Alle inzendingen, jaar 2008, week 21

Soms zijn het rare dagen, de ene dag gaat voorbij met een lach, de andere met een traan. Vandaag is het weemoed wat ik voel, een niet direct te omschrijven gevoel van verdriet en gelatenheid. Ik probeer uit te vinden waar het vandaan komt. Ik vermoed dat het komt van de gedachte dat ik iets verk...

Ik ben doorgaans een redelijk tolerant mens, al verdenk ik mezelf ervan dat het net zogoed onverschilligheid kan zijn. Aan de andere kant zijn er kleine zaken waar ik me ongelooflijk druk over kan maken. Over debiliserende marketingprietpraat bijvoorbeeld. Slachtoffer van zo’n kleinzielige ergerni...

'Ik moet er heel even naar toe,' onderbrak ik het verhaal van mijn dochter, 'want als de wasautomaat gaat centrifugeren dan maakt die zo ontzettend veel lawaai en dan kan ik hem gelijk uitzetten.' Op weg naar de badkamer vertelde ik dat er waarschijnlijk een knoop of een veiligheidsspeld in zijn...

ik brabbel, rochel en spuw een taaltje te gek voor woorden ik ben repelstaaltje mijn bloem groeit in de grond een pot omgekeerd klimop ik naar de top probeer mij maar eens tegen te houden (lukt je niet) geen kruid tegen gewassen

Het zal u als oplettende lezer niet zijn ontgaan, wij hebben een vaste stek in Zuid-Frankrijk, waar wij de komende weken onze ‘accu weer opladen’ – ‘genieten van onze vrije tijd’ – ‘afstand nemen van de dagelijkse beslommeringen’, nou ja, vul maar in. Maar intussen blijft onze thuisb...

De spelers van het Nederlandse elftal zijn weer in het nieuw gestoken. Zij kregen allen een stijlvol EK-pak aangemeten. Aangemeten! Geen gevalletje Zeeman dus. Of C&A. De heren konden het wel waarderen, las ik ergens. Dan praat je dus over krijgen, met de nadruk op krijgen, van een splinternieuw ...

Ik begrijp die mensen wel, het heeft helemaal niets met het koningshuis te maken. Oranje is de kleur van saamhorigheid vanuit de onderkant van het bestaan. Immer terzijde geschoven, beslissingen van hogerhand schoven zekerheden aan de kant, marktwerking plukt zuur verdiend geld, een bonus is ons bit...

De vrouw keek neer op haar overleden man. Hij lag er mooi bij in zijn trouwpak. Het paste nog steeds en stond hem prachtig, net als toen hij het bijna zeventig jaar geleden voor de eerste keer aan had. Jammer dat ze hem zijn glimmende, zwarte schoenen niet meer aan hadden kunnen doen. Maar echt erg ...

Vriendschap is een plank waarop ik mensen heb geplaatst die ik koester. Ik hoop dat ik bij hun ook op zo’n plankje mag staan, dan pas heb je echte vriendSCHAP.

Het was weer een drukke dag vandaag. Maar ook een leuke. Ik ben met een 'oude' vriendin samen wat inkopen wezen doen en langzaam raakt mijn leventje steeds meer op orde. Het was niet makkelijk na al die moeilijke jaren, jaren van verdriet en pijn. Daarna nog eens een zware verslaving; hoe het...

Vorige week schreef ik dat we aan de top van de piramide van Maslow zitten. En dat meer geluk voor ons zit in zelfverwezenlijking. De hoogste verdieping van de piramide. Ik ging er maar even van uit dat we de andere verdiepingen van de piramide achter ons hadden gelaten. Maar is dat zo? Dat dach...

In een grijs verleden had mijn zusje een winkeltje in handenarbeidmaterialen. Het was een klein en knus winkeltje, waar ik vaak in te vinden was. In de avonduren gaf zij les aan huisvrouwen uit het dorp, die naast de alledaagse beslommeringen ook nog graag iets leuks wilden fabriceren. Ook werd zij ...

EEN. Ruud heeft áltijd een gps bij zich. Op z'n stuur. Ruud ziet elke scheet dus ver van tevoren aankomen. Ook waar je struikelt over wegwijzers en paddenstoelen, vaart hij op satellietaanwijzingen. Al zouden wij geblinddoekt door de Kalahariwoestijn fietsen, met Ruud en dat onafscheidelijke di...

Het is druk op het terras, aan de kant van de Meent dan, daar waar de zon staat. Er wordt druk gekletst en heimelijk of openlijk wordt al het passerende schoons bewonderd. Ik nip aan m'n Westmalle dubbel en kijk af en toe naar de overkant, waar een knappe blonde dame op een bankje druk zit te sms...

Geloof me, een bijstandsuitkering is het laatste dat je wilt hebben, papieren links, paperassen rechts, oh u heeft een eigen woning, ja, dat maakt het er niet makkelijker op. In dat grote gebouw, ruim voorzien van ongemakken, ongenaakbaar zitten dienders van de overheid je bij voorbaat met een sc...

Het kan niet anders dan dat ik moet reageren op die afschuwelijke reclame van de Zonnebloem. Sonnebloem, met sieke mensen. Het is vreselijk. Men huurt een artiest in, die voor een te hoge gage de Nederlandse uitspraak verkracht. Het is onbegrijpelijk dat dit in Nederland gebeurt, dat heel het la...

Hoe noem je je boek als je beste vriendin is vermoord? Nataschja van der Stelt koos voor ‘Verdriet zonder tranen’: emoties en Putten gaan nou eenmaal niet samen. Zij kon niet huilen na de dood van Christel Ambrosius. Om de gebeurtenis toch een plekje te geven, besloot ze een boek te schrijven. V...

Vreemd het gevoel dat je niet precies weet hoe het zit. Jaren dacht ik dat ik het wel aardig wist hoe de wereld in elkaar zat. Daardoor had ik redelijk wat zelfvertrouwen, ging ook wel met heel wat mensen om. En ik denk dat je door te praten met andere mensen je een aardig beeld van jezelf kan vo...

Het is niet erg warm. Maar het is fijn toeven in de tuin, gezelschap gehouden door een glas helder water en een boek. Zonder een voet te hoeven verzetten zit ik in Bandoeng of Klaaswaal. Het volgende moment vaar ik op een kleine viskotter of zit ik vijf weken in een ballon die over Afrika vliegt. Me...

Met de handen samen en de ogen stijf dicht baden we, zowel voor als na elke maaltijd, het Onze Vader, het Wees Gegroet, met als nabede: 'Lieve moeder Maria, zegen Ome Wim en onze kindjes, Amen'. We hadden heel veel ooms en tantes, maar voor deze oom werd bij ons zesmaal daags gebeden. Hij was o...

Het is een vergissing, onze botsing: mijn onbegrip - jouw boosheid. Op dat moment dat je boos werd begreep ik niet, wat je bedoelde. Jammergenoeg om wat voor reden ook was het niet de tijd om het mij uit te leggen. Eerlijk gezegd zat ik er mee in mijn maag, vroeg mijzelf af, wat je wel niet van...

Ik mis ze nu al: de jonge helden die De Gouden Kooi de afgelopen 20 maanden met zo veel verve bewoonden! Wat hebben we genoten van de humoristische winnaar Jaap Amesz, die het tot op de finaledag bestond Nederland op het verkeerde been te zetten door een aanzienlijk deel van zijn prijzengeld aan ...