Hartenkreten over vriendschap

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent en dat ik ben. Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt Dan zouden wij...

Je huis en de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood"), maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die het een welhaast bovenaardse, bovennatuurlijke glans verleende, zoals de Liefde, als door...

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de...

Ik had me jarenlang uitgeput in - weliswaar gedeeltelijk geveinsde - maar toch mijns inziens extreme belangstelling voor al haar familie- en andere aangelegenheden - voor de scheiding van de veertigjarige dochter die - na heftige ruzies met haar eerste man - een arrogante en uiterst hitsige...

In de zomer van mijn tweeënzestigste levensjaar heb ik afgesproken met mijn collega-journalist Gustave bij "De Burgerij", een etablissement halverwege de Noordstraat in Tilburg, de verkeersader die als een zenuwbaan onze "metropool" doorsnijdt en centrale gedeelten van de stad bereikbaar en...

Eens had ik een vriend. Zijn kaken werden omlijst door een zware, zwarte baard en zijn gezicht werd gedomineerd door zijn mokkabruine Indonesische ogen waaruit mij een stroom van intelligentie en warmte tegemoet kwam. Maar de jarenlange, gegronde, gefundeerde traditie van onze vriendschap leek...

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent, dat ik ben.... Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt.... Dan zouden wij...

In die tijd droeg ik nog jurken. Het café bevond zich in een bocht van de weg, daar waar de Korte Heuvel overgaat in de Tivolistraat. Daar ontmoette ik haar voor het eerst. We schreven negentiennegenenzeventig en veertig jaar na dato is ze nog mijn vriendin. Haar grijze haar mondt uit in een...

In een mistig, vochtig seizoen, toen een late herfst de wereld verraste en toen de bomen beantwoordden aan de opdracht van de Natuur, aan de cadans en het ritme, hen door een Onbekende ingegeven, zag ik haar weer. Ik wachtte al geruime tijd op het terras onder de zwarte luifel waaraan regendruppels...

De vriend die ik tenslotte nog vond nu de tijd van mijn leven begint te korten en uitgeput en op begint te raken, was eens, gekleed in zijn slordige en aftandse colbert, aangeschoven aan de tafel van onze redactie. Hij heeft het gezicht van een boxer; stoer en toch lief, met smalle ogen waarmee hij...

Met mijn jeugdvriendin Lucia fietste ik vaak door de grauwe straten van onze provinciestad en we kaatsten met de kleurige ballen tegen de bakstenen muren van de arbeidershuizen. Lucia's moeder zat hele dagen achter de naaimachine om een hippe garderobe voor haar dochter te vervaardigen en ze...

We hadden een mooie augustusmaand. Het licht van de zomer, dat nog niet het licht van september, mijn favoriete maand, is, speelde over de wereld en onder de het prachtige, zwarte zonnenscherm bij Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt was het goed toeven bij een kop bitterzoete Earl Grey-thee met...

Daar waar ik verbannen ben, wil ik eens terugkeren. Ik droomde van het vriendenhuis In lang vervlogen tijd moest ik het voorgoed verlaten In mijn droom waren velen genodigd in het huis; de collecties boeken schitterden aan de wanden Het leven raasde sinds het afscheid aan mij voorbij en ver,...

De bouw van de nieuwe flats aan de Lage Witsiebaan nadert zijn voltooiing, en zo zal mijn eveneens nieuw-verworven vriend mijn buurman worden. In de verte, vanuit mijn raam goed zichtbaar, rijzen de aaneengeschakelde woningen op, als bunkers, nog kaal en leeg en vele technische en dienstverlenende...

Mijn valse, onechte vriend! Jouw stralende glimlach op de foto die ik altijd nog bewaard heb,en die ik eens zo vereerde, is mij verworden tot een valse, gemene grijns nu ik mij als een slang kronkel om aan jouw vuile machinaties en leugens te ontsnappen. De bitterheid regeert mijn hart waarin het...

Nu de wind de bomen aan mijn venster in beweging zet en de blaadjes weer vallen, heb ik eindelijk het kaartje verstuurd waarop ik al zo lang geleden je Afrikaanse adres had genoteerd. Het kaartje toont een welige weide met tevreden koeien uit je vaderland en mijn woorden: "in...

