Alle inzendingen over Driebergense herinne

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een...

...en het is voor mij nog steeds een pijnlijke herinnering. Is het eigenlijk raar dat ik na al die jaren denk dat die meester eigenlijk maar beter een ander vak had kunnen kiezen? Of zou hij gewoon een rotdag hebben gehad? Misschien was zijn verkering wel net uit, of misschien had hij hoofdpijn...

...armoede en kunstenaarschap, over verdriet, verwondering en over nooit vervagende herinneringen

...van in zijn schooltijd (gelukkig hebben de nare herinneringen niet de bovenhand). Zo is me ooit verteld van een oude schooljuffrouw die aan de nieuwe leerling, zeg maar Jantje Ickx, vroeg of hij familie was van Sophie Ickx. “Ja, zei Jantje, maar ’t is verre familie, zulle. Z’is mijn zuster,...

...in leven wil laten, omdat ik in mijn vroegste herinnering de oorzaak ben geweest van het vroegtijdig overlijden van een witte haan. Een haan die waarschijnlijk een stil gevecht voerde tegen een mens die later zijn hoenders monogame trekken wilde aanmeten. Hij verdedigde zijn levensstijl en...

...besef ik dat het gewoon zo hoort en leg me er bij neer, zij het onder protest. Je kunt niet alles houden in het leven en eigenlijk is dat ook niet nodig. De herinnering zal het verder moeten doen en ik vervolg de weg naar Base G met mijn favoriete quootje: Don’t cry because it’s...

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd: de heer O. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling fluks het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het...

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet...

Het gebouw waarin wij - scholieren - de eenmalige, kwetsbare jaren tussen onze puberteit en volwassenheid grotendeels doorbrachten was ten tijde van haar oplevering tijdens de dertiger jaren een opmerkelijke noviteit in onze woonplaats en een prototype van "Nieuwe Zakelijkheid"; aan langgerekte...

...dankbaar, de andere keer angstig stil bij deze herinneringen misschien omdat geen toekomst is weggelegd, dat we niet kunnen bouwen op de verzameling van alle mooie momenten in het heden en het gebroken verleden zich maar blijft opdringen ... Ik adem in en voel mij als een gevulde ruimte vol...

...Boys tot vervelens toe draaide (is het echt waar dat hier al datgene is gebeurd dat nu alleen nog bestaat in mijn herinnering en waarvan alleen nog de zwart-witfoto's getuigen in het dikke album?)...

...suiker. Soms komt er zomaar een jeugdherinnering boven water of heb ik niet door waarom dat gebeurt. Neem nu een bloedhete dag, die komen er in de toekomst meer en meer, dankzij de wereldwijde aardevervuiling door de domme, aan gemakzuchtige materie verslaafde massamens, welnu, onlangs...

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet en...

...gebreide donkerblauwe maillot, voor altijd een herinnering aan tante Gerdina, de zus van mama, die eveneens niet meer te midden van de levenden is. Eens was ik getuige hoe zij de fraaie, gewelfde lijn van haar borsten voorgoed, onder vele tranen, moest betreuren, omdat de dodelijke,...

Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd. Ze had ons de namen van de kwetsbare, lieflijke bloempjes geleerd: ereprijs, hondsdraf, vergeet-mij-nietje,...

Het is een kleine woning, ergens verscholen achter het kosmopolitisch aandoende lint van de Korvelseweg dat de stad doorkruist, doorsnijdt. Daar heb ik hem getroffen, de nu gepensioneerde tekenleraar. Zijn carrière ijlde voorbij als de stormachtige wind aan het lyceum waar sinds jaar en dag de...

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid. Op mijn slaapkamer zat ik vaak te...

'o jeugd! o tijd van smarten! van vreugd en wilde harten!' Willem Elschot Bij een recreatiegebied, even buiten Voorthuizen, kwam er een oude man op mij af, die vroeg 'Weet jij wel waar dat kruisje voor staat?', op het zilveren kruisje rond mijn nek wijzend. Dat bleek de bekende evangelist...