Hartenkreten

Op de 13e augustus werd ik in feite verwacht, maar ik zag het levenslicht op 27 juni, zes weken te vroeg. De kwetsbaarheid werd mijn handelsmerk, mijn levenslot, de kwetsbaarheid waarmee ik in de couveuse de borsten van mijn moeder en de handen van mijn vader moest ontberen, strelingen, die mij ook ...

Onlangs ging ik met het spoor terug naar Gouda. Door werkzaamheden aan de rails was de heenreis al behoorlijk irritant, want ik moest een groot deel met de metro richting Amsterdam-Centraal. Dat was behoorlijk lastig, omdat mijn Kruidvat-dagkaart niet reageerde op de poortjes van de metro, dus glipt...

De gestikte naden van mijn zwarte, stevige schoenen zijn opengereten. De schoenen hebben heel Midden-Brabant "gezien" en betreden. We stapten voort over steenachtige en modderige paden, zagen naald- en loofbomen, heidevelden, runderen, vogels van allerlei pluimage, meren, plassen, rivieren en w...

Dikwijls wenst men Gods aanwezigheid te bemerken of al biddend en peinzend te voelen. Het gangbare geloof is voortstappen door moerspoelen, waarbij men nogal eens struikelt of een eindje wegzakt. Daarna mag het overeind komen en verder gaan het vertrouwen op de Heer versterken. Gods leiding worde...

Ik ben geen man, ik ben geen vrouw. Een minderheid legt mij op dat ik me niet mag profileren als man of vrouw. En dan kom ik in opstand, plas elk openbaar toilet onder, zitten of staan, ik zijk toch wel. Schijten doe ik ook, vooral op deuggleuven die genderneutraal hun geslachtloze kinderen vervo...

De tijd van straatschoonmakers met heksenbezems is allang voorbij, maar wat was het een gemoedelijke en geestesgezonde tijd. De schoonmakers floten nog gezellige deuntjes en ze wisten de voorbijgangers nog vriendelijk te groeten. Het woord 'onthaasting' bestond nog niet, omdat het simpelweg niet n...

De honderden bonte neonlichtjes van de vele gokautomaten toveren de grote vierkante ruimte als het ware om in een soort futuristische kermis, die in tegenstelling staat tot de strenge, solide muren en vensters van het gebouw, die haar klassieke afkomst verraden. Een grijsaard nadert de speeltafel...

Naast ons, de meisjes van Broeckx, groeide geen jongen op. Wij maakten niet van dichtbij kennis met zijn kinderspel, met zijn autootjes, zijn vliegtuigjes, met zijn fantasieën en met al de spulletjes waarvan een jonge jongen zo houdt. Onze moeder had het kinderspeelgoed van ons vierjarige broert...

Diep ademend fiets ik door de laan vol eiken. Overal klinkt een lichte roffel. Om mij heen vallen heel wat eikels, maar ze raken me niet. Opeens... Een harde tik op mijn voorhoofd! Een sprinkhaan is tegen mij opgevlogen en springt naar beneden, belandt in de zachte grasberm.

In Tilburg Zuid zijn in een Tuincentrum vele planten, bloemen en in het seizoen een onwaarschijnlijke hoeveelheid kerstartikelen ondergebracht in grote hallen. Ik koos uit de overweldigende veelheid een kleine amaryllisplant die op twee lichtgroene stelen zijn knoppen droeg. Toen mevrouw er een eer...

Hoe lelijk en oud je ook bent, als je gelukkig bent en een uitstraling hebt, komt alles goed. En ik was gelukkig in die schitterende, milde en mooie zomer van mijn vierenzestigste levensjaar. Hij zat tegenover me in buslijn zes met een pakje brood in de hand en glimlachte overvloedig, overdadi...

Oh ja ik weet, dat mensen nu zeggen: kom je op je woord terug? En dan beken ik volmondig 'ja'. Kijk, met het voetbal van de mannen, jongens zeg maar, daarbij blijft mijn standpunt eender, er gaat veel en veel teveel geld in om en dat niet alleen, het gedoe eromheen in de vorm van politie, ME, extr...

Als je zit na te denken, terwijl de televisie op de Tour staat, manlief elke trap van de pedalen volgt, soms: aan de binnenkant van zijn ogen, denk ik terug aan toen. Zeg geen vroeger, want dat maakt meteen zo oud, toch? Je denkt terug omdat je, via facebook het enige sociale medium waar ik me op ve...

Lang geleden was ik met een zogenaamde "vriendin" die, als zovelen, in een later stadium de ontrouw en de desertie tot immoreel "Leitmotiv" verheven bleek te hebben dat zij hoog droeg in haar vaandel, samengekomen in een chique restaurant nabij de Tilburgse Schouwburg, nabij het imposante beeld ...

