Alle inzendingen over vreemden

November 2019, Utrecht. Het sneeuwde vroeg dat jaar, de sneeuw lag in november 2019 als een maagdelijk tapijt over de straten en de stoepen van de bedrijvige stad. De dorstige Alfons liet zijn gedachten de vrije loop. Een huis, een bouwwerk dat mensen tot woning dient, met hoge muren rond een...

Eigenlijk vreemd, wij belandden op de dansvloer terwijl ik jou daarvoor niet eens zag zitten. De vloer lichtte op in kleurrijke patronen, wederzijds omarmd bestegen we de 'Stairway to heaven', ik verdronk in jouw haar. Bedwelmend, geurige uitnodiging, zacht stralend blond, ik werd er bang van....

Ze schikte wat op in de bus toen ik naast haar kwam zitten. Ze prees me om mijn "Russische" bontmuts die wellicht op sommigen een vreemde, merkwaardige indruk maakt maar die ze, bij uitzondering en als een der weinigen, mooi vond. Ze droeg een lange, zwarte paardenstaart en haar gezicht toonde...

Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn...

Langzaam vatten mijn hersens het verschrikkelijke (of prettige) idee. Ik heb 2 vrienden netto. Twee vrienden ook nog eens, waarvan de 1 ver weg woont, en 1 die ik maar eens in de week zie, en soms dat niet eens. Ik haat de jongens uit mijn klas heus niet. Maar ik mag ze ook niet. Er zijn 3...

Het proza is een fragment uit het boekje KLEINE VLINDER. KLEINE VLINDER is geschreven in de vorm van een fictieve brief. Annemarie van Galen, een vrouw van ong.50 jaar blikt terug op de dood door een verkeersongeluk van een ,,hartsvriendinnetje." Toen het gebeurde waren de meisjes 13...

Aan het eind van de duistere straten lokte een licht; het was de buitenverlichting van de paviljoens die de ongelukkigen herbergen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed. Mijn gestage voetstap had me tot hier gebracht. De kille, kale gangen van het ziekenhuis boden...

Of het komt door alle aanslagen, geen idee, of het komt door alle doden die er vallen en dan het nieuws erbovenop, ook al geen idee maar: Er komt een bestelbus aangereden aan de overkant en die parkeert netjes. Er stappen twee kerels uit, gewoon zo op het oog, doodgewone gasten. Niks mis mee,...

Laten we eerlijk zijn, uh, laat ik dan eerlijk zijn. Ik ben een aandachtshoer, en ik vind dat u dat ook bent, daarom schrijven wij toch ?! Even kijken of het geplaatst is, hoeveel keer ben ik gelezen, ben ik hooggeacht of, na veel vijfen en zessen, iets minder gevierd, is er misschien zelfs...

Als je zoveel op je " bordje " krijgt, als jij is het niet zo vreemd dat je hoofd zegt: tot hier- en niet verder. Als je zoveel te verduren krijgt, als jij is het niet raar dat je lijf je zegt: stop. Als je zoveel mee moet maken als jij gaat de wereld tollen, klopt er niks meer behalve...

...het bereikt mijn kamer. Mijn buurvrouw is thuis en het licht is het enige teken van haar aanwezigheid. Als vreemden leven we naast elkaar, met elkaar. Tot in lengte van dagen?

Het is weer de tijd van het jaar dat mensen dingen met elkaar delen. Dus maak ik ook graag van de gelegenheid gebruik om iets met iedereen te delen. Een frustratie wel te verstaan. Een frustratie die mij al geruime tijd bezig houdt, met name tijdens een bezoek aan het toilet. Dus wees gewaarschuwd!...

'Als het stadhuis een voormalig Ursulinenklooster is, dan weet je het wel!', zegt Dieudonné de Vrome tegen zijn vriendin Babette Lokkerbol, die enkele dagen bij hem logeert. 'Volgens mij is Eijsden niet de enige plaats, die door de roomsen is gekaapt en ingevuld', zegt Babette, 'de hele...

Het was weer een drukke dag vandaag. Maar ook een leuke. Ik ben met een 'oude' vriendin samen wat inkopen wezen doen en langzaam raakt mijn leventje steeds meer op orde. Het was niet makkelijk na al die moeilijke jaren, jaren van verdriet en pijn. Daarna nog eens een zware verslaving; hoe...

“Procedamos in pace In nomine Christi, amen Cum angelis et pueris Fideles inveniamur Atollite portas, principes,vestras Et elevamini. Portae aeternales Et introibit rex gloriae Quis est iste Rex glorie? Charles werd wakker met een dreunend hoofd. Hij had gisteren met zijn vrouw een...

