Alle inzendingen over Lysbeth Lodewycx van

Weer was het raak. De Grote Kale was amper begraven en nu lag de Vrolijke Vette Haan te baden in het bloed. Omgelegd door een fijnbesneden haantje dat onder in het hok, dicht bij het fundament woonde. ‘Eigen schuld’, zeiden de Correcte Haantjes en Hennetjes die boven in het hok woonden, ‘hij...

...kritiek op de salarissen van diverse bobo's in de publieke sector. Onlangs nog kwam zelfs ook onze immer bescheiden en zorgvuldige voormalig pemier Kok onder vuur te liggen vanwege zijn vroegere uitspraken over exhibitionistische zelfverrijking. Zo zie je maar weer, niet alleen stille armoede...

...santenkraam bij Venlo de grens over. Net als Wilhelm lekker houthakken. Maar dan in Duitschland. Bajesteit Bernard kan toezien vanaf gene zijde. En Geert Mak zal weer wat te schrijven hebben. ‘Hoe de hoogmoed verdween uit Holland.’

Uit onderzoek blijkt dat eigenaren van een Porsche meer vreemdgaan dan bezitters van andere automerken. Dat is geen verrassing. Het betreft immers een activiteit waarbij niet zelden snelheid geboden is. Is het niet bij het komen, dan toch wel bij het gaan.

...door optimisten vaak verwezen naar het succes van vroegere immigranten. Deze vergelijking gaat volledig mank. Niet alleen om de steeds aangehaalde culturele, maar vooral ook om praktische en geografische redenen. In tegenstelling tot hun voorgangers staan de huidige immigranten via de moderne...

...met de patsers en plebejers, de vaste aanbidders van Hazes. Nederland was weer even verenigd. Een beetje verliefd, een onbeantwoorde liefde, wie is dat niet overkomen? Ook een intellectueel heeft onbereikbare idealen. In klein verdriet is iedereen gelijk. Die straatjongen uit Amsterdam met zijn...

...hij naar binnen, naar zijn vaste plekje in de huiskamer. Hij was weer thuis. Thuis van even weggeweest. Of was het andersom, weg van even thuis geweest? Stilaan vielen zijn ogen dicht. Heden en verleden versmolten in een tijdloos dutje.

...qua woorden, maar ook in de herinnering van de feiten. Zo is men bijvoorbeeld vergeten dat Harry Mulisch niet bevriend was met Pietje Bell, maar met dictator Castro. En dat met hem talrijke kunstenaars en Nederlanders toch nog niet zo lang geleden sympathiseerden met de Sovjet Unie en...

...persoon die het betreft. Mijn liefste, ik hou van jou. Wetend dat mijn woorden vervagen als stille klanken, ken ik geen wrok tegen jou. Mijn liefde is verpakt in bitter zoet geduld en doorstaat het heetste vuur. Toch wordt mijn hart gegrepen door het feit dat liefde knaagt. Ben je blind of...

...verschil beslecht. Vóór Koran, Thora of Schrift Heeft de mens reeds een geweten: Leidraad van Zijn hand bezeten Als een Goddelijke gift.

...komen we, gezellig hoor’. Fantastisch idee, vind ik. Dus hoe schrijf ik nu onze kerstkaarten? Juist! Met mijn agenda van het nieuwe jaar ernaast. Daarin prik ik ijverig allerlei data en kruis ze aan. Een goed begin is het halve werk.

...schrik constateren we dat het halve rugpand van de trui is weggebrand; de bloes daaronder is zwart. Ze komt er goddank goed van af. Maar voor de gezelligheid een kaarsje tussen de hapjes op tafel zetten? Nee, dát zal ik niet gauw meer doen!

...aarde, hemels bestaan. Erken dan ook de passie van een man die ooit weer zal gaan. Herken ook deze liefde. Dus wees dan niet passief. Elk ding onder de hemel kent zijn tijd. Het leven is kort. Veel dingen zijn relatief. Toch sluit ik mijn tekst af met deze simpele woorden. Schat ik heb je...

