Het witte vaasje

Het moet tijdens een schoolreisje geweest zijn dat ik me nauwelijks kan herinneren. Met de allerliefste in gedachten moet ik het witte vaasje aangeschaft hebben.

Het was gewelfd als een vrouwenlichaam met slanke taille en het droeg van onder tot boven ribbels.

Zorgvuldig en behoedzaam moet ik het siervoorwerp in mijn tas vervoerd hebben om het haar te schenken, wellicht bij gelegenheid van moederdag; aan haar die als niemand anders in het middelpunt van al mijn stemmingen, wensen, gevoelens en gedachten stond; mijn moeder die mij gedragen heeft; mijn eerste, grote en enige liefde, nog niet opgevolgd of zelfs vervangen door andere, nieuwe verbintenissen van de volwassenheid.

Het witte vaasje dat in dank aanvaard werd vond een plaatsje op de mahoniehouten ombouw van het lits-jumeaux en nog lange tijd werd het daar in ere gehouden als symbool en bewijsstuk van de liefde tussen een moeder en haar dochter.

idool geschenk liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 20