Hartenkreten

Samen zijn we de lange weg van onze tweeëntwintig-jarige vriendschap gegaan, samen stonden we aan het sterfbed van onze bejaarde ouders, samen droegen we hen ten grave. Je gaf me vele cadeaus, naaide mijn gordijnen en jouw grote foto van het Wilhelminakanaal met de brug en de boot in avondlijke sf...

Die bomen in de tweede helft van oktober bieden een vrolijk kleurenspel. Ze zijn als heel grote geelrode appels met diepgerimpelde schillen van ouderdom. Niettemin zien deze reuze vruchten er smakelijk uit en hebben een hernieuwde jeugdige blos.

Ik had 'm, gisternacht. Bijna dood ervaring, ik liep de gangen zoals altijd maar de gangen gingen hun eigen weg. Verzet had geen zin, uiteindelijk belandde ik in de lift. Naar boven en een bloedmooie vrouw vol verdriet, nimmer had zij aandacht voor mij maar nu mocht ik haar troosten. Nauwelijks...

Er gaan bussen in die richting, met in trotse, zelfbewuste, elektronische letters de naam van hun bestemming boven hun voorruit zoals bijvoorbeeld de tekst: "Elisabeth Zkh via Fatima" Maar het panorama dat je voor ogen krijgt in Tilburg Zuid wanneer je daar noodgedwongen of zelfs vrijwillig ver...

Op de 13e april, in de middag, ontving ik de accurate telefonische mededeling dat de BoodSchappenPlusBus opnieuw zou voorrijden in mijn straat en inderdaad was op de print voorin het voertuig mijn naam vermeld, naast die van overige bejaarde dames en samen aanvaardden we de tocht naar Hulten, naar e...

Harteloos, meedogenloos, onuitstaanbaar en hard. Zielloos, ik snap het niet meer, in deze maand die in 't teken staat van borstkanker, komen met bosjes tegelijk de verhalen binnen: knul van 16 bezig met chemo, moeder van 48, net te horen gekregen dat ze kanker heeft. Moeder van 58, weet no...

De reden waarom men zich bevindt in het restaurant van het St. Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg zal zelden positief of aangenaam zijn, maar hoe kan ik mij verbeelden dat, toen ik mij daar bevond voor het aanstaande bezoek aan een vriend, velen hulpbehoevend naar mij staarden met in hun blikken kennel...

In Rotterdam Crooswijk hebben ze met de gemeente afgesproken om een parkeermeter neer te zetten voor de opening van de begraafplaats. Dat is pas een lucratieve oplossing, dat is pas zakken vullen zelfs als de mensen al dood zijn. Kijk: de lijkwagen, die hoeft niet in de file te staan om een kaartje ...

In het Maandblad voor Letteren 'Maatstaf' van December 1958 - januari 1959 staat het essay 'De poezie der post-experimentelen', waarin ik opeens de naam 'Henk Kooijman' tegenkom. Ad benoemt de anthologie 'Dichters van morgen', waarin leeftijdgenoten van de Vijftigers staan, die volgens hem n...

Wanneer ben je depressief, als de dokter het zegt of als je het zelf vindt? Mogelijk zou in mijn geval elke zielknijper vinden dat ik depressief ben. Al maanden zeg ik tegen mijzelf voor het slapen gaan "ik wil dood, ik wil dood". En bij het ontwaken hetzelfde, plus in de loop van de dag nog een p...

Ze hadden allen mijn moeder kunnen zijn, gezien het leeftijdsverschil van gemiddeld dertig jaar dat mij van hen scheidt. Sommigen zijn opstandig: een van hen mompelt voor zich uit, in het luchtledige: "Alle Jezus, alle Jezus", haast onhoorbaar, maar toch met felle kracht en opstandigheid. Mevr...

Het was herfst en het leek alsof de natuur haar ritme en de cadans van haar seizoenen met overtuiging en overgave volgde. Regendruppels tikten eerst een voor een tegen de ruiten, maar zij vulden gaandeweg het hele vlak van het venster. In een cirkel zijn paddenstoelen opgerezen in het plantsoen i...

Terugkerend van een fitnesscentrum aan het Stuyvesantplein en op weg via de Piusstraat naar een winkel van de bekendste maar duurste kruidenier in den lande, trof mij een welhaast gewelddadig en dramatisch aandoend panorama, een spektakel dat in oorlogstijd heel gebruikelijk zou zijn geweest en dat ...

Laat ik het maar meteen ruiterlijk toegeven nog vóór een bepaalde gedachte bij deze of gene van de lezers opkomt. De kop is zo gekozen om een mogelijke associatie op te wekken met een gebeuren, waarvoor ik vooralsnog niet heb gekozen. Eigenlijk had er moeten staan: “Het groeten” en dat is exac...

Ze hebben de verdwaasde man die mijn broer is en die met nietsziende, verbijsterde ogen, die geenszins getuigen van intelligentie, wijsgemaakt dat zijn en mijn moeder, die hem zo trouw placht te bezoeken (in latere jaren alleen nog in de rolstoel) "dood" is en "in de hemel". Met zijn gebrekkige ...

