Tekenzolder De Waag, Haarlem Hij is van de halve cirkel het midden. Zet je de spies van een passer precies in zijn navel en draai je dan langzaam de wijdste boog lijntrekkers, schetsers, zit zij waar het potlood treiterig hapert. Wat ze droomt krijgt ze niet op papier; omtrek blijft hij, kijkt weg van de kijkers, hand zwierig achter het hoofd…

Nu ik jou alleen nog een gezicht kan dichten zal ik graven naar de diepste ogen van die zachte bruine met stipjes die oplichten als de aarde kleurt ik zal de warmste lippen voor je kopen van die papaverrode die als vuurstenen vonken, week worden als ze de liefde proeven ik zal de traagste glimlach voor je toveren een die niet schatert…

If you can’t control your mind Don’t try Instead work on this: Ask the higher power to change your mind for you All you need to do is to have faith in the higher power And if you can’t muster faith in the higher power Then ask the higher power to help you with that too Als je gedachten niet onder controle kunt houden Probeer het niet Werk…

Menselijke waarden. Frans A. Viola, de schrijver van het boekje ‘Onder wiens gezag?’, vergelijkt de overheid uit de Openbaringen van Johannes met de huidige overheid en rekent af met de christelijke hiërarchie. Want onze G’d promoot wederkerigheid in plaats van rangen en standen. Hij was faliekant tegen heersers, want over de menselijke koning die…

ijzerbijt toen ik nog een vader met een vangnet had, en ik de vlinder die amper sprak, hielp hij mij overgeven als ik misselijk was en het niet verdroeg te moeten braken nu ben ik omgekeerd mijn maag is leeg en ik proef ijzer in mijn mond alsof mijn vader op mijn tong gebeten heeft en hij verzet pleegt tegen het bloed dat ik in mijn vleugels…

Staartbeen Deze tentoonstelling behoort al tot het verleden, de vlucht naar voren is een startblok aan het been - de hypotheek van Adam en Eva doorbelast met leenrecht. Kerosine geeft de walm van duizend doden op een druppel prehistorisch bloed. De brug staat open een afgevuld tankschip deint op een junkie springt over 'Het zijn er vier…

Hamburgerbrug De dame die nu naar het water daalt. De heer die maar een klein stuk van de boekenzaak van Hinderickx en Winderickx verwijderd is. Zij dragen allebei vannacht geen hoed. Hoe zal het groeten gaan? Jij, die straks vanaf het Wed een omweg neemt, hebt geen idee. Net als ikzelf, het hoofd in deze etalageruit. Het water houdt zijn…

Steeds minder We zijn nog jong, lachen we onderling, de tijd zal het wel leren, maar onze lach verwordt tot grimas, eerder een bezweren dan een bevrijding, steeds vaker zien we de mooie meisjes van toen terug als vrouwen die het grijzen noodgedwongen tot sieraad zijn gaan maken, we doen alsof ons dat niet deert, zij ons ook niet zien met…

Broeders van liefde Probeer het eens. Je neemt een kind op schoot zo'n ding dat nog doorschijnend is en broos liefst blind of doof. Geslachtloos bijna. Het zit daar maar, een zuiglam voor het oog. Pak nu het hoofdje. Leid het zacht omlaag tot aan de uitgang onzer naastenliefde. Schuif het, prop het erdoor desnoods, niet bang zijn. Vandaag…

Meisje en paard, 1932 Nietsontziend vernietigend zal het om zich heen willen trappen, alles wat het voor de hoeven vindt versplinteren en vertreden - laat het komen, denkt ze, laat het komen. In haar ongerepte handen zal het zijn laaiende voorpoten vleien, zijn teugelloze kracht zal overstromen in haar. Al klokt haar nog een boezelaar…

Tot mijn pik Het wordt wat koud. De dagen zijn van glas, gewapend glas en Seroxat. Zocht ik een woord voor alles waar geen woord voor is, ik geef het op. Je bent een zak, een zak ben je dat je ook nu weer dicht. En jij, mijn pik, wat hebben we vandaag verricht? Ik wil geen weemoed die niks kost, kom op, je slaapt al dagen in mijn broek,…

Zeegezicht Op de palm van jouw hand, in dat landschap van gevormde levenslijnen, niet groter dan een flinke waterdruppel - terwijl zonsondergang de hele hemel boven de eindstreep van het eiland ginds in Turner-kleuren zet - die babykrab, voorzichtig van tussen de basaltblokken geraapt, z'n onderkomen waar hij wachtte op de vloed. Nog kleiner…

Keerpunt Alleen en alles afgesloten. School voorbij, vriendin de hort op, hart op slot: gedichten vol. Toen moest ik mee naar Ameland. We zijn nog bijna doodgevroren op het strand. Een zware dag. We rolden in ons stapelbed. Ik wist dat jij beneden lag. Plots gaf het donker me een hand die zei: ik vind je lief, die vroeg waarom ben je…

In het algemeen zijn de geheugens van de mensen versnippert, armoedig geworden, een ernstig symptoom van de huidige mensheid, een psychische aderverkalking, een gevolg van het ieder-voor-zich-principe. De tijden zijn voorbij dat dichters de spreekbuis van het volk of van speciale groepen waren, de heraut-functie is voorbij, naarmate de mensen individueler…

Usselo, herbezocht De hemelen glimlachten toen altijddurend als de glimlach van de Mona Lisa; onder de wegwijzers en hun gerechtige arm blonk de spiegeling van lantarens in de poel met boomstammen, en altijd was 't de bloeitijd van de distels, lasteraars leven hier niet, sprak het hooiland; later staken ze de weg neer; zoete moederkoek van…

Paardebloem Het is eerder gebeurd, ook dat ik zei: nooit eerder. Dat het geel van de paardebloem nooit geler geweest is eerder nooit eerder geweest. Dat hij zei: liever niet, en mij niet kuste - of bijna niet. Het zal ook eerder voorbij zijn gegaan. Al was het nooit eerder hier en op dit uur, en mij en met hem, en zo, en zo donker.…

De nietigheid van een zandkorrel in de gierende stormwind. Wie kan mij vasthouden in de naaktheid van het onbeschermde leven? Wat is mijn noodlot in de grijze zeemist op deze verlaten zandplaat? Het water dat mijn corpus omgeeft en mijn lichtheid verzwaart. Het leven van een korrel wordt beheerst door zijn buren en pas opgemerkt onder een microscoop…

Afscheid Als aders op witte huid, zo staan ze aan de lucht, de bomen aan de einder. Landschap dat zich sinds altijd herhaalt in glooiende eeuwen akkerland. Het voorjaar wacht in harde botten maar de sleedoorn bloeit als toen ik nog een meisje was, lichtjaren her. Lente breekt zich baan, als verdriet, het eerste vloeien van bloed. Komen…

Door de dansende drukte van stuifmeel en kleine vliegjes liep ik door het bos te joggen. In het ritme van de stappen op het bospad veranderde ik van menselijk mannen lichaam in een observerende geest. Een gedaante wisseling die ik nog herkende uit de tijd van wegdromen in bed, voordat de slaap mij overmande. Nu was ik vaak te moe om de voor slaap verschijnselen…

Rialto (voor Gerard Reve) in een aangespoelde stad tussen land in water schiep aan het einde van de zestiende eeuw Antonio da Ponte een brug eb en vloed ondertussen werden verguld in paleizen aan plafonds gepleisterd een Maagd werd aan land gedragen: Santa Maria Gloriosa dei Frari Santa Maria della Salute Santa Maria della Carita Santa…