Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Buren kies je niet uit

Ik ben in mijn leven talloze keren verhuisd en ik heb in allerlei netelige situaties geleefd. Van origine ben ik een domineeszoon en woonde ik om de vier jaar in een andere, vaak vrijstaande pastorie, waar je niet echt rekening met de buren hoefde te houden. Uit die jeugd, die verademing teer ik nog steeds.
Mijn oudste broer zette het volume van zijn stereo-installatie vaak op erg luid en dat kon allemaal.
Ik heb her en der op kamers gewoond en dat in pais en vree met de medekamerbewoners. Ik vond dat juist wel behaaglijk en veilig. In het klooster te Egmond-Binnen zat ik ook op een kamer, die dan cel genoemd werd. Mijn buurbroeder, de Ida Gerhardt-expert, pater Frans Berkelmans liet zich eens ontglippen, dat je je medebroeders niet uitkiest! Ik begreep meteen wat hij bedoelde, want ik kon het ook niet met iedereen vinden, de abt blijkbaar wel, maar die had een speciale gave daarvoor.

Door mijn arbeidsongeschiktheid woonde ik vanzelfsprekend in de goedkopere achterbuurten van Nederland, in Amersfoort aan de Berliozstraat, waar ik naast een alleraardigste, Turkse familie woonde en boven trieste eenlingen, die vaak dag en nacht dronken waren en de gekste dingen deden. Ik heb geleerd om geluidsoverlast voor lief te nemen en te tolereren, tot op zekere hoogte. Toen mijn onderbuurman vele malen tot in de vroege ochtend 'Marina' draaide, duldde ik dat, omdat ik vermoedde dat hij aan liefdesverdriet leed. Ik heb mezelf eens dronken en zonder huissleutel in mijn eigen flatkamer terug gevonden, terwijl de voordeur open stond. Slecht gevallen Griekse harswijn en een boze taxi-chauffeur. Ondertussen bouwde ik wel aan een literair oeuvre en slaagde ik her en der bij literaire tijdschriften.

Ik woon het langst in Gouda, waar ik op diverse plekken heb gewoond. Ook boven een vioolstudio, qua huur spotgoedkoop, maar dat mocht ook wel, gezien het vele vioolgejengel, dat me dagelijks tegemoet kwam. Overigens begon ik daar wel een cursus vrij schrijven van de LOI en leerde ik mezelf typen. Mijn bovenbuurvrouw was een jofele Zuid-Afrikaanse, die mijn hasjgebruik gewoon duldde.

De flat, waarin ik nu woon, de meeste tijd van mijn leven, is prachtig gesitueerd en eigenlijks te oud en te lelijk om nog aan de rest van de wijk te voldoen, maar hij staat er nog in al zijn wankele glorie. Eerst had ik heel stoere, gespierde, volgetatoeëerde buren met een dikke pitbull. Door de muur hoorde ik hen tegen de hond zeggen 'Of wil je ook een joint?'. Ik zag hem onlangs weer. Hij is echt een ruwe bolster, blanke pit, niks mis mee.

Maar wat ik sinds een jaar als bovenburen boven mijn hoofd heb zitten, dat slaat alles! Deze familie Flodder denkt zich alles te kunnen permitteren en het ontbreekt hen volstrekt aan een vorm van geweten. Ik heb heel wat buren meegemaakt, maar dit slaat echt alles. Het begon al met een hond van hen, die tot diep in de nacht hysterisch bleef blaffen, waardoor ik met een bezemsteel op het plafond heb gebeukt, want bij zulke mensen aanbellen, doe je alleen als je onder schot staat. Vervolgens terroriseerden ze mij en andere flatbewoners met keiharde, stompzinnige house-herrie en of we daar ook maar blij van zouden worden als onderliggende, dwingende boodschap. Door het verouderde belsysteem in het flatgebouw hoor ik tot diep in de nacht hoe medejunks bij hen aanbellen om binnen te worden gelaten. Op mijn balkon hoorde ik hen praten over joints en wist ik wel hoe laat het was.

