Hartenkreten

Vliegveld Seppe bevindt zich in de nabijheid van Breda en van het dorp Hoeven; een lang parcours op een warme dag voor ons busje dat "bevrouwd" wordt door vier grijsgelokte dames en mijzelf (en we moesten ook nog "die mevrouw uit de Berkdijksestraat" ophalen). Onze vrouwelijke chauffeur barst t...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die z...

Ferrat brengt hoegenaamd hoogstaande gevoelens tot leven Liefde die verteert ook zegevierend triomfeert. Pijnen zo kwellend,gevat meeslepend tot benauwdheid klemt Nooit bemind niet geleefd. Gewaagde uitspraak, wel raak. Elza's ogen meren om in te verdrinken verblindend Liefdevol Rijkdom nim...

Het komt op mij wonderlijk en merkwaardig over hoe de oude kapel met het feeërieke Mariabeeld is gesitueerd tussen het café-restaurant van een luxe accommodatie en met grote zalen en het enorme complex van het ziekenhuis, oord van onheil en verdoemenis. En juist op die dag, op die fraaie en hee...

Mijn (Turkse) kapper beschikt in zijn zaak over heel wat "toeters en bellen" om het zijn klanten, jong en oud, te veraangenamen en om hen te plezieren. Zo is daar de donkerblauwe, glanzende auto op een standaard, voor de kinderen, en naast een breed televisiescherm staan de twee echte massagestoel...

Gevoelig hart gestolen en nog veel meer dan dat Close zo innige verbondenheid, twee-eenheid zo intens Rijkelijk knus warm vertrouwen langzaam geduldig verworven Liefste maat me zo indringend met bruine lodderogen betoverd Spijt ongeloof onthutst, gewoon heftige dip Hooguit geeft men je nog twe...

Een zonnige zondag en met een van de kleinkinderen loop ik even een klein stukje met de hond, wanneer drie kinderen met een tintje op de fiets ons tegemoet komen. Ineens roept een van die knapen naar de ander dat ie moet opkankeren. Jawel je leest het goed. Met aan mijn hand een kleinkind van ze...

De eenzaamheid kan als een fuik zijn, van waaruit men niet kan zwemmen in het vrije, heerlijke water waarnaar men zo verlangt: als een verstikkend luchtledige. Hoewel hij niet mijn voorkeur, mijn smaak, mijn relatie was, noopte mijn verlatenheid mij tot een heftig verlangen naar zijn gezelschap, wa...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenzencentrum aan de Bredaseweg. ...

Lange tijd passief de kat uit de boom gekeken Ledigheid droefenis uitgeblust Schoonheid warme bloemenpracht ontgingen me helaas Mijn kind met tactvolle liefdevolle voeling Benadering die geen woordenvloed hoeft Vuurrode roos ontlook langzaam maar zeker Genot verwondering, Passie en spetterend ...

Een stroomversnelling, zo is het 't beste te omschrijven, want ineens gaat alles snel, zeg maar supersnel. Afspraken werden ineens nagekomen, de scootmbiel oftewel de "gemeente-cabrio" zoals ze hem noemt werd afgeleverd door een koerier. Een alleraardigste man die totaal geen kaas gegeten had van...

Het moet in 1988 geweest zijn en ik zal het nooit vergeten. Vader was toen nog gezond, al had hij zijn lichaam consequent gedurende zijn hele leven vergiftigd met sigaretten, sigaren en pijpen, die hem toch nooit konden troosten met zijn ongeluk. Hij had nog niet zijn pet in naiëve eerbied voor de...

We schrijven december 2010. Kerstmis nadert. Ik loop door de duistere, donkere straat en kijk op naar een verlicht raam, gesierd door een lichtend kunstwerkje van glas; het is het raam van de woning van mijn vroegere vriendin, een woning die eens mijn tweede thuis was. Door onherroepelijke en onove...

Enge benauwende kleinerende en ijskoude duisternis Opgekropte keel geen adem meer halend Verstarde zwarte eenzaamheid Capituleren zo trots het nimmer te hebben gedaan Leeuwin gebleven Geduld prachtwoord maar vergt inspanning nog menselijk Zo trouw aardje van beestje gebleven Kaarsje branden t...

In een milde septembermaand die nog was aangebroken ondanks al de jaren van bitter, onheilspellend leed, op de nieuwe, stralende dag die nog was als een zomerdag, hoewel ik ook in een nieuwe zomer nauwelijks geloof kon hebben, ben ik het hoedje en de rokken bij de stomerij gaan halen. Het frivole ho...