Ze zond me de kleurige ansichtkaarten uit haar zo dierbare Engeland waarop de oude huizen, als uit een voorgaande eeuw, staan afgebeeld en het uurwerk met de Romeinse cijfers waarvan de wijzers voorgoed tot stilstand zijn gekomen. Nooit meer zal ik Broadway in Worcestershire bezoeken, maar haar...

Men kan bezwaarlijk beweren dat de Kadoshop van het Nederlands Textielmuseum niet de moeite waard is. En dus bezocht ik het oude monumentale pand aan de Goirkestraat nog eens. Op lange tafels vindt men daar de meest merkwaardige en exclusieve artikelen, deels produkten van de textielnijverheid...

In de woning die in Engelse sfeer is ingericht, waarin zij mij nooit eerder uitnodigde, ontving zij mij nu. Ze was in de steek gelaten door anderen, die haar valse beloften hadden gedaan en vroeg mij nu samen boodschappen te gaan doen. Ook de leden van haar "Christelijke" kerk hadden het...

Er waren: Wilfried, Paul, Ludo, Emil, Martien; er waren Louise en Mariet. Hoewel studenten aan onze universiteit waren we in die tijd nog kinderen, nauwelijks ontsnapt aan onze turbulente puberteit; nog maar net aangetreden in de collegebanken. Onder het lamplicht kwamen we bijeen in de...

Aan mijn raam bungelt nog altijd het gazen hartje dat danst in de warme lucht die opstijgt vanaf de centrale verwarming. Eens schonk je het mij; uit hartverbondenheid, uit zielsverwantschap? Ver ben je; verder dan ver; de dood heerst in mijn hart. Mijn beige gordijnen zijn eveneens het geschenk...

Ze draagt haar grijze, dunne haar achterovergekamd als een helm en haar gezicht is doorgroefd met diepe lijnen. Haar uiterlijke onvolkomenheden symboliseren haar wijsheid, ontwikkeling, overwicht en levenservaring. Ze is zes jaar ouder dan ik en is geboren in het jaar 1947, kort na de grote...

In mijn versleten adressenboekje had ik hun namen en telefoonnummer al jaren geleden neergekrabbeld naast de namen van de trouwelozen die ik door heb moeten strepen en na al die lange jaren waren ze naar me toe gekomen alsof het leven mij hen moest schenken; zij die zich bleken te ontpoppen als...

Vlakbij de sportvelden waar ik eens de softbalhandschoen hanteerde en mijn benen over de horden wierp, bevindt zich sinds lange jaren Café "Zomerlust", met een gezellig terras en van binnen ingericht in Jugendstil-stijl. Vanaf dit terras heeft men het uitzicht op grasgroene weiden waar elegante...

Het boertje van Delfts blauw aardewerk, dat met zo'n kwetsbare en argeloze uitdrukking op het gezicht de wereld scheen in te kijken vanonder zijn pet van kobaltblauw glimmend glazuur, scheen met kennelijke noodzakelijkheid bestemd te zijn voor mijn Engelse correspondentievriendin, toen ik het...

In die tijd - ik was veertien jaar - kwam ik vaak aan bij het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia T. Haar moeder - een gezette matrone - bracht lange uren door achter de naaimachine, ijverig werkend aan een modieuze garderobe voor haar dochter en wij, de vriendinnen, speelden toen nog met...

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede...

De kleine hond die bont door de natuur beschilderd is met bruine en zwarte vlekken op een witte ondergrond, ligt bevallig op enige afstand van zijn baas op het grasgroene veld, de voorpoten vóór zich uitgestrekt, de achterpoten haaks op zijn lichaam naast elkaar neergevleid. Zijn kameraad draagt...

Ik kwam haar ruim een jaar na mijn moeders dood tegen. Ze spoedde zich voort in haar scootmobiel, die ze tot stilstand bracht toen ze mij zag: mijn moeders jarenlange en laatste vriendin. "Ik kan niet meer lopen" verklaarde ze en inderdaad was om de kuit van het rechterbeen een stalen koker...

Je had me de hand gereikt tijdens de cursus literatuur en verklaard dat je wel iets in me zag en kennis wilde maken en zo zou ik huisvriendin worden in de riante villa in Hilvarenbeek waar je boekenbezit tegen de wand prijkte en de kunstzinnig verantwoorde herinneringen aan je verre reizen, naast...