Ik heb niets tegen hasj-gebruikers, maar wel tegen asociale primitieven, die zichzelf opkrikken door wel nadenkende mensen zoals mij te discrimineren en met blinde vooroordelen te treiteren, omdat ze op leedvermaak kicken en graag onder de gordel slaan. Bovendien denk ik dat ze mij onterecht als een weke homo inschatten. Ze roken zichzelf te pletter en ook in de openbare lift, waar ik al eens een sticker met 'Verboden te roken' heb opgeplakt. Meteen woest verwijderd. Er stond eens een bank in de hal van het trappenportaal en de bovenbuurvrouw bekte mij toe, dat dat een schande was. Onlangs staat er een versleten bank van hen naast mijn fietsenhok, vol rommel erop, van hen. Deze megakwallen hebben geen zelfreflectie en een blinde vlek voor hun eigen, asociale gedrag. Ze proberen mij alsnog uit te dagen, maar daar trap ik niet in.

Eucalipta met de lelijke tatoeages van boven tot onder hing een dekbed te drogen, tot bijna de reling van mijn balkonbalustrade. Ze gunt me dus letterlijk het licht in de ogen niet. Van geestelijke arbeid hebben dit soort dwazen geen kaas gegeten. Ik bond het dekbed tezamen met een afvalzaklintje om van de zonnestralen te kunnen genieten en om een duidelijke hint te geven.

Terwijl ik van mijn aardige buurman een bloempot plus tuinaarde kreeg, gromde de bovenbuurvrouw naar mij. 'Je moet met je fikken van mijn was afblijven!', krijste ze. Ik reageerde meteen en met opgespaarde woede, door te zeggen: 'Asociale trut, de volgende keer steek ik je was in de fik!'. Mijn buurman vond dat ongekend moedig en hij zei ook dat dat soort volk geen andere taal begrijpt. Ik hijgde nog wat na. Volgens mij heb ik als koene ridder meerdere flatbewoners verdedigd, afgezien van een verblinde, zeer lieve familie, die haar tovertrucs nog niet ontmaskerd heeft, omdat ze denken van dezelfde soort te zijn. Eucalipta probeert bondjes te vormen, maar uiteindelijk zal ze ten gronde gaan aan haar leugenachtige, tirannieke, de buurt op walgelijke wijze controlerende, ont-ikte, door drugs prooidier van demonische krachten zijnde, met verruwde stem krakelende waanzinnige nepimperium.

Want zelfs de grote meester Charles Baudelaire, een groot gebruiker van hasj en opium, waarschuwt ons nog steeds voor de onechte paradijzen van de (soft)drugs, die meer schade dan heil veroorzaken!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 13 mei 2016


Geplaatst in de categorie: woonoord

4.8 met 4 stemmen 282



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
21 mei 2016
Door de basiscursus Emotioneel Lichaamswerk heb ik geleerd om mijn emoties direct en zo puur mogelijk te uiten. Ook door mijn jarenlange therapieën bij psychiaters. Ik heb mijn kracht op sublieme wijze getoond en daarmee is voor mij de kous af. Heb niet met mij te doen, want ik heb mijzelf als een moedige leeuw verdedigd. Zij is mijn vijandin niet, daar ze niet als zodanig in mijn hart zit opgeslagen. Ik ben al weer veel verder en los van dat tijdelijke incident. Ik heb veel ergere confrontaties met mensen meegemaakt, so don't worry, friend. Ik heb dus van de modder goud gemaakt en zeer gelachen om de foto van de redactie.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
18 mei 2016
Ik heb met je te doen, beste Joanan
zelf nog nooit op een flat gewoond
wel in een buurt met Tokkies maar
kon daar goed mee omgaan.
Bewaak je privacy en je zielerust
laat je niet provoceren tot uitbarstingen
maak er liever smeuïge verhalen van...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)