Beschouwingen over literatuur

De soldaat die Jezus kruisigde Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen Wild om den spijker toen 'k den hamer hief - Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief' En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen. Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten, En werd een gek...

Liefde is d'eenge kracht Liefde is d'eenge kracht die de ziel naar boven draagt tot de sfeer van het eeuwige leven van zelf; zij bevleugelt ook 't laagste streven daarom wil ik haar boven alles loven. Als ontgoocheling en twijfel ons ontrooven geloof dat menschheid eens omhoog zal...

Zelfportret Je ziet een man in de tuin hij lijkt verzonken in zichzelf die man ben ik, ik weet het maar als je lang kijkt naar een foto van jezelf verval je in gepeins - wie je bent en wie je bedoelt als je ik zegt, enzovoort ik kijk en kijk in dat gezicht en inderdaad - ben ik...

Het moet me nu toch maar even van het hart. Al geruime tijd volg ik met toenemende verbazing en waardering de inzendingen van Joanan Rutgers. Als ik stel, dat deze mij in het algemeen aanspreken en ook, dat er veel juweeltjes bij zitten, dan zegt dit wellicht meer over mijn persoonlijke smaak en...

Steeds minder We zijn nog jong, lachen we onderling, de tijd zal het wel leren, maar onze lach verwordt tot grimas, eerder een bezweren dan een bevrijding, steeds vaker zien we de mooie meisjes van toen terug als vrouwen die het grijzen noodgedwongen tot sieraad zijn gaan maken, we doen...

Kijken in de flits Gij zult en zult Met volle mond Met volle kracht Met heel uw lijf Met alles wat gij in u hebt Op leven en op dood Als voor de laatste keer Met volle teugen Wijdbeens Kijk niet achterom In stijl Uit liefde Juichend Koortsig Gelukzalig Zwijmelend Met volle moed Met open mond...

Oceaan Ik koester je om de inktvlekken die je mij kan laten vuil maken opdat jou De ijzige blik van je mond als je slaapt wandelt, je loop van stappen kent geen vastere grond onder je - dat weet je. De komma's die ik door je kan denken achter elke zin bestaat geen einde. Opdat je...

Subtitel: Met behoud van handicap 'Uiteindelijk heb ik nog twaalf jaar geleefd. Toch is mijn leven nooit meer geworden zoals het was. Mijn niveau van bestaan, had een level bereikt dat ik niet kende. Vanaf dit niveau heb ik dus nog twaalf jaar geleefd zonder mij te realiseren waarvoor....

(voor André Frédérique (1915 - 1957)) Je bent geboren op 27 februari 1915 in Nanterre. Je was de enige zoon van Émile Louis en Anna Frederique Lallement. Je woonde op 50, Boulevard de l'Hopital in Parijs en jouw vader was een commissaris van de politie. Je studeerde aan het Lycée...

De boekpresentatie zit erop en het verliep allemaal zeer soepeltjes. Dat is bij mij meestal het geval, omdat ik van nature meestal van een afstand toe blijf kijken. Het boek 'Gouda 750 jaar stadsrechten' is op vrijdagmiddag 12 januari 2017 in de Chocoladefabriek (openbare bibliotheek) aan Klein...

(voor Stephan Enter) De geduldige schrijver Stephan Enter is geboren op 12 november 1973 in het minidorpje Rozendaal, een miljonairsgemeente nabij Arnhem. Hij is opgegroeid in Barneveld, binnen een streng-gereformeerd gezin. Hij schrijft al vanaf zijn elfde jaar, na een vakantie met zijn opa en...

Elke schrijver heeft er wel eens mee te maken: je hebt een verhaal of artikel geschreven waar je erg tevreden over bent. Toch is het voor je gevoel niet helemaal af. Eigenlijk zou je het nog wat bij moeten schaven. Om de een of andere reden kom je daar gewoon niet toe. Je legt het weg in een la,...

(zelfportret met ouders) van Nicolaas Matsier (boekbespreking) “Onze ouders zijn de muur tussen onszelf en de dood. Als zij wegvallen voelen wij ons kwetsbaarder, omdat we dan zelf voorop lopen”. In een autobiografische roman schetst Nicolaas Matsier (Tjit Reinsma, 1945) het ontruimen van...

Jim ik zou willen weten wat maakt het de moeite waard dat je door blijft schrijven brieven, opstellen en gedichten waarin je de wereld aanprijst en deskundig schat als een koopman. hoe komt het dat je niet moe wordt en de ogen dicht doet en denkt ik wou dat ze allemaal naar de hel gingen...

Geen winterakker hard en zwart geen stroom, die tot kristal verstard groenglanzend in zijn bedding sliep, zo grondeloos, zo eeuwig diep zo diep bevroren als mijn hart. Geen zilverpalmen op het glas o grillig als het wild gewas - varens, lianen, vlijmspits riet - bloemarabesk van kil...

