Hartenkreten

De ongelooflijke, onvoorstelbare voorschriften van de longverpleegkundige deden mij duizelen. De huisstofmijt, een minuscuul klein diertje, onzichtbaar voor het oog, dat bij duizendtallen vloerbedekking, bankstellen en wat dies meer zij, bevolkt, moest "tot het laatste diertje" vernietigd worden a...

Eega slikt de wereld aan pillen, dat houdt hem op de been - en in het land der levenden, beter ook. Bij dat regiment aan pillen zitten vanzelfsprekend ook de zogenaamde plaspillen...eentje 's morgens en eentje 's middags. Hij loopt dus heel wat af naar het kleinste kamertje, de gleuven zitten teme...

Het leek een gewone door de weekse dag. Hij maakte trouwens geen onderscheid tussen de dagen; kende de namen ervan niet; kende geen stemmingen die volgens sommigen noodzakelijkerwijs samenhangen met bepaalde dagen, zoals een zondagsstemming of een maandagochtendhumeur. Plotseling waren ze gekomen...

De vrouw een sprookje, zonder hulpmiddelen een spookje. Zij kan niet buiten mascara, lippenstift en een kwastje blos. Smeert dag en nacht bijna religieus haar lijf opdat rimpels uitblijven. Ik vraag me af, wie houdt hier wie voor de gek ?

Het kan je zomaar ineens overvallen. Angst. En dat maakt het ook zo onvoorspelbaar. En vandaag kwam het weer als een vloedgolf over me heen. Het vreet me op van binnen en maakt dat ik me klein en nietig voel. Deze angst is wel van mij maar wordt gevoed door een ander. Eerlijk? Daar denk ik m...

Meteen na bovenstaande titel laat ik toch nog maar een tweede volgen, die als een rode draad door deze inzending zal lopen, te weten: “Open brief aan Joanan”. Uitgangspunt is een citaat uit zijn reactie, aan mij gericht, in hartenkreet nr. 3399: “Misschien moet je weer wat vaker aan de bak en...

De weke, half-bolvormige uitwassen die als halve citroenen op mijn bovenlichaam rusten en mij mede tot vrouw stempelen moeten getemd, gecorrigeerd en ver boven N.A.P. verheven, in een keurslijf geperst en toonbaar gemaakt worden.... Daar weten ze in de lingeriezaak wel raad op. Een verkoopster tax...

Toen ik weer eens de bus instapte in Tilburg Noord voor een reis die ik al honderden keren gemaakt heb, begroette een stem mij die toebehoorde aan een jonge vrouw, gezeten op een van de achterste banken. Zij was getooid met een zwart hoofddoekje en verklaarde mijn nieuwe buurvrouw te zijn. Na jaren ...

Kom ik hier regelmatig lezen, dan lees ik vaak dat de jeugd van tegenwoordig niet de jeugd van vroeger is. Misschien kunnen jullie mij nog herinneren, ik had muziek van Status Quo van mijn kleinzoon gekregen en daar een hartenkreet over geschreven. Ik heb een tijdje met de muziek van Status Quo ...

Ergens aan de weg Meerberg, vlakbij Teteringen ligt een klein, maar oergezellig eet- en drinkhuis, tussen bos en weidelandschap. Terwijl je daar met genoegen bij de ingetogen tapkast zit of aan een bevallig tafeltje van vorstelijke spijs geniet, dringt de adem van bossen en boerenland door de ramen...

In het grote huis met de vier slaapkamers, die geen doel dienen, is hij ongelooflijk, dodelijk en onvoorstelbaar eenzaam na de dood van zijn vrouw en hij moet praten tegen de muren, die op hem af komen. De kleinkinderen komen ook nooit meer op bezoek; opa is quantité négligeable geworden; ze hebbe...

Ik ontmoette Ada voor het eerst op een regenachtige januaridag na een telefoongesprek waaruit geen uitgebreide spreekvaardigheid in de Nederlandse taal van haar kant naar voren was gekomen, maar wel haar bereidheid mij te helpen met het huishoudelijke werk in mijn woning. Het lange, zwarte haar golf...

Beste mede-scribenten en lezers van mijn hartenkreten Ik heb in de afgelopen jaren vele hartenkreten ingediend voor Nederlands.nl. Ik vermoed dat er mede-scribenten of lezers zijn die zich eraan ergeren dat ik zo vaak indien. In dat geval wil ik mij best behoorlijk matigen. Het is ook inderdaa...

Ik ben in mijn leven talloze keren verhuisd en ik heb in allerlei netelige situaties geleefd. Van origine ben ik een domineeszoon en woonde ik om de vier jaar in een andere, vaak vrijstaande pastorie, waar je niet echt rekening met de buren hoefde te houden. Uit die jeugd, die verademing teer ik nog...

Daar waar we amper een week geleden nog twijfelden, of het ooit nog warm zou worden, net zo twijfelden over "wat trek ik vandaag weer aan" ook zeer zeker twijfelden aan het feit dat de vanzelfsprekendheid van de jaargetijden ditmaal ons weer eens op het verkeerde been had gezet, daar: waar we mopp...