Ik was op de wekelijkse markt op zoek geweest naar een T-shirt, maar mijn naspeuringen waren zonder resultaat gebleven. We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Aan haar bovengebit ontbrak op een zeer prominente plaats een tand, haar grijze haar hing neer tot op haar schouders, ze droeg goudkleurige o...

Al vele jaren krijg ik van familie, vrienden en goede kennissen op schalkse maar serieus bedoelde wijze het verwijt, dat ik te langdradig ben met het doen van een verhaal en dat zowel verbaal als ook met verhalend schrijven. Gevolg: iemands aandacht verflauwt al snel of men luistert maar met één...

Leven liep vaak in de soep Men verweet me, verachtte me Werd vernederd tot op het bot Meteen hield deze zooi op Beteken nu erg veel voor de kinderen Waardering en respect, troef Resulteerde in zelfvertrouwen tevens zelfrespect Jongste werkt nu op zelfstandige basis, groot risico Tevens leuk...

Het Kringloopbedrijf is gevestigd in een mistroostige, trieste loods vlakbij een kanaal met zwart, spiegelend water. Hier is de oude troep ondergebracht en opgestapeld die niettemin een aantrekkingskracht heeft op de bevolking als honing op de vliegen. Het is een koude, troosteloze novemberdag als i...

Beste mede-scribenten en lezers Excuses voor mijn eerdere mededelingen. Het is toch goedgekomen Ineke Broeckx

Beste mede-scribenten en lezers Het is mij onduidelijk waarom ik geen terugkoppeling meer heb ontvangen op mijn laatstelijk ingediende schrijfsels. De beoordeling mag wat mij betreft laag zijn, maar nu voel ik mij geblokkeerd en weet ik niet waar ik aan toe ben. Graag zou ik willen dat hier ie...

Wie alleen aan het bidden is, mag misschien woorden gebruiken, die verward en gebrekkig aandoen. Hetzij deze woorden gesproken, gefluisterd of gedacht worden. Wellicht doen ze denken aan bestek, dat met krassend geluid over een bord gaat, waarop spijs ligt, wat de eter onbekend voorkomt. Hij schuif...

Aan het eind van de duistere straten lokte een licht; het was de buitenverlichting van de paviljoens die de ongelukkigen herbergen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed. Mijn gestage voetstap had me tot hier gebracht. De kille, kale gangen van het ziekenhuis boden g...

De zomerdag feeëriek, mild en rustgevend. Een witte, houten bank op het Pieter Vreedeplein met gestileerde spijlen biedt in principe ruimschoots plaats aan mij en aan mijn helaas denkbeeldige vriend of vriendin. Een bonte, prachtig gedessineerde duif, als een oorlogsinvalide onder de dieren met ...

Was het de laatste wandeling die we samen ondernamen nu haar lichaam kennelijk aan het aftakelen was, nu zij bestraald moest worden? We waren het bospad ver gevolgd en met veel weemoed bekeek ik de oranje bessen en de bramenstruiken links en rechts van ons. Ze was mijn trouwe wandelgenote geweest g...

Ze vroeg me: heb je even tijd voor me en ik zei natuurlijk, kom maar, de deur staat open. Ze was er zo, alsof ze achter de deur had gestaan. Ik wil zo graag gewoon, gewoon zijn zei ze en ik liet haar. Hier ben ik gewoon, gewoon zei ze, maar daar, daar wordt zo op me gelet dat ik niks zeggen kan,...

Juist toen ik op kerstavond, als mensen hun saamhorigheid vieren rond een kerstboom, uit het raam keek, zag ik mevrouw voortschuifelen door de restanten van de grijswitte sneeuw die eerder de wereld overladen had, in het gezelschap van een poedel, waarvan zij wel zielsveel moest houden naar mijn ins...

Naast ons, de meisjes van Broeckx, groeide geen jongen op..... Wij maakten niet van dichtbij kennis met zijn kinderspel, met zijn autootjes en vliegtuigjes en met al de spulletjes en de fantasieën waarvan een jonge jongen zo houdt.... Onze moeder had het kinderspeelgoed van ons vierjarige broertj...

Uit verre, verre, onpeilbare verten waarvan ik het onduidelijke bestaan niet vermoed, werd mij de droom gezonden; de droom over het meisje met de grijze plooirok dat ik eens was. En ik herkende met diep medeleven mezelf: het mishandelde kind met de scheve tanden, de bril, het bloempotkapsel, de rare...

In de diepe roerloze stilte van het bestaande "Zelf" is er niets of niemand nodig. Slechts het "ego" kan zich verliezen in zijn "echo". Het "ZELF" heeft geen weer-galm nodig.... HET IS...! Binnen in de stilte van deze rijkdom, laat ik mij deinen op het dragende leven !