Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Driebergense herinneringen

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een gemoedelijke sfeer en dat lag me wel. De schrijfster Jenneke Strijland, beter bekend als Racha Peper (1949 - 2013) is er geboren. Naast mijn huurkamer huurde Hans Bolderkar zijn huurkamer en wij waren de enige mannelijke deelnemers aan de opleiding. Nou had ik van tevoren kunnen bedenken, dat geen enkele studie meer zou aanslaan, omdat ik zwaar depressief was en helemaal in de knoop zat. Toch waagde ik het als een blinde vink. 's Ochtends zat ik naast Hans in zijn auto en reden we naar onze universiteit. Hans was dol op orgelmuziek en dat leek hem tijdens die ochtendlijke ritten op een merkwaardige manier te kalmeren en te verblijden. Nou heb ik wel eens gelezen, dat dat door al die hoge tonen komt, dat je daar euforisch en stoned van geraakt. Nietschze zei terecht dat godsdienst opium voor het volk is. Zeker met deze component erbij. Hans kwam van een dorp op Tholen, waar hij eens met mij naartoe is gereden en alwaar hij in zijn streng-Hervormde kerk, waar hij de sleutel van had, op het orgel ging spelen. Ik had al zoveel orgels gehoord, dat ik er niet warm of koud van werd. Hij had wel de prettige gewoonte om iedere maandag met flessen rode wijn van zijn vaders collectie aan te komen. Die dronken we dan 's avonds bij wat vette kaasjes en chips op.

Het schoolgebouw had weinig sfeer, typisch calvinistische architectuur, uitgehold en koud. Ik schreef braaf alles op, wat we moesten leren, maar het beklijfde allemaal voor geen millimeter. In feite zat ik psychisch aan de grond, maar huppelde ik toch nog als een dartel hertje rond. Ik rookte toen nog gefilterde kameeltjes en ik vond het een heerlijk warm bad zo tussen al die aanstaande zustertjes. Ik waande me een sjeik met zijn harem. Totdat de cijfers ineens de sfeer verpestten, maar wie weet, dacht ik in een vreemd soort hypnotische sfeer. Er was een knappe juf met lange, zwarte haren, waar ik verliefd op was en wat de studie ook niet echt bevorderde. Uiteindelijk was ik de enige, die vanwege de slechte studieresultaten moest aftaaien, maar ik had wel een negen op psychologie. Tijdens een praktijkweekje had ik akelige doorligwonden moeten bekijken en enkele naakte, oude vrouwen moeten wassen, en tot overmaat van ramp lieten ze me ook nog een overleden bejaarde zien. Misschien was het niet slagen zo erg nog niet.

Met Hans maakte ik een wandeling door de prachtige bossen en op een picknicktafel hield ik ineens een lange preek voor de bosdieren, terwijl Hans in een deuk lag. Ik waande me ineens Sint Franciscus en een nieuwe roeping diende zich al aan. Na een driedaagse retraite in het zomerhuis van mijn ouders, in Ermelo, besloot ik benedictijn te worden. Iets van een jaar later kwam Hans ineens ook daar op de proppen en werd hij in het dormitorium weer zo ongeveer mijn buurbroeder. Hij werd al gauw de nieuwe organist.

Jaren later bezocht ik in een villa te Driebergen de astroloog Leo Pannekoek, die mij voor wat geld ging duiden. Hij kwam over als een wat geïrriteerde, malle professor, maar hij had wel verstand van zaken. Daar ging hij dan ook prat op, want hij vertelde me dat hij duizenden boeken had gelezen. Hij had doorgekregen dat ik artistiek was en dan met name inzake het woord. Een genenkwestie, dacht ik, mijn vader was als dominee immers ook een man van het woord. Wel waarschuwde hij mij. Hij zei dat ik natuurlijk honderd flessen jenever kon gaan opdrinken om inspiratie te vergaren, maar hij raadde mij een cursus bij de LOI aan en werken met een typemachine. Zodoende heb ik met veel succes de cursus Creatief Schrijven doorlopen. Die Leo was zo gek nog niet. Ik ben nog wat door de Hoofdstraat gelopen, bij een antiquair naar binnen geloerd, thee met een gebakje genomen en Driebergen afgesloten.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 december 2015


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

4.2 met 4 stemmen 167



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)