Het felbegeerde jongetje was toch nog gekomen, na de meisjes, maar het zoontje en het broertje was onstuimig, wild en ongezeglijk. De moeder nam het mee naar de ongelovige arts, die telkens verklaarde dat zij zich iets inbeeldde, tot ze het jongetje zijn gang liet gaan en het het hele bureau van de ...

Ze is gekomen en op het eerste gezicht zag ik al dat ze weinig zeilen bij te zetten had..... De hersenvliesontsteking had diepe sporen nagelaten. Ze droeg een armzalig, haveloos en onderkomen bontjasje dat op merkwaardige en provisorisch aandoende wijze was samengesteld uit losse lappen en het was...

....en daar toont de foto op het brede computerscherm achter het bureau van de longarts mijn karkas, dat wil zeggen mijn aanstaande karkas, de keurige twee helften omspannen door de witte ribben. Hiermee zal ik eens rusten, voorgoed rusten en nu al schijnt de gaafheid aangetast te zijn.... Maar de ...

De betekenis van bovenstaand gezegde hoef ik natuurlijk niet uit te leggen. Situaties en gebeurtenissen, waarop het van toepassing is, zijn me de laatste jaren wel eens meer overkomen. Op het moment, dat je een bepaalde handeling in de praktijk wilde laten zien of horen bleek dan steevast, dat het ...

In de enorm luxueuze, gigantische lounge van het hotel, waar zij diep wegzakte in leren fauteuils, waar de asbakken verwisseld werden als zij met haar ogen knipperde en waar serveersters af en aan liepen met drankjes naar keuze, zat zij met haar verbeten mond die verwrongen was door neerslachtigheid...

Heb er lang over nagedacht wat er op mijn steen moet staan. Grappend kwam ik tot 'ixi nix mir', maar uiteindelijk werd het 'eindelijk'. Pas in de kist word je gemist...

Ik heb afscheid genomen van het station met het gewelfde dak dat trots de naam van mijn geboortestad draagt en afscheid van de oude buurt waarin ik zo lang gewoond heb, van de groene, zware toegangsdeur van mijn flat, van de rustieke balkons met uit steen geweven vlechtwerk.... Toen ik afscheid n...

Een granieten rotsblok is van de helling van de berg van het leven af komen rollen en heeft mijn geluk verpletterd. De lelies, asters en narcissen liggen verdord ter aarde en schijnen voor eeuwig een vale weerschijn in mijn hart en ziel te moeten hebben. Leegte heerst in mijn innerlijk; de lee...

Je jurk van kant en satijn reikte tot de grond, stond wijd uit vanaf je middel en moet mysterieus en sprookjesachtig hebben geritseld toen je voortschreed naar het altaar op je huwelijksdag in 1957 aan de arm van je vader. Mijn oom had je om je frêle schoonheid gekozen hoewel zijn broer, mijn vader...

Tot voor een paar dagen was ik niet echt tegen een dubbel paspoort. Waarom zouden mensen geen twee nationaliteiten mogen hebben? Er werden allerlei redenen bedacht door een politicus wiens ideeën mij niet erg aanstaan. Dus dat maakte mijn standpunt om er niet tegen te zijn, alleen maar logischer. A...

Stemmen op een inzending is altijd iets van een persoonlijke smaak; 6 of 10 sterren (punten/cijfers of wat dan ook) dat mag/moet dan ook iedereen geheel voor zichzelf uitmaken. Smaken verschillen. Ik zeg altijd zelf: geef mij a.u.b direct maar 6 sterren, niets is ook goed. Maakt mij geheel niet...

Toen de herfstbladeren alweer ruimschoots de trottoirs bedekten, in de tweede herfst na mijn moeders overlijden, kwam ik haar weer tegen in de stad. Ik ontweek haar blikken en probeerde mijn gezicht een uitdrukking te geven van rouw of misnoegen over haar gedrag dat toch wel getuigde van harde onmen...

Met een glimlach van oor tot oor stelde mevrouw een ander voor. Zij had de leiding van een groepje dames die hun zielenroerselen te boek wilden stellen. De sfeer was broeierig als op een augustusdag met dreigend onweer. Onder de oppervlakte kolkten en woelden de problemen die niet door de kunstig op...

Ik zag een vrouw zitten. Ze had bruine krullen en zag er wáánzinnig uit. Al een paar keer had ik haar gezien, maar in mijn dromen. Nog nooit in het echte leven. Of nou ja, wel op foto's. Het bijzondere aan deze vrouw is, dat ik haar al heb leren kennen zonder dat ik haar ontmoet heb. We sturen...

Op een maandagmorgen zag ik een pakje boterhammen bij de stoeprand liggen dat kennelijk achteloos was weggeworpen door een onverschillige student of scholier of verwende ambtenaar, arbeider of ingenieur. De volgende dag lag het er nog, maar nu had het de belangstelling getrokken van enkele kraaien...