...jongen en een meisje op ski's tegen een decor van besneeuwde bergtoppen, onder een strakblauwe hemel. Ik weet dat de dingen daarna hun normale loop hebben hernomen. Dat wij als volwassen mensen de zaken verder hebben besproken. En dat we vervolgens naar huis zijn gereden, Ellen en ik, over...

...schuifelde hij wat rond bij de uitgang van de afdeling waar hij deze ochtend was opgenomen.Toen ik hem daar voor het eerst ontmoette, bij de deur die slechts opengaat voor wie de geheime code kent, vroeg hij of hij mee naar buiten mocht. Hij wilde naar huis. Naar zijn vrouw die in zijn...

...liep hij verder. De mist om hem heen leek wat op te trekken. Hij rook de geur van koffie.

...hadden en op het eerste gezicht wel iets van vogels weg hadden. ‘En wij wandelen hier ook gezellig met elkaar,’ was haar spontane reactie op zijn levendige waarneming terwijl ze hem even wat steviger vasthield. Het zonnetje, de vogels en het jonge meisje, zomaar op zijn pad gekomen,...

...Ring…. In eerste instantie reageer ik niet. Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat… Alvorens de deur te openen plak ik het doosje dicht. Ik hoop dat het geen jehova’s zijn. Stiekem lach ik bij die gedachte. Mijn hart stokt in mijn keel, wanneer ik Zena voor mijn deur zie...

...weer pech. Zaterdag verbijstering bij het zien van die enorme stapel te bezorgen kranten. Maar óók de mededeling dat dat ene adres per abuis op zijn lijst terecht was gekomen. Wat een opluchting. En dan dat eerste, helemaal zelf verdiende geld. ‘Toen ik dát zag, mam, wist ik dat ik ermee...

...waren gezet, straalde de compositie iets uit van een ouderwetse huiskamer. De man had de nieuwe, aantrekkelijke plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het...

...het Woord, de stilte en de geur van gedoofde kaarsen, zong hij bij het verlaten van de ruimte de laatste regel van het Credo blijmoedig voor zich uit: ’Et vitam venturi saeculi. Amen.’

...leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn toenemende beperkingen gelukkig nog genieten kon van zonnige momenten in zijn broze bestaan.

...haar tastende handen langzaam in zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand....

...in het verpleeghuis werd opgenomen, genoot hij van alle dingen die zijn geest en ziel nog wisten te raken. Nu lag hij in alle rust en vol overgave te wachten tot de dood hem kwam halen. Om hem mee te nemen naar boven, zoals hij deze plek vaak noemde. Een bestemming waarin hij oprecht geloofde en...

...gedag, op weg naar wie haar nu weer nodig had. De man viel langzaam in slaap en droomde van lieve, aardse engeltjes.

...leerde naaien. Daarnaast de koperen sigarendoos van opa die een tabakshandel had. Over de bank de worteldoek die eens de schoorsteen bij mijn ouders sierde. En nog veel meer. Ik ben gek op dit soort nostalgische voorwerpen. Ze hebben allemaal hun plekje. Achter alles zit een verhaal, een leven,...

...volumeknop van de radio ging omhoog. Een moment later omsloten zijn armen mijn lichaam. Het opzwepende ritme dat gevoerd werd door wederzijdse aantrekkingskracht, ontvlamde in een dans van twee culturen. De dag erna had ik je nog gezien. Jij vroeg: “hoe gaat het met je?” Ik zei dat het...

...en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn medebewoners en familie, en voor alle mensen die hem dagelijks verzorgden. Die zijn rustige aanwezigheid zeker zouden missen als hij er niet meer bij zou zijn....

...het aardrijkskundelokaal is nog even oud en afgetrapt, dat uitzicht uit het raam op de trap naar 'de tweede' geeft een gek schokje van herkenning en ondanks alle uitbreidingen is er nog veel hetzelfde gebleven. Niks om bang voor te zijn. In 2011 weer.

...het beuzelen wat hartig kunnen keuvelen. Maar zij willen van geen trouwen weten en trouwens de brug van Noord naar Zuid, de rivier over, was toch al veel te smal.