zo dierbare zus, bewaar ik nog een pop die eens de naam "Elsje" kreeg toebedeeld. Als een symbool van uiterste lieflijkheid, kwetsbaarheid en hulpeloosheid draagt de pop een roze jurkje en alle kentekenen, karakteristiek voor poppen uit een zo verre tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw en als…

Helemaal voorbereid om een poos in ’t ziekenhuis te zitten, omdat ik een afspraak heb met de KNO-arts, heb ik van alles bij me.…