Alle inzendingen van Fred

De lucht was blauw, staalblauw, alle nuances lentegroen baadden in een meedogenloze zon, hardvochtig uitgeknepen. Hoefblad, groot, klein, wit of Japans, al snel viel het vormloos terug naar moeder aarde, daarna volgden andere plaatselijke planten, in volgorde van weerstand. Maar de agave bloeide...

Het was slechts een vingeroefening, een opengewerkte hals in potlood afgezet op de horizon, geen torso, geen gezicht. Armen en benen ontbraken, uitgestoken nek met een streep door de tekening, echt alles ontbrak aan dit zelfportret. In kwijt zijn heb jij mij omlijst, voor nóg een keer zou ik zo...

Volvreten, vinger in de keel, omarmd door het fluweel van de nacht, niemand die je ziet, obesitas olet en je gaat er ook nog van transpireren. De voorraadkast is geduldig maar geen uitkomst. Uitstekende botten onzuiver op de graat, zo mager dat het nergens meer om gaat, een schreeuw om aandacht...

Het gaat niet goed in dit landje, de vierkante kilometer kan de drukte vrijwel niet meer aan, discriminatie loert om de hoek, bedrijven willen arbeiders inlijven doch deinsen terug voor de allochtoon. Driss Boujeri ondertekent een volgende keer z'n sollicitatiebrief met Dries Boedrie, meer kans op...

Nou, dit gaat 'm worden dus. Geen stukkie, geen verhaaltje, geen hartenkreet, de kleine mensch uitgeschakeld. Neen, echte woorden die overkluizend het kanaal de wielewielewaal uitfoeterend wijzen op het prachtgezang van de nachtegaal, op de merel die complex zichzelf nafluit. Voorspelbaar saai,...

Ten dode opgeschreven, mijn leven verkeert in een fase dat het er eigenlijk niet meer toe doet. Blauw en geel is groen, zwart en wit is grijs, rood en geel geven mij een oranjegevoel, maar ik haat het koningshuis. Vier komma zeven milliard, Papendrecht verwelkomt Bea, dat hoort zo want zij is de...

De lage avondzon kust een wolkenband beschamend naar de nacht, de rimpelende zee goudbrokaat golven naar een einder, oplichtende algen doen een verwoede poging het donker te doorbreken. Tevergeefs, de duisternis omvat vergetelheid, nog even scharlakenrood achter de kim, de dag is dood, gestrand op...

We zullen er aan moeten geloven, stelling nemen. De strijdende partijen drijven e.e.a. op de spits, kerketoren en minaret, christenhond en geitenliefhebber, schreeuwende reclame en literatuur. Zwart versus wit, een wereld die zichzelf verloochent, niet met elkaar weet om te gaan. Strijd is de...

Het is laat, ik rook nog een sjekkie, drink een laatste borrel, tevreden met de dag die is geweest. Wind en regen getrotseerd, broertje geholpen met zijn nieuwe thuis, kast in elkaar geschroefd voor dochterlief. Het leven is zo slecht nog niet, ik ben wel moe en aan slapen toe. Niemand wilde hem...

De nietigheid van het bestaan, een stofje op de wereld, de wereld een stofje in het universum. Een nog kleiner stofje beweert mijn kleinheid, kleineert reinheid. Kijk, ik zeg niet dat ze dood mogen vallen wat mij betreft, per slot van rekening heb ik daar een stofzuiger voor. Waar het mij om gaat...

Soms heb ik dat, lekker wild om mij heen slaan, nagel ik elke katholiek koliek aan het kruis, hak ik sharia-waardig ledenmaten van scooterkutlichtgetintenoordafrikanen, beuk ik gaarne normen-en-waarden terug in die pleuriskop van grijns-JP. Daar heb ik soms zo'n zin in, dat wil je niet...

Onverwacht, ik zag het niet aankomen, onverdacht, misschien nog beter verwoord, die hoek kwam uit het niets, uppercut vol op mijn bek gegaan. Ik heb geen zin u alles uit de doeken te doen, weet slechts dat mijn lieve Nathalie mij een plens ijskoud water in 't gezicht heeft gesmeten, maar mij...

Je zou het ook "uit de kast" kunnen noemen, in mijn geval zelfs "uit de kist", :-) voor Frederik en een :-( voor Giovanniek. Met dank aan mijn alter ego's: Nathalie Mahlstrohm, de vrouw in mij, Katje het poezelige speldenkussen, Giovanni als uitdagende flamboyant, gluupje de gluiperige...

Omgerekend in mensenjaren is hij 110 en een beetje, de laatste kater van mijn moeder, de dood is soms genadig. Nu is hij zelf aan sterven toe, wankelt naar de etensbak en valt soms zelfs om, afgevallen ligt hij zwaar op mij. Laatste levensteken uit het ouderlijk huis, ongewild verleende ik asiel...

Vandaag naar de dierenarts gegaan, dochterslief gingen mee, begaan met zijn lot. De een wilde lijden besparen, de ander zag tevredenheid in zijn marge van bestaan. En ik, ik wist het gewoon niet, moet ik hem een spuitje laten geven, snorrend gaf de behandeltafel mij ongelijk. Hij ligt nu weer op...