In oktober tonen struiken vol vlinderbloemigen hun gele pracht. Die mooie heesters doen sterk aan brem denken, maar kunnen het toch niet zijn. Brem heeft namelijk kleine zachte blaadjes. De eerstgenoemde struiken zijn van boven tot onder vol leerachtige, puntige bladen, scherpe naalden. Ja wat zou...

De collega-vrijwilligers zijn bijeengekomen. In de grote zaal worden de plafonds gesierd door geplisseerde, oranje lampenkappen en één wand wordt geheel in beslag genomen door een spiegel waarin helle lichten weerkaatsen, alsmede de wervelende, rondwentelende gestalten van de Voorzitter van de Ra...

Wachten in een lege wachtkamer. De gynaecologe draagt een slecht te verteren boodschap met zich mee. Ik kan het aan haar zien. Straks zal ze die aan mij overdragen. Tussen nu en zo een mensenleven van verschil. Niet lang meer voordat ik in andere wachtkamers licht op bezorgde mensen zie vallen...

De straat en het huis, zo vlak bij de desolate kerk van de Hoefstraat (die paradoxaal genoeg het alfa en omega op haar deur draagt) munten uit door een verstikkende somberheid en leiden tot een welhaast adembenemende droefenis. Ik zal nooit vergeten dat ik er afgewezen ben. We waren vaak naar de ev...

In mijn studententijd werd ik tijdens mijn studie psychologie doordrongen van de wellicht heden ten dage gedateerde leer van professor Skinner over stimulus en response en al dan niet operante conditionering en als prille studenten werden we geacht de arme, kwetsbare witgevederde duiven af te richte...

De omslag van het tijdschrift "Wetenschap in Beeld" is glanzend, bont en schitterend en toont wonderlijke, mooie dinosaurussen, robots en ruimtereizigers, maar het grijnst me uitdagend, uitnodigend aan als wil het mij in de valstrik, in de val van de zinloze opeenstapeling van het feitenmateriaal,...

Ik had niet ongaarne de notulen van de Cliëntenraad verzorgd voor de kennelijk onmondige, hulpeloze en weinig assertieve psychiatrische cliënten die het oude, uitgestrekte, voormalige benedictinessenklooster met de rustieke klokkentoren, die in vroeger tijden een ander doel had gediend, bewoonden,...

Wat eten we vandaag, het gekke is dat die vraag altijd van HEM komt, niet van mij, maar nu zeg ik meteen: weet je wat, we eten een potje, niks mis mee toch? Ze verkopen ze niet voor niks... Met keus uit drie potjes en 3 blikjes noemt hij, bruine bonen en dat potje wordt alvast klaargezet. Hij sch...

Als ik niet meer kom, zal mevrouw Achterhuis mij dan nog missen? Zal zij met verdwaasde blik tevergeefs naar de deuropening staren waarin mijn gestalte normaliter op zaterdagavond verscheen? Zal zij nu alleen naar de Mis gaan of geholpen door een andere vrijwilligster en zich weer drie keer bekruise...

Aan de rand van het dorp Prinsenbeek staat een echte Brabantse woonboerderij. Onder hoge, statige bomen lopen kippen vrij rond, zoeken naar zaden en wormen, al het voedsel dat de natuur geeft. Sierlijke struiken geuren vol kleurige bloemen, die zoekende vlinders en tierige zangvogeltjes wenken. D...

Was het puur toeval dat ik haar vanavond signaleerde in het restaurant van het TweeSteden Ziekenhuis toen ik daar beland was voor een kop koffie tijdens de doelloze en nutteloze zwerftocht die ik soms uit eenzaamheid in de omgeving maak? Ik herkende mevrouw aan de wijnrode jas die ik haar bij eer...

Zij is het geweest, zij moest het kennelijk zijn; mijn "vreemde" tante C. die met mijn ouders, mijn ooms en grootmoeder het kapitale vooroorlogse hoekhuis in de G.-straat bewoonde, die mij al bij mijn eerste ademtocht het leven heeft gered; de bevalling was zwaar en moeilijk geweest en tante had i...

De Nieuwlandstraat in Tilburg vormt een breed, kleurig lint dat de stad doorkruist met haar feestelijke serie van winkels die Tilburg opsieren en verrijken. En zo herbergt ook de Wereldwinkel, daar gevestigd, een collectie aandoenlijke en ontroerende, handmatig vervaardigde producten uit verre, exo...

De nacht lag nog over de wereld toen ik van huis ging, maar de dag zou zich ontvouwen tot een stralende, heldere herfstdag zoals ik nog zelden beleefd had in mijn leven. In het ziekenhuis had ik de wonderbaarlijke architectuur van het röntgenapparaat waartegen ik met mijn naakte lichaam had moeten...

Donderdag gewoon donderdag maar niet hier hoor...kijk: ik neem jullie even mee naar slechts de helft van deze donderdag. Ik word wakker om 7u40, mooie tijd natuurlijk maar naast mij is het leeg en het is stil in huis. De stilte viel me eerst op, daarna bij het openen van mijn ogen bemerk ik het lege...