Hartenkreten

Het felbegeerde jongetje was toch nog gekomen, na de meisjes, maar het zoontje en het broertje was onstuimig, wild en ongezeglijk. De moeder nam het mee naar de ongelovige arts, die telkens verklaarde dat zij zich iets inbeeldde, tot ze het jongetje zijn gang liet gaan en het het hele bureau van de ...

Ze is gekomen en op het eerste gezicht zag ik al dat ze weinig zeilen bij te zetten had..... De hersenvliesontsteking had diepe sporen nagelaten. Ze droeg een armzalig, haveloos en onderkomen bontjasje dat op merkwaardige en provisorisch aandoende wijze was samengesteld uit losse lappen en het was...

....en daar toont de foto op het brede computerscherm achter het bureau van de longarts mijn karkas, dat wil zeggen mijn aanstaande karkas, de keurige twee helften omspannen door de witte ribben. Hiermee zal ik eens rusten, voorgoed rusten en nu al schijnt de gaafheid aangetast te zijn.... Maar de ...

De betekenis van bovenstaand gezegde hoef ik natuurlijk niet uit te leggen. Situaties en gebeurtenissen, waarop het van toepassing is, zijn me de laatste jaren wel eens meer overkomen. Op het moment, dat je een bepaalde handeling in de praktijk wilde laten zien of horen bleek dan steevast, dat het ...

In de enorm luxueuze, gigantische lounge van het hotel, waar zij diep wegzakte in leren fauteuils, waar de asbakken verwisseld werden als zij met haar ogen knipperde en waar serveersters af en aan liepen met drankjes naar keuze, zat zij met haar verbeten mond die verwrongen was door neerslachtigheid...

Heb er lang over nagedacht wat er op mijn steen moet staan. Grappend kwam ik tot 'ixi nix mir', maar uiteindelijk werd het 'eindelijk'. Pas in de kist word je gemist...

Ik heb afscheid genomen van het station met het gewelfde dak dat trots de naam van mijn geboortestad draagt en afscheid van de oude buurt waarin ik zo lang gewoond heb, van de groene, zware toegangsdeur van mijn flat, van de rustieke balkons met uit steen geweven vlechtwerk.... Toen ik afscheid n...

Een granieten rotsblok is van de helling van de berg van het leven af komen rollen en heeft mijn geluk verpletterd. De lelies, asters en narcissen liggen verdord ter aarde en schijnen voor eeuwig een vale weerschijn in mijn hart en ziel te moeten hebben. Leegte heerst in mijn innerlijk; de lee...

Je jurk van kant en satijn reikte tot de grond, stond wijd uit vanaf je middel en moet mysterieus en sprookjesachtig hebben geritseld toen je voortschreed naar het altaar op je huwelijksdag in 1957 aan de arm van je vader. Mijn oom had je om je frêle schoonheid gekozen hoewel zijn broer, mijn vader...

Tot voor een paar dagen was ik niet echt tegen een dubbel paspoort. Waarom zouden mensen geen twee nationaliteiten mogen hebben? Er werden allerlei redenen bedacht door een politicus wiens ideeën mij niet erg aanstaan. Dus dat maakte mijn standpunt om er niet tegen te zijn, alleen maar logischer. A...

Stemmen op een inzending is altijd iets van een persoonlijke smaak; 6 of 10 sterren (punten/cijfers of wat dan ook) dat mag/moet dan ook iedereen geheel voor zichzelf uitmaken. Smaken verschillen. Ik zeg altijd zelf: geef mij a.u.b direct maar 6 sterren, niets is ook goed. Maakt mij geheel niet...

Toen de herfstbladeren alweer ruimschoots de trottoirs bedekten, in de tweede herfst na mijn moeders overlijden, kwam ik haar weer tegen in de stad. Ik ontweek haar blikken en probeerde mijn gezicht een uitdrukking te geven van rouw of misnoegen over haar gedrag dat toch wel getuigde van harde onmen...

Met een glimlach van oor tot oor stelde mevrouw een ander voor. Zij had de leiding van een groepje dames die hun zielenroerselen te boek wilden stellen. De sfeer was broeierig als op een augustusdag met dreigend onweer. Onder de oppervlakte kolkten en woelden de problemen die niet door de kunstig op...

Ik zag een vrouw zitten. Ze had bruine krullen en zag er wáánzinnig uit. Al een paar keer had ik haar gezien, maar in mijn dromen. Nog nooit in het echte leven. Of nou ja, wel op foto's. Het bijzondere aan deze vrouw is, dat ik haar al heb leren kennen zonder dat ik haar ontmoet heb. We sturen...

Op een maandagmorgen zag ik een pakje boterhammen bij de stoeprand liggen dat kennelijk achteloos was weggeworpen door een onverschillige student of scholier of verwende ambtenaar, arbeider of ingenieur. De volgende dag lag het er nog, maar nu had het de belangstelling getrokken van enkele kraaien...

