Alle inzendingen over trag

In een traag tempo ben ik opnieuw "De Heuvel" genaderd: de vermoeidheid doordrong mijn lichaam en geest. Op het terras van "The Talk" heeft men uitzicht op de beide, loodgrijze torens van de Heuvelse Kerk en op het groene, verweerde Christusbeeld, symbolisch voor het Katholicisme dat zo lang de...

In Tilburg Noord bevindt zich onze mooie zwemzaal van "De Drieburcht", gevestigd in het gebouw met het embleem van onze stad op de gevel, gekenmerkt door drie torens, die ongetwijfeld een symbolische, maar mij onbekende betekenis dragen. Die avond vertrouwden we onze lichamen toe aan het koude,...

...nabij de oude kapel toen ik met mijn trage pas opnieuw koers zette naar het Twee Steden Ziekenhuis. De trotse, fier wapperende vlag met het logo (ETZ) van ons ziekenhuis, hoog torenend op de vlaggenstok verwelkomde mij als het ware al en in de hal van de instelling sprak een beeld,...

Morgen heb ik geen enkele verplichting, want vandaag heb ik gedaan wat er van mij verwacht werd. Pasta met vlees/groentezooi, ik ontving mijn broertjes aan den dis, jongste dochter ook, ik mag seks met haar hebben volgens de wet, zij is de vrucht van mijn ex en een zonderlinge noorderling,...

Bruin, dor loof bedekt de bosgrond ven het bekende sprookjespark; ondanks rotting heeft het een aangename geur, die de Efteling tot krachtig, nieuw leven wil opwekken. Op sommige plaatsen vertonen sneeuwklokjes en krokussen zich bescheiden. Deze vroege bloemen bemoedigen tijdens hun kort bestaan...

...de Naasaustraat naar het Energieplein, met mijn trage pas en verouderde lichaam; naar het Energieplein waar mijn vriend Michael de fysiotherapeut op mij wacht (hij was wel degelijk verbaasd over het te geringe resultaat van de inspanningstest) Daar, in het kleine zaaltje, staat de apparatuur...

...en rechts van het voertuig dat zich als een trage slang voortbeweegt, uitgestrekt liggen. We zullen de majestueuze bruggen die het water overspannen bij Moerdijk en die zo trouw en standvastig noord en zuid verbinden, passeren. Het stadion van Feyenoord zal ons verwelkomen en daarna zal...

De schoolbank is door een granaatscherf versplinterd. Ik word ingelijfd en opgelepeld in een broeihaard van twist. Op een speerworp van de evenaar dien ik het verzet, verdien ik rijst en meel voor mijn moeder. Het leger is rijker dan een kroost en ik ben goedkoop, vrij, volgzaam. Mijn fit...

Tanka: Een hazenslaapje: twee goudvisjes glijden traag over de zandweg, versmachten haast, bereiken dan het reddende moeras. Prozatekst: Zo'n middagdutje, of het weer even indommelen tussen de nachtrust en het opstaan. Dat is te vergelijken met de korte, lichte slaapjes, die hazen...

De vochtige lucht hangt als een klam wollen deken over het land. Het veld voelt als een weidse leegte, reikend naar de horizon, waarop de maïshalmen zich rimpelen als golven bij elk zuchtje wind, deinend als een zee van natte, gouden, lonkende trossen. Alleen bij valavond, onder de dalende oranje...

...liefdes, over kikkers die in prinsen veranderen, over het grote bal van het leven waaraan zij nooit heeft kunnen deelnemen. De nieuwe dag zal weer veel trage lusteloosheid en neerslachtigheid brengen en zo zullen de dagen zich aaneen blijven rijgen en zij zal hun trouwe terugkeer niet meer...

De zon vond nog steeds het hoge blauwe laken. Ik lachte toen ze me een warme zoen gaf. Zomaar, ergens tussen neus en lip. Beetje flirterig voelde het. Ook het strand werd gezoend. Een kleine windvlaag blies tussen schip en wal een korte fluittoon en magisch werd het toen schrompelend geel en...

...begreep nooit hoe de tamme, lusteloze, trage bewegingen het roer van mijn gevoelsleven moesten of zouden omgooien, maar volgens mijn lerares zou, als ik maar lang genoeg doorging, het overweldigende effect van haar lessen zich kennelijk plotseling openbaren als de verschijning van...

Ik had meer dan een uur in de stationshal gestaan met een halve bronchitis onder de leden, kijkend naar de wijzers van de klok die zich uiterst traag voortsleepten over haar wijzerplaat en belaagd door windvlagen uit de telkens open- en dichtslaande deuren, toen mijn correspondentievriendin...

...al zo lang niet meer het mijne kan noemen. De trage lusteloosheid, neerslachtigheid en stupiditeit hadden mijn "vriendin" altijd al beheerst en bezield en het had er de schijn van dat de noodzakelijke verbindingen tussen haar oren nooit tot stand waren gekomen. Niettemin lichtten haar...

