Alle inzendingen over ontmoeting met een h

...wees mijn ongelukkige stadgenote met enige aarzeling af, maar ze reikte mij tenslotte, kennelijk opgelucht, haar hand ten afscheid en verklaarde mij bij een eventuele volgende ontmoeting te zullen trakteren op een kop koffie.....

...een drama; we deelden een zolder in het goede oude huis dat we voorgoed verlaten hebben; de gebeurtenissen vervormden onze zielen als glas in de handen van een kunstzinnige glasblazer, vervormden ze tot ontastbare en onvervreemdbare gestalten die levenslang onze gezellen zullen blijven.....

...kwam (het leek mij toch wel onwaarschijnlijk dat deze "op zou trekken" tot de bovenste verdieping). Verontrustend is toch ook wel de gedachte dat in de toekomst mijn "zalige afzondering" verstoord kan worden.... De moslima van de bovenste etage komt vanavond op de koffie.

...rinkelende bellen om de nek. Ik heb weer een "Mokkaschnitt" meegebracht, mevrouws favoriete lekkernij; we genieten ervan en als ik afscheid neem, krijg ik weer een rood kartonnen pakje mee dat de zakjes "Cappuccino" bevat waarmee mevrouw mij wenst te bedanken......

...signaal dan wel een opmerkelijke radiostilte Nooit zou ik haar weerzien en te weten komen hoe zij haar lot al dan niet onder ogen zou leren te zien.....

...het in mijn adressenboekje als een laatste souvenir. Nooit meer zal ik haar bellen.

...de zus, de zus die nog leeft, die de troebelen en woelingen van onze jeugd heeft overleefd, de zus, die als uit het niets telkens weer opduikt, de zus die naast je zal staan tot je stervensdag"

..."Het beste met u". Ze vertrok, haar gezicht maskerachtig vertrokken en kennelijk geheel verstijfd en verkrampt door medicijnen.

...bevind ik mij, ondanks alles eenzaam en verweesd, bij de bushalte met een pakje in blauw cadeaupapier in de hand. Het zal een sierlijk bord bevatten en een biljet van vijftig euro, een troost in de armoede.

...over en de loutering viel haar ten deel die het resultaat is en de bekroning van het leed.....

...niet erg en na ons afscheid mag ik buiten op straat een milde zomer begroeten die zich over de wereld legt.....

...ontvouwde zich, maar mijn metgezellin was verlamd door sprakeloosheid en blindheid.....

...en hij besloot met de woorden: "Houdoe mèske!" en daarmee namen we afscheid.....

...Berglandweg en ik was een van hen). De "edele" taak van het vervaardigen van de verslagen van hun vergaderingen was mij toentertijd toegewezen.

...sprookjesboek. Mama wachtte iedere dag trouw op me bij de stenen trap die voerde naar de kleuterschool, gekleed in de blauwe nylon vijftigerjarenjurk.

...gaat om er van te genieten, het leven is al zo lang en toch zo kort. En ik had het niet eens koud!

...tegen H & I op Nederlands.nl niet langer te voeren, wat weer extra ruimte schept...

...zijn". Daarop scheidden zich onze wegen. (Uit het ruime assortiment van boeken in de wandkast had ik ondanks alles geen keuze kunnen maken....)

...traditie, 'Wat de boer niet kent, dat lust hij niet' is klinkklare onzin, het tegendeel is waar.

...die ons onlangs had overvallen en die de beide vleugels opgewekt en enthousiast beurtelings had opgetild onder de stralen van de plensbui......

...weduwen Café-Restaurant "De Carrousel" graag. Het vormt een pleisterplaats waar men aanlegt voor een drankje en een praatje, zo mogelijk met gelijkgestemden. Mevrouw woonde al vijftien jaar in de aanleunwoning aan de Generaal Smutslaan en de kinderen kwamen nu ook weer niet al te vaak op...

...en liet hen kiezen uit de menukaart en zo vond onze vriendschap voorgoed haar beslag.

...mijn zus en aan ons tafeltje bekeken we de babyfoto's uit een zo ver verleden; nog hulpeloos, onschuldig en zo kwetsbaar lagen we in de armen van onze ouders......

...wees mijn ongelukkige stadgenote met enige aarzeling af, maar ze reikte mij tenslotte, kennelijk opgelucht, haar hand ten afscheid en zij verklaarde mij bij een eventuele volgende ontmoeting te zullen trakteren op een kop koffie.....

...lang geleden in de heilloze lokalen "onder het juk door moest", neem ik afscheid....

...dat deze nog verdergaand zeer zou verbeteren met enige oefening zodat ook het voorlezen aan haar kleinkind een succes zou worden.

...voorbij is, heb je een echte vriend voor de gek gehouden. Dat wil je dan toch ook weer niet.

...een septembermiddag het nieuwe seizoen en de vooruitzichten van onze vriendschap.....

...dat tegelijkertijd waarheidsgezind was. Met vriendelijke groet en in gepaste bescheidenheid, Jos Zuijderwijk

...uit zijn autobiografie, terwijl hij verder met Elizabeth aanpapte. Twee jaar later heeft Ellen zichzelf voor een trein gegooid. Ze werd negenenveertig jaar.