De warme lach van Kongo
Daar stond ik dan, in het bijna verlaten bargedeelte van het hotel. Pogingen om te slapen waren op niets uitgelopen.
De spanningen met betrekking tot de terugreis speelden mij parten. Dat was de reden, waarom ik had besloten nog even een sigaret te gaan roken. Terwijl ik wat rondkeek, bleef mijn blik hangen op die ene mooie zwarte man. Zijn ogen ontmoetten de mijne. In een poging de aandacht af te wenden,liep ik naar de bar. Je zat naast me, terwijl ik netjes in het Engels mijn bestelling deed. De dame achter de bar bleek echter ook van Nederlandse afkomst. Al snel werd het een Nederlands onderonsje in het Engelse Wembley, een plaats gelegen net buiten hartje Londen.
Ze vertelde dat ze hotelmanagement studeerde en zo de unieke mogelijk had gekregen om in het buitenland stage te lopen. Ik lachte ronduit, toen ze vertelde over een vreemde gebeurtenis die zich had afgespeeld buiten de muren van het hotel. Het hotel bleek gevestigd in een buurt waar je je als vrouw niet veilig waande. Om de een of andere reden had ik het idee dat die zwarte man een medestudent was. We lachten en ik gebaarde tijdens het praten. De man naast me keek geamuseerd en zei: ”would you be so kind to translate to me what you where saying?” Ik bekeek hem aandachtig terwijl ik vertaalde.
Ondertussen had ik plaatsgenomen aan een tafeltje. “Would you care to join me?” “Yes, I will join you, but give me a moment”.
Toen de man in gestreken pak zich begaf naar mijn tafel, werd ik door een geweldige sensatie overmeesterd. Hij nam plaats tegenover mij, zijn handen trilden en ik draaide de ene na de andere sigaret voor hem. Hij vroeg wat ik deed. Ik vertelde dat ik Frans studeerde. Hij lachte. Hoe kon ik nou weten dat de diplomaat van Kongo recht tegenover me zat?
Je disais ”C’est la vérité et rien de la vérité ?”
Hij keek me aan met een jongensachtige blik. “Je gelooft me niet?” “ Kom mee naar boven, ik zal het je bewijzen.” Ik schaamde me een beetje en zei dat het niet normaal was om met vreemden mee te gaan. Hij maakte een grommend geluid terwijl hij naar me keek. Ik lachte als een boer met kiespijn. Zou ik wel of zou ik niet? Het was een gewetensvraag, maar god wat was die man knap!
Boven in zijn hotelkamer bekeek ik zijn kledingkast. Alleen maar pakken! Zijn ogen hielden de mijne gevangen. Zachtjes duwde hij zijn paspoort in mijn handen. Er stond inderdaad in dat hij werkte voor de Kongolese president.
“Je weet nu wie ik ben.” Zijdelings keek ik deze begeerlijke man aan. Met een rood aangelopen gezicht gaf ik hem zijn paspoort terug.
Hij maakte zijn stropdas los en opende zijn blouse. Hij zag mijn blik die gericht was op zijn lichamelijk schoon. De volumeknop van de radio ging omhoog. Een moment later omsloten zijn armen mijn lichaam. Het opzwepende ritme dat gevoerd werd door wederzijdse aantrekkingskracht, ontvlamde in een dans van twee culturen.
De dag erna had ik je nog gezien.
Jij vroeg: “hoe gaat het met je?” Ik zei dat het goed ging, maar zei verder geen woord.
Was de vrouw die naast je stond jouw vrouw? Je had haast en rende weg.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
Liefde
1.278
Geef je reactie op deze inzending: