Hartenkreten over ouders

Het was een van de favoriete adagia c.q. het Leitmotiv van mijn arme, goede vader; "Le passé n'est rien que le passé" en ook ik kan bezwaarlijk ontkennen dat in de krochten en spelonken van het duistere en tot nietswaardig stof vergane verleden de ervaringen rusten en de ijle, vluchtige...

Hoe graag heeft hij de blauwe meren bij Luzern en Neuchatel aanschouwd, al was het slechts één keer in zijn leven. Maar op de Rijnboot voelde hij zich een vreemdeling te midden van de overige gasten. Het levenslange verdriet om de zoon vervreemdde hem inderdaad van de anderen en het verstarde...

Als ik mijn kind had aangedaan wat mijn moeder mij heeft aangedaan, hang me dan in de eerste boom die je ziet. Ik ben het niet waardig om moeder te zijn. En als mijn kind door mij beschadigd zou zijn voor het leven, zou ik niet vergeven willen worden voordat het leed is geheeld.

Wie een vrouw als mijn moeder op de foto ziet, ziet haar genadeloosheid, hardheid en nietsontziendheid, maar ook haar schoonheid, de spirituele vrouw, de zakenvrouw. Dat de lieve mensen die roepen dat de liefde alles overwint bijzonder manipuleerbaar zijn, lijken ze zich niet te realiseren. Een...

En u denkt dat een moeder die een kind met de dood bedreigd, een moeder die haar dochter naar een school stuurt die zij haat, naar een opvoedcursus zal gaan om een betere moeder te worden? U gaat er vanuit dat álle daders zelf getraumatiseerd zijn, als waren zij slachtoffers van hun misdadige...

Daar staan vader en moeder op de foto; vader plechtstatig poserend, zoals hij placht te doen, moeder aan zijn zijde met de hond Driekus op een afstandje aan een strakgespannen lijn. Op de achtergrond de houten blauw-witte school die sinds jaar en dag afgebroken is en waarvan vandaag de dag een kale...

Eens kocht zij het bambihertje voor haar zoontje. Ze was gelukkig, want het kind scheen bij uitzondering te willen spelen met het opblaasbare plastic bruine hertje met de witte stippen, terwijl het al het andere speelgoed dat zij hem zo zielsgraag gaf achteloos, onverschillig en nauwelijks...

Ik mocht in mijn geboortedorp met vader en moeder mee naar de kermis. Ik was net vijf jaar. Toen we daar kwamen was het al druk. Tegen de zin van mijn ouders was ik al vooruit gelopen en zat plotseling midden in de menigte. Een draaiorgel speelde gezellige melodietjes. Mannen en vrouwen hosten en...

De tijd maakt zich zichtbaarder wanneer men ouder wordt, en de jaren doen met een mens wat geen pen kan verwoorden of verklaren. Het is de tijd die het lichaam betast, die diepe groeven maakt op het gelaat en ons wegrukt uit dit leven. Het is dezelfde tijd die mij hielp om jou te beschrijven in...

In een winkel stond ik een rij te wachten op mijn beurt. Voor me een man met zijn zoontje. Zijn zoontje liep wat door de winkel en vond alles wel mooi. Een klein mannetje. En nu komt het. De vader zei met de verschrikkelijkste woorden tegen zijn zoontje dat hij overal van af moest blijven en...

Mijn twee oudste zussen in de voorzijkamer, de jongste bij mijn ouders in bed, de vier jongens in de achterzijkamer. De tijd van Paul van Vlaanderen, een hoorspel op de radio, we mochten een uurtje later dan gewoonlijk onder de dekens. De vrouw van Paul, Ina, was immer bevreesd voor wat komen...

Ik sta aan de rand van het graf, hier liggen mijn vader en moeder, en ik vraag me af waarom zij mij hebben gemaakt. Ze hadden immers al vijf kinderen, waarom moest ik daar nog bij ? Na mij kwam er nog een kleine, niet levensvatbaar en door de kerk opgehaald, de volgende borelinge kreeg alle liefde...

ik zit even thuis te zitten. want ik voel me niet geweldig. ik bedenk me kort even wat ik fout heb gedaan. want ik voel me niet zo helder. met een bonkend hoofd loop ik de trap af. en hoor een snerpend geluid. er wordt aangebeld, nee toch! ik voel me moe en door het kijkgaatje in de deur zie ik...

Verleden jaar heb ik de vertelling “Seringen met peren” aan mijn moeder opgedragen. Zij was er zeer mee ingenomen, te meer omdat ik ook deze vertelling voor haar had vertaald en opgestuurd. Inmiddels is zij in het bezit van twintig vertaalde items van mijn hand en laat ze mij herhaaldelijk in...

Het is leuk om visite te krijgen, maar als je het niet gewend meer bent, komen er toch kriebels in je buik. Je bent 51 jaar (moet je nagaan) en je vader die al bijna de 80 haalt komt eens langs. Je bent nerveus. Ze moeten 160 kilometer voor je rijden en je denkt: waar moet ik in vredesnaam met...

aanvallen, ouderen schreeuwen jongvolk eigen jeugd in frustratie naar de vijandelijke goal, "hij" moet er in, geen vader of moeder die ziet dat kroost lekker loopt te ballen, kluitjesspel, kinderen op een hoop..... ik haat volwassenen die denken het beste voor te hebben met de uitkomst van...

Ik ben trots op je... gouden woorden, uit zijn mond. De hij, die een deel van zichzelf in jou heeft gelegd, waardoor jij bent geworden, wie je bent. Hij heeft een stukje bij je weggenomen, waardoor jij, beschadigd bent. In een gebroken gezin. Nu zitten we in de auto. Jaren later,...

De deur viel met een knal in het slot. Ik stond midden in mijn kamer. Mijn borstkast ging op en neer, in een versneld tempo. Geef een definitie van paniek - een gevoel dat je doet verstenen. Geef een definitie van wanhoop - waar doe je het allemaal nog voor? En een definitie van vechten? - ik had...

Het terras voor de kroeg is leeg. Dat is altijd zo. Echte kroegtijgers zitten in de kroeg. Niet buiten op een terras. De kroegbaas komt naar buiten met een glas bier dat hij voor mij neerzet. ‘Ik wilde eigenlijk lunchen,’ zeg ik verontschuldigend. ‘Tuurlijk,’ knipoogt hij. ’Wist ik...

We praten en we lachen, maar zo plots als de lach verscheen verdwijnt hij weer. De kleur verandert van blauw naar zwart met rode randen, bijna angstaanjagend. Haastig probeer ik te zeggen wat ik voel, wat ik bedoel, wat ik eigenlijk wilde zeggen. Het baat niet. Want zodra de storm opkomt,...