Het is ongelooflijk hoe kaal, verlaten en desolaat de lokalen van Wijkcentrum "De Symfonie" aan de Eilenbergstraat in Tilburg Noord zijn. Als daar dan bovendien de diep beklagenswaardige afasiepatiënten bijeenkomen is welhaast geen grotere treurnis of ongeluk denkbaar. Hen is de taal en het spraa...

Het is laat, het is altijd laat. Tijdstip stipt meedogenloos aan alles een eind en dat is echt laat, misschien wel te laat. Ik heb een vent gekend, lachte iedereen uit en liet scheten op het wereldgebeuren, onnavolgbaar ving hij mij in kleuren zonder weerga. Zo was hij wel, blanke lakens huiverde...

Jouw geliefde naam die mij tot een gebed, een toverspreuk en een magische formule was geworden en die ik jarenlang innerlijk uitsprak, is mij, nu ik je nooit meer zal zien, tot een noodlot en een vloek en vervloeking geworden. Jouw huis, mijn thuis, jouw mij zo geliefde vriendenhuis heb je mij vo...

Men zou zich erover kunnen verwonderen hoezeer onlangs, geheel buiten mijn verwachting, de medemenselijkheid dan wel het mededogen tot uiting kwamen dan wel gestalte kregen bij twee verschillende gelegenheden in buslijn zes in Tilburg op haar route vanaf het Nassauplein tot in het centrum. Ten ee...

Op de wijde bloemkroon zetelt met de nodige verschillen een kleine DRIE-IN-EEN. Genietend, dicht bij elkaar, doen hommel, bij en zweefvlieg zich tegoed.

Honderd euro had ik bij me gestoken in een vakje van mijn portemonnee. Het was naar mijn berekening ongeveer de prijs van de artikelen die ik aan ging schaffen. In de zaak voor teken- en schilderbenodigdheden vroeg ik om penselen. "Penselen voor acrylverf" voegde ik eraan toe. "De beste die u heb...

De meest uitbundigen, de brutaalsten en de meest luidruchtigen voeren overal de boventoon en hebben steeds het hoogste woord. We waren gearriveerd in de statige en elegante vertrekken van het kasteel waar alles nog de negentiende eeuw vertegenwoordigde met portretten van vorsten aan de wand, spiege...

De mens van tegenwoordig ziet wellicht te veel als vanzelf naar zich toe komen en gebeuren. Wektuigen, aangedreven door stroom, motorkracht of indrukbare toetsen, wetenschap, die alles omringt, verheffen de betekenis van het leven en beheersen wereldgebeuren. Men denkt te vaak al het bestaan op ...

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik tenslott...

Mijn vriendin omhelsde me. Onheilspellend ongeluk had de horizon van haar leven verduisterd. Zij danste haar wilde en riskante dans op de toppen van de golven van de oceaan van haar geestesziekte als een onwillige acrobaat die zich niet staande kan houden op de evenwichtsbalk van het leven en zij z...

Als de schilderijen aan de wand mij aangrijnzen als mombakkesen uit een horrorfilm en als het luchtledige van de eenzaamheid mij omgeeft als een atmosfeer die mij de adem beneemt en als de wijzers van alle klokken en horloges zich trager dan traag voortslepen en het schijnbaar oneindig langdurige tr...

De muur van de tuin is helemaal groen bedekt door een woud van kleine fluisterende handen, waaronder teer leven schuilt. Dat bestaan is een verborgen, krioelend rijk. Pasgeboren zangertjes laten hun drukke stem horen. Hun keel en maag is vol schreeuwende eetlust. Die piepjonge vogeltjes wippen tege...

Zo langzaamaan is het wel duidelijk dat, als je te grazen wordt genomen door het sluipende monster kanker, je er met een aantal simpele operaties niet bent! Nou wil ik absoluut niet denigrerend overkomen als het gaat om operaties, maar als je het logisch gaat bekijken is (althans in mijn geval) een ...

een ezel over het paard getild kikker die van het padje is poes met een kater kippige haan het wordt bijna een gedicht uitgevogeld, de baviaan mieren liggen overhoop, de hond in katzwijm een slak haast zich in slijm in sporen als nooit tevoren

Er stond een jongeman aan de deur, hij vroeg of ik even naar beneden wilde komen. Hij zag er knap en aantrekkelijk uit, ik riep: “Dan moet ik even mijn sleutels pakken.” Ik had mijn nieuwe sneakers aan, met bijbehorende sokken, en ik was nog niet aan het schoeisel gewend, dus ik liep wat onha...

Foppe nescio zomergedicht gesticht lankwert 48 jaar bijna voorbij veel geleerd veel vergeten Of toch niet Droomde over boek zinnen nescio en voelde inspiratie voor een gedicht Hoed op sjekkkie aan muziek aan vogels fluiten zondagse rust Jeugd was mooi met boeken en meisjes en veilig thuis To...