Hartenkreten

DIENST DER INSECTEN Die kleine vliegende diertjes komen ons in het warme jaargetijde tergen met hun druk gezoem, maken ons nijdig of jagen vrees aan. Die muggen met hun slurfjes zuigen begerig bloed, geven als dank daarvoor jeukende bultjes. De angels van wespen en bijen zijn meestal vreedzaam...

Ik wist dat ik eens de reis zou gaan maken en moest gaan maken: de reis naar de wijk van de stad waarin we zo lang gewoond hadden; de reis naar het kleine arbeidershuisje dat ik nog een keer wilde zien en dat het schouwtoneel was geweest van mijn jeugd en van zoveel onvergetelijke gebeurtenissen.......

Voor het eerst wachtte mevrouw die zondagmiddag al op mijn komst, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in de septemberzon heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst. Het vertrouwen tussen ons was gegroei...

De straten rondom het gigantische complex van het Zorgcentrum dragen namen van kleuren, zoals "vermiljoen" of "indigo". Ik nader het witte gebouw met de vele ramen waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan. Mijn toekomstige begeleider staat al op me te wachten bij de Receptie. Ik...

De dames en heren die op "Sparrenheuvel" komen, verkeren in het voorland van de geestelijke aftakeling, op het hellende vlak van het leven dat ten einde loopt.... Een zaal van het Wijkcentrum is zo goed en zo kwaad als het ging ingericht als een echte "huiskamer" die gezelligheid en sfeer moe...

Met een soort van weemoed voel ik het natte zand onder mijn voeten wegslippen. Zandkorrels glijden en glippen tussen mijn tenen. Mijn voetzolen zakken dieper weg , terwijl het zeewater klotsend in kleine golfjes, op en af in schuimende kopjes mijn benen omcirkelen. Een stukje van mijn kindertijd...

De zelfgemaakte poppen met de vertederende, lieflijke uitdrukking op de gezichtjes heeft ze weggeschonken, gegeven aan kinderen die haar niet kennen, kinderen van de naburige crèche, van wie ze de overgrootmoeder zou kunnen zijn, maar ze is geen overgrootmoeder, want ze heeft nooit een kind het lev...

Iedereen kent inmiddels het principe van the secret. In het Nederlands zou ik het gedachtekracht noemen, vandaar ook de titel van mijn blog. In oktober heb ik een hoger beroep in Utrecht. Ik ben bezig iets op te schrijven voor mijn verweer richting de rechtbank. Dit gaat dan naar mijn advocaat die h...

Op de plaats waar sinds jaar en dag "Zorgcentrum Zuid" is verrezen en waar de kolos van het verpleeghuis, waarin mijn dierbare vader de laatste elf martelende en slopende maanden van zijn langgerekte sterfbed heeft moeten slijten en meemaken, bevonden zich eens de gebouwen van een stenen jongenssc...

Dat kan ik, als een van de besten. Met woorden pleeg ik moorden omdat ik u soms niet mag, sluier mezelf in de nacht maar soms pleeg ik de daad bij de dag. Als de mensen even niet kijken ga ik over lijken. Binnenkort kunt u een bombrief verwachten, ongefrankeerd. Ons lot is toch wel bezegeld.

Er zijn van die mensen die altijd alles beter weten, ik noem ze dan ook Betweters, of je ze mannelijk of vrouwelijk hebt, vermeldt de historie niet want stel je voor dat er ook een vrouwelijke is dan is dat dus een Betweterin, of een Betweteresse? Dit woord wordt natuurlijk nooit opgenomen in de nor...

Er was een oudere dame in mijn leven. Ze is de weg van alle leven moeten gaan en rust voor altijd. Ze heeft me het geschenk van de Taal gegeven. Van de Taal die eens gebruikt is voor brute, onmenselijke commando's, van de Taal die ook kan vleien, liefhebben, strelen, ontroeren, van de Taal die in h...

Doorlopend heeft hij het over bukken, telkens maar weer, dondert er iets op de grond, bukken maar weer, wil je bloempjes vers van de grond: bukken in plaats van dat je stond. Een knip-buiging naar b.v. de Koning, weer een buk-sessie. Weer valt er iets uit m'n handen; ik ben bijna geneigd het te...

een meisje speelde op het strand 't was een opvallend dingetje het kwam door wat zij droeg die dag een vrouwelijk rood stringetje zo'n klein driehoekig stukje stof met uiteraard een veter dat bij de één geweldig staat maar bij de ander voor geen meter dus dames gaat u naar het stra...

Mijn fragiele, tengere vriendin, die de naam "Dionne" draagt, die het brood met mij deelt en die de lijnen van zorg en zorgelijkheid diep gegroefd heeft in haar gezicht, wilde de borstcrawl leren en ik adviseerde haar het water te vertrouwen en er haar hoofd op te leggen en in te dompelen terwijl ha...