Stemmen Stemmen deed ze nooit ze hoorde stemmen in haar hoofd stemmen die haar ontstemden kiezen deed ze nooit ze had kiezen in haar kop kiezen die knarsten en kraakten nee, waarom zou ze zich inlaten met het leven met al die zaken in haar brein? de boeken gingen branden panden werden...

Poging dertig Stel dat ik je thee aanbied, waarna een van ons vol ongemak op het verste kussen van de bank over het weer begint na een eerste stilte, die later zo waardevol wordt misschien, als ik dan om je grapjes lach, veel te terloops je been aanraak, waar jij dan rood van wordt en ik nog...

Israël Gij kent de diepte niet der donkre dalen, Waardoor ik huiverend ben heengegaan, Had ik één taal, meer dan der mensen talen, Nog zou mijn Lied het u niet doen verstaan. Maar ook gij kent de bonte bergen niet, Waar Gods wil mij machtig heeft heengeleid, Waar het hunkerend oog de...

Religiehater, vuile sarcast, sentimentele sukkel, arrogante zak, fijnschrijver en diepgraver. De dagcolumns over meestal actuele zaken, die ik (Kees Keller) onder het pseudoniem Len Cornelis wekelijks op deze mooie site schreef tussen 2011 en 2015, werden redelijk gelezen. Soms positief...

Via de Volkskrant wees mijn Facebookvriend Arjan Peters mij op een nieuw verschenen, vertaalde dichtbundel van de grote dichter Paul Verlaine, de stimulator van de nog grotere dichter Arthur Rimbaud. In zijn artikeltje 'Een kaars voor Verlaine' (Sir Edmund, 24 dec. 2016) vertelde hij de...

(voor Johanna Roepman (1892 - 1971)) Je bent geboren op 4 augustus 1892 in Rotterdam. Je was de middelste van drie dochters van de apotheker Maarten Adrianus Roepman (1860 - 1923) en Elisabeth Ringlever (1863 - 1949). Jouw vader was een tijd de enige apotheker in Feijenoord. Hij verdiende toen...

De man naast mijn bed Het is een vreemde man, 's avonds aan mijn bed die met spinnenvingers de nacht tot draad maakt planeten aaneen weeft, de wereld rondom een spoel legt Hij spant een streng dan glinsterend een sterrenstof tussen de beelden uit mijn hoofd, erover laat hij een circus...

De herenstoel langzaam leunt het leven aan een lift tilt hem naar boven, dan zit hij in zijn stoel bij 't raam vanaf vandaag is dit een thuis waar uitgaan wordt gebonden de vrijheid buiten blijft hij ziet zichzelf in spiegelbeeld en weegt de waarheid in het licht van schemer een...

ALS de laatste ballon de mist is ingegaan, het laatste kaartenhuis in elkaar is gevallen en de laatste zeepbel uiteengespat, zal ik komen met knikkende knieën in de zekerheid dat ik niet word afgewezen. Uit: De rots van Gibraltar G.A. van Oorschot, 1969 _________ Op maandag 11 juni...

van Marek van der Jagt (boekbespreking) François vertelt zijn levensverhaal. Hij is enig kind van een kamermeisje, dat als alleenstaande moeder zonder enige ambitie door het leven gaat. En zonder ook maar de neiging om haar leven bij te sturen, laat staan een wending te geven, drijft zij mee...

Hoe een en ander ingewikkeld kan zijn voor vrouw en man Zij heeft hem geslagen Hij heeft haar pijn gedaan Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij krabt hem overal Hij gooit haar tegen de stoeprand Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij heeft hem uitgescholden Hij draait zich bijna om Dat...

Ontwapen je angst Pak een grote zware hamer (je weet wel die ene) en haal de muren van je hokje naar beneden Dit is stap één Pak tussen het puin je koffer met gesloten ogen Neem alleen het hoognodige mee Alleen wat je ooit gevonden hebt en dat wat je bereid bent te verliezen Ga dan op...

De stad en ik Als er geen mens op straat is en de stad en ik zijn als vanouds een keer weer samen, dan komt terug wat ik hier ooit bezat en mompel ik die voor- en achternamen. Ik ken ze nog, ik heb ze liefgehad, die lotgenoten die naar mij toe kwamen, met wie ik uren op terrassen zat of...

Brug in de tijd Je wist het water zuchten, de wolken in stukken geknipt door het ijzer. Je was klein in de tunnel van steeds bruiner licht wachtte een oude wereld die mompelde, beefde en honderden keren een nu in een kluis vol met lucht. Een afdruk van mensen en stemmen. Je was klein...

Ik zie de TV uitzending nog voor me. De ontluistering in de ogen van de schrijver toen de AKO Literatuurrijs naar Marente de Moor ging. De troostende arm van zijn mevrouw die licht werd afgeweerd. Bonita Avenue van Peter Buwalda, breed bewierookt in de recensies, op DWDD door o.a. Freek de Jonge...