Klaaglijk miauwend, stokdoof overschreeuwend mijn rillende rug, deze dag was er een om het koud van te krijgen, ik kriewelde onder zijn kop en hij kalmeerde, een zwak gebrom uit zijn magere schouders deed mij even terug zitten op de bank. Ik weet dat hij gaat, al wil ik dat niet. Hij roept mij...

Honderd dagen trok men het land in, weken evalueren en ook nog 21 minuten, themaweek. Wie de baas is weet ik zo langzamerhand wel, niet het overgrote deel van de bevolking, maar de regering die het *kuch* zoveel beter weet. Heeft dit kabinet dan niet in de gaten dat het zelf polarisering in de...

Sinds kort weet ik dat ik geen Nederlander ben, ondanks mijn Rotterdamsche vader en een Haagsche moeder, sappelend zetten zij mij neer in de armoedige jaren vijftig. Een decade waarin je lopend de binnenstad bereikte om de fameuze etalages van de grootwinkels te bekijken, je zag de touwtjes wel die...

En toch werd het weer licht, kwam de dageraad zonnebrandend uit de nevel tevoorschijn. Witte wieven stegen op uit het park, doorkliefden elegant de veelarmige plataan, rodekoolzwammetjes stonden daar zomaar, spontaan, in een grasveld te staan. Strakblauw had de ochtend de hemel gemist, maar tegen...

ik schrijf dit alles zonder kapitalen, ondergeschikt laat ik u soms weten wat ik van u vind, zonder mededogen, soms met een knipoog, maar altijd wel met het hart op de plek waar men dat mag verwachten, een sneer of een aai over de bol dan wel de rechtse directe, en nu moet ik u laten weten dat mijn...

wat een ongelooflijke kutweek, bij p&w propageerde men het ultieme lapje vlees, een bekende nederlandse zat daarvoor in een kooi met een dierenvoorvechtster, advocaat en schrijver bleven niet achter, presentatoren smuikten, jeroen geilde duidelijk op georgina..... biologisch gezien is datzelfde...

Ik zal niet in de top eindigen, zelfkennis genoeg. Literatuur zegt mij niets, dat is iets van oude mannen achter een typemachine, of zelfs een kroontjespen, schoonschrijvend blijven zij tussen de lijnen hangen. Krullen, haken en ogen, ouderwets perpetua of bodoni, schreefjes die recht doen aan...

Het asfalt ligt opgeweld bij de bushalte, ik rijd er omheen met mijn fiets, herken de de aanrijdroute van het openbaar vervoer, de chauffeur kan niet anders. Elke keer weer die zelfde koppen, stempelen of knikken naar de jaarkaart, soms verbaasd grijpen naar wisselgeld, iemand vraagt om 2 of 3...

Appels en peren, ik schik ze op de fruitschaal naar goeddunken, voor later als ik iets te schillen wil hebben. Rins stropend, rood kokend, ik lust ze ook rauw. Bananen, aardbeien of tomaten, een koninkrijk voor een republiek, steek af die kroon, de eikels vallen dit jaar bij duizenden, kastanjes...

Eens was ik katholiek, kazuifelend onderdanig als eerste misdienaar, zijkapellend was ik Jezus' zoon en dochter. En nu, ja nu, ben ik de afvallige die men nooit verwachtte, misschien wel het Lam Gods dat men ooit slachtte. Ik ben zuiver, alles afgezworen wat mij belemmert, ik geloof niet meer,...

Van mij mag de stroom uitvallen, een dag, langer zelfs. Radiostilte, dommepraat gesmoord, het scherm digitaal de mond gesnoerd. Sterren vallend op hun bek, het ijs was te glad, tweederangs acteurs terug in hun kooi, idolen en popsterren voetenstruikelend, applaus achterwege. Dit land is slechts...

entourage, binnen komen met een geweldagige bos, de buit al onder handbereik, kinderen spelen veel te laat in een voormalig koningshuis, genomineerden aan de hand van ambassadeurs, wrijf het er maar in, ik denk alleen maar brandnetels, aanzittend zat iedereen zich vol te vreten, en niemand had...

"Het plok is over", een of andere cabaretier uit het verleden heeft dit ooit gezegd. Had te maken met de Nederlandse Spoorwegen (goeie ouwe tijd) en een stem die over de perrons schalde, was bedoeld voor een nog immer onbekende 'meester'. De conducteur, staand in de enige open deur, floot...

ik zag deze avond DWHN, Driek zat aan maar de pointe strandde in gebral van heertje hazenlip, de humor overschreeuwde zichzelf..... poezenkind krabde de bank, voor- en achterkant, dus er moest iets liggen, de moeite waard, zij daagde mij uit er een stokske voor dan wel achter te steken, je weet...

afreageren, als een scholier die columbine niet af gemaakt heeft, zonder aanziens des persoons afknallen, columbine toch doorlopen, eventueel met rode ogen maar geen tranen, het vizier scherp gesneden naar het zwaktebod van de medemens, ik vlieg op en in flatgebouwen, ik trek de stekker er uit op...