Onlangs was onze achterkleinkind Nika twee jaar geworden. We feliciteerden haar met kusjes, maar dat ze jarig was besefte ze nog niet. Al gauw ging ze weer spelen op de kinderglijbaan, samen met haar broertje Maico. Wat was ze druk dat lieve kind, gekleed in een roze jurkje. Ze zegt al heel wat wo...

"Ik kom naar je" had ze in haar gebrekkige Nederlands op de Kerstkaart gekrabbeld. Twee maanden later, op een nog ijskoude maartdag, was het tijdstip van onze ontmoeting aangebroken. Spoedig bleek dat onze kameraadschap, die mijns inziens gedurende een vriendschap van twintig jaar was opgebouwd...

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige, gestileerde afbeeldingen van vlinders. Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te d...

Eens bracht een wondermooie melodie me tot je en ik droomde in het sprookjespaleis van de verliefdheid, in de Aya Sofia van de Liefde, versierd met haar mozaïeken en arabesken, mijn prachtige droom Het bouwwerk van het paleis brokkelde steen voor steen af; een pijnlijk, verregaand demasqué O...

Ik kan niet beweren dat mijn eerste jaren op het lyceum zeer onaangenaam geweest zijn (vanaf de vierde klas begon de spurt voor het eindexamen en moest ik mijn verstandelijke vermogens ten top voeren; dit ten koste van mijn emotionele, creatieve en sociale eigenschappen). Maar in de eerste jaren wa...

Toch gek eigenlijk: vroeger werd er over opvoeden nooit zoveel gesproken, men kreeg kinderen, in sommige gezinnen zoveel en zo strak na elkaar, dan de oudste als vanzelf een beetje de taak van de moeder verlichtte. Die hield dat kind dan thuis van school ( zou nu strafbaar zijn) en het kind draaide ...

Op het gymnasium sloeg ik geen slecht figuur, maar na een "carrière" in bedrijfsleven en overige sectoren van de maatschappij, die men met recht desastreus of rampzalig in plaats van fortuinlijk of voorspoedig kan noemen, had ik mij aangemeld voor het schoonmaken van een kippenhok. Via een ruilh...

Na mijn psychose in het ziekenhuis was ik na anderhalf jaar wel eens toe aan vakantie. Mijn moeder en ik gingen naar het huis van mijn zus en hebben het er rustig aan gedaan want ik moet veel medicatie slikken en op bed liggen. 's Morgens haalde ik de krant en liet het hondje uit en de kippen en...

In mijn kinderjaren, werd ik veel getreiterd door leeftijdsgenootjes. Misschien niets eens omdat ze persoonlijk zoveel tegen mij hadden, maar omdat ik nu eenmaal niet paste in de gedragscode van het kinderleven. De middelbare school was voor mij ook een heel zware beproeving. Voor het einde ervan b...

Op mijn kastje staat een kop en schotel van breekbaar porselein met turquoise en zwarte motieven; srmzalig overblijfsel, souvenir, bewijsstuk en erfstuk van een vriendschap die drie jaar duurde en die plotseling afgebroken werd door het onvermijdelijke noodlot dat ons allen te wachten staat.... N...

Eens per jaar leg ik de weg af; ben ik gedwongen de weg af te leggen die ons door het jaar heen gescheiden houdt en wandel ik langs de chique huizenrij die de Ringbaan West flankeert en signaleer ik de stokrozen in de tuinen die hun kopjes als in rouw onder regendruppels laten hangen en de blauwe ho...

Ze zaten steeds vóór me tijdens de vergadering en wierpen me hun onpeilbare, duistere blikken toe, tot het moment aanbrak, het onvermijdelijke, onherroepelijke tijdstip waarop ik vernemen moest dat ze niet langer te midden van de levenden verkeerden, dat hun wanhoopsdaad een feit was. Ik had hen n...

Ik had de rouwannonce, in feite tegen beter weten in, op het prikbord geprikt dat een prominente plaats innam in de ruimte die gefrequenteerd werd door de bezoekers van de eetclub. Ik had echter kunnen beseffen dat al mijn zogenaamde "vrienden" dermate ziekelijk opgingen in hun overigens eveneen...

De ogen van mevrouw zijn bijna blind, maar op het brede scherm van de nieuwe Sony-televisie, pas nog aangeschaft, zag ze nog de koddige figuren van een aangeklede kat en van muizen, die allerlei avonturen beleefden en ze vertelt er opgetogen over. Het lijkt of mevrouw haar levensweg in omgekeerde v...

Een dag met een randje, zeg maar gerust, een gouden randje. Hulp wordt van alle kanten aangeboden en ik heb het afgeleerd, om het af te slaan. Een dag met een randje, oké, een aantal keren gaat de bel maar de mensen die dan voor de deur staan, komen voor mij. Ze bieden hulp, ze staan met plantj...