Morgen komen er hier twee nieuwe bewoners. Meneer en mevrouw De Boer. Zijn haar is wat rossig en zij is een zwarte. Hij heet Sander en zij heet Kimmy. Momenteel wonen de heer en mevrouw in Amersfoort, maar de woonomstandigheden zijn daar dusdanig veranderd, dat zij een nieuw onderkomen...

De mannenstemmen zijn heftig en larmoyant. Ze spreken van onbekende zaken in de voor mij vreemde taal: misschien van liefde en verdriet, van blijdschap, rouw of ziekte of van andere belevenissen..... En zo sprak eens Toergenjew tot mij met zijn verhaal "Asja" over de hartstochtelijke liefde van...

In de Amsterdamse Spaarndammerbuurt leefde de zonderlinge Bjarne Gosse een eenvoudig bestaan. Op 25 januari 1986 verscheen in het opinieblad “Vrij Nederland” een artikel over de kunstenaar Jean Fautrier. Emma dacht dat Bjarne het wel interessant zou vinden en stuurde het artikel naar de jonge...

De vriend verschijnt in de ziekenkamer aan het bed. Plotseling staat hij daar met zijn indrukwekkende grijze haardos, als een helm om de schedel gelegd en met de eveneens grijze snor die zijn bovenlip siert, aldus de solide vriendschap, de trouw en de levenservaring demonstrerend, de gouden gaven...

...De dames aten samen als één grote, maar kunstmatige familie die plotseling ook familiale en vriendschappelijke gevoelens uitwisselde, terwijl ze als vreemden aan tafel waren gegaan. Maar na de schrijfmarathon moesten zij zich weer in de Siberische kilte van wat men tegenwoordig...

Vreemd, sommige Nederlanders van gekleurde komaf geven af op Zwarte Piet. Is racisme, zeggen ze, maar er zit wel een Turkse bisschop op een wit paard. Inmiddels verhuisd naar Spanje om wat Moren mores te leren en schoorsteenvegers te recruteren voor een klusje in Nederland. Ik wil niet...

De totale zwijgzaamheid regeert. In stilte hobbel ik achter haar aan over zandpaden, grind en asfalt en door de blubber. Haar geheimen, die woelen en broeden onder de oppervlakte blijven mij vreemd. Wellicht is deze stilte zoveel beter dan de kwetsuren die men opdoet als bloedende wonden bij...

Het weer is opvallend zonnig voor de tijd van het jaar. Een mens voelt zich als herboren bij deze weersomstandigheden. Alsof je bent gaan emigreren naar een zonnig oord, waar het buiten altijd behaaglijk is.. Dat komt door dat warme gevoel dat er nu is, het lijkt alsof het voorjaar elk moment...

Bezoek - Zeg, begon Ralf voorzichtig, wanneer denk je nu eindelijk eens aan mijn verhaal te beginnen, ik ben hier nu al een nacht en je hebt nog geen letter op papier staan! Het begon mij een beetje te vervelen, dat gezeur aan mijn hoofd over ‘dat’ verhaal. De vakantie stond voor de...

Mijn muurtje waar ik mee bezig was, is niet zo mooi geworden, vanwege de oorspronkelijke bouwstaat, die verstopt was onder diverse lagen behang. Dapper heb ik alle behang verwijderd en het muurtje toch een kleurtje gegeven, maar helaas! Er moet iets anders gebeuren. Nu ben ik dus met laminaat...

Het zal de zogenaamde verzamelaars vreemd in de oren klinken, of in dit geval, vreemd om te lezen, maar ik kan niet tegen rommel. Wanneer je me vraagt: wat versta je onder rommel?, dan moet ik bekennen dat er bij mij al snel sprake is van rommel. Of dit komt omdat ik in een grijs verleden in de...

De herfst heeft er geen moeite mee, de kleuren vallen voltooid in elkaars verlengde, geven de aarde elk jaar weer meer waarde, een soort grondverf. En dan komt de winterschilder, humust wat rond maar heeft alleen maar alle nuances van wit, op donkere dagen verft hij licht in de duisternis. Want...

Vier trappen, elk een andere kant op vanuit het centrale plein. Een piramide gekeerd in zijn tegendeel. Hier lokken perspectief en ruimte, waarbij elke stap aanleiding is tot de volgende. Ik besluit het plein rond te lopen en verval in gemijmer. Na enige tijd nemen mijn voeten zonder aarzelen de...

"Hey Joe" roepen Filippino's vaak naar iedere blanke buitenlander "No Cano" roep ik terug als ze zich tot mij wenden; "Holland" Dat antwoord stelt hen teleur: De USA,hoe onbegrijpelijk ook, is voor vele Filippino's nog steeds het beloofde land. Vreemd blijft het: "Hey Joe" is...

...Mijn onbekende buurvrouw zou zo welkom zijn voor een kop koffie maar we zullen vermoedelijk voor altijd vreemden blijven die in brute anonimiteit hun eigen weg gaan.....