...men in elkaars armen over de gang, men huilt en streelt elkaar over de rug met trage gebaren........

...mens voel ik me tenminste veilig! Wat jij?” “Ik ook!”, grijnsde de oude schildpad. Toen riepen zij eensgezind in koor: “Lang leve de trage mensen! Die hebben tenminste nog oog voor ons! Zo moesten er meer zijn!” en zo is het maar net! website:...

Op een dag had de schildpad er genoeg van. Hij was altijd maar traag en appelig en nooit eens energiek. Hij nam een dikke pil van de dokter de Uil en begon als een haas te functioneren. Hij vloog meteen uit de bocht! Hij rende urenlang door, deed het huishouden alleen, paarde met alle konijnen,...

...trilt dat in een razendsnelle beweging aan de bek ontsnapt, als enig en ultiem teken van leven; te midden van de groen-met-zwarte kikkers, de gekko's en de trage, tropische, welhaast voorwereldlijk aandoende krokodillen, die thuishoren aan een majestueuze, bruisende rivier en niet in een...

...of de tijd stil blijft staan. Hij kruipt als een trage slak tegen een steile helling op. Tergend, wanhopig traag knabbelt elke seconde aan ‘het touw’ dat je gebonden houd tot je bevrijdt de helling aan de andere kant kunt afglijden. Dat is het moment om je te vermaken en vallen de...

De zeis is een vluchtig wapen dat neerzwaait uit een hoge hoek, waar een schaduw in de stofnetten hangt. In een vingerknip ontsnapt hij aan het oog en dringt de kamers van het hart binnen. De vliezen scheuren. Hij volgt haar baan, haar boog die al bestond voor de lava stolde. Toen schubbige...

Heb net de auto op de oprit geparkeerd (inkopen gedaan), dat de regen in grote pletsende druppels naar beneden duikt. Ik heb geen zin om uit te stappen. Het voelt even goed in deze kleine ruimte ... en ik luister en luister. Ook de regen heeft zoveel geluiden, kent zijn eigen ritmes van traag,...

...moeten betreuren; zal ik dan niet meer de trage en elegante paarden met de harige flossen aan hun benen, die voortstappen over de landelijke paden en zo zachtzinnig, trouw en bereidwillig hun lasten dragen, kunnen aanschouwen en het witte fluitenkruid met het brede scherm dat uitbundig,...

Ik was mijn trage gang gegaan; langs het tankstation en langs het voormalige restaurant, op weg naar het Behandelcentrum en was een merkwaardig stukje Natuur gepasseerd; een open plek te midden van de stadse omgeving, gelardeerd met groen waar onverwacht boomstammen lagen opgestapeld. In de...

...caravans, trage balspelletjes, nieuwe keukens, trage aannemers en elektrische auto’s. Vaak met op verjaardagen de toevoeging: ‘Kost wat, maar dan heb je ook wat!’ Nee, dat is niet de gemiddelde werkelijkheid. Maar de voornoemde programma’s duwen je wel in de absurde verkeerde richting....

Het is meer dan veertig jaar geleden, maar het befaamde Bloemencorso vond ook in dat jaar plaats in het dorp Zundert dat we per bus bereikten. Mijn vriendin had altijd al een krachteloze, neerslachtige aard gehad en ze was weinig begaafd tot het leven en uitgerekend te midden van de fleurige...

Als je een hekel hebt aan een politicus, noem je hem of haar regent. De term stamt uit de 17e eeuw, toen regenten de dienst uit maakten. Nu waren regenten in de 17e eeuw onmisbaar om de Zeeven Provinciën bijeen te houden. Zij voerden zo goed en kwaad als het ging het beleid uit dat na scherpe...

Hij zag, en bedrog was uitgesloten, een zandstorm zwellen aan de horizon. De azuren stolp spat open. Donder rolt traag over geladen wolken. Opeengepropte flitsende dampen. Het licht vergrijst en wijkt voor een zwakkere gedaante…de waakvlam Een goddelijke adem wurgt en snoert de longen...

Onze rode kater Dirk, die met dat rare rattenstaartje, is de killer van ons poezenclubje. Hij vangt en doodt onvoorwaardelijk alles wat hem voor de pootjes komt. Hij is niet kieskeurig, verschoond van enig gevoel van empathie. Muizen/mollen/libelles/kikkers en af en toe een onoplettend...

'Hoe een kind, klein maar verbeten, zich de dood at in het bloed.' ( Ida Gerhardt ) Ik meende, heel even, dat ik Rutger Kopland zag ( het kan toch ) zoals een vadermens zijn verdwaalde kind gaat zoeken. Ik weet niet wat hij deed of wat hij zocht, het leek op een voorwendsel, maar hij was er...