Mijn vader zei eens dat als alle Chinezen tegelijkertijd deze kant op zouden lopen zij de wereldheerschappij binnen bereik hadden. De brutalen derhalve hebben de halve wereld, Nederlanders met een tweede paspoort hebben een leider in het buitenland. De belangrijkste taal in communicatie, reclame ...

Honderd miljard aan Griekenland geven om te helpen bij de oplossing van de vluchtelingencrisis!

Er werd gelachen en geschertst tijdens de barbecue en een meisje fêteerde de jarige met een sopraanpartij. Hoog trilde haar stem in de septemberlucht. "There's a hero" weerklonk als was het het lied dat een kwetsbare en onschuldige vogel ten hemel zendt: fragiel, gevoelig en ongrijpbaar. De j...

Trix is al weer bijna zeven jaar dood, maar vergeten doe ik haar nooit. Ze was in haar gedrag meer een hond dan een kat, leek het wel. Als we met haar onderweg waren konden we haar rustig uit de auto zetten. Als we weggingen riepen we en dan kwam ze meestal meteen. Toch heb ik haar ooit met een k...

Je mag blijkbaar de meest onzinnige dingen zeggen over mensen, als het maar satirisch is. Dus mag je Erdogan een geitenneuker noemen of een pedofiel en zeggen dat Beatrix zich in haar kont heeft laten neuken. Goed hoor. Maar kan iemand mij eens uitleggen wat het satirische is van de deze uitspraken...

Nooit had hij de blauwe meren bij Luzern en Genève gezien, maar hij had zich een voorstelling gemaakt van het paradijselijke en etherische blauw: het staalblauw van de berghellingen, het donkerblauw van de rimpelende wateroppervlakten en het milde blauw van de alles overkoepelende, oneindige Zwitse...

U denkt nu dat ik een plaatje van bloemen op de site zet. Welnu, dat ga ik inderdaad doen. Zet ze maar in een virtueel vaasje, ik zeg het met bloemen.

Oude gebeden, geschreven in de Bijbel of in andere stichtelijke boeken, zijn in het verleden dikwijls uitgesproken, worden tegenwoordig nog gehoord en zullen in de toekomst blijven bestaan. Ja, zij sterken het geloof en tonen aan dat Gods kracht altijd onveranderd blijft. In de hemelse gewesten wo...

Zij loopt met hoog opgetrokken schouders, die, figuurlijk gesproken, de last van haar leven niet meer kunnen dragen, maar voert twee grappige honden aan de lijn. Thuisgekomen ploft zij neer voor het wervelende scherm waarop beelschone acteurs en actrices welhaast onafgebroken over elkaar heen buitel...

De golvingen en welvingen die zijn als scheerschuim of sneeuw van het witte dekbed bedekken mijn lichaam als de verre reis begint. Ik zal zeegezichten zien of groene lagunes of hoog oprijzende torens, omwalmd door roetwolken of het graf van Louise de Coligny en haar gebeente, voor altijd rustend ...

Het hondje, Porky genaamd, komt me blij blaffend tegemoet ter begroeting. Het draagt om de wollige, harige hals een bontgekleurde doek en is de enige kameraad van mevrouw die het ook niet kan vinden in de kring van haar mede-bejaarden, mogelijk wegens haar uitheemse afkomst. Haar leven begon 83 jaar...

"Jezus" Kan wonderen verrichten dat is nu zeker, bij een paar van zijn volgers draaien in ieder geval de radertjes van het aantal kijker/kliks op hun inzendingen veel sneller dan bij anderen inzenders. Heeft iedereen dat wel gezien nu, het is echt een wonder, een beter bewijs is er niet! ...

En zo, een dag NA het overlijden van Marlies, worden de nabestaanden voor de allereerste keer geconfronteerd met zaken die komen kijken bij het overlijden van.... Bizarre dingen krijgen we te horen, om alles zo voordelig mogelijk te laten verlopen is Marlies "afgelegd" in haar eigen huis. Maar:...

Jij en ik zijn nog lang niet aan een relatie toe, er moet nog meer duidelijkheid komen over wie de winnaar is. Het inzicht dat er uiteindelijk maar één de winnaar kan zijn moet zowel jou als mezelf raken. Zowel jij als ik moeten ons tot het uiterste inzetten om gelijk over de eindstreep te komen b...

De Wielevenweg, alwaar het Dierenopvangcentrum gevestigd is, bevindt zich ruimschoots buiten de stad, in een landelijke omgeving en ik bereik deze slechts na ruime omzwervingen en na veel hulp van vriendelijke en zeer bereidwillige passanten die hun mobiele telefoon raadplegen voor dit doel en een h...