Serge van Duijnhoven: Bij een slapend lichaam

Bij een slapend lichaam

Ik wil dat je mijn bedoelingen doorgrondt, ik wil dat je de prijs leert kennen van verlangen, de schaal van de dingen, ik wil dat je begrijpt waarom men het aardige overwaardeert, ik wil je horen zeggen: 'alles dient slechts om te winnen, alles is tactiek; wij spelen allemaal', ik wil dat men ons geheim zal bewaren, dat we elkaar geruisloos achtervolgen als jagers, ik wil dat we bereid zijn onze ziel in te zetten (achteloos), zoals we een munt inwerpen bij een gokautomaat, ik wil de tijd terug dat ik wijs werd uit mijn dromen, ik wil de tekens terug die ik heb nagelaten op je huid, ik wil je kunnen voelen met mijn ogen in het donker, met mijn nagels (netvlies) nagaan waar je bent geweest, ik wil dat jouw handen me in koele lakens wikkelen, ik wil zien of jouw zijde van de mijne verschilt, ik wil dat je sterker zal zijn naar het einde, ik wil je laten denken dat je wint, ik wil dat je je zonder mij een vondelinge voelt, een zonderlinge in de leegte, ik wil je zien bibberen in de kou. Ik wil je zwetend, warmgewreven, ik wil je hondsdol, biddend om berouw, ik wil dat je mijn gedachten kunt lezen, ik wil dat je mijn hart kunt raken op de fatale plek. Het interesseert me niet wie de wonden veroorzaakt. Het interesseert me niet hoeveel het er zijn. Ik wil alleen belang stellen in wat me beheerst. Ik wil op een prachtige plek zijn als ik sterf. Ik wil kunnen verdrinken in een Rode Zee, me verwonden aan een giftig koraal, aanspoelen op een hagelwit strand, met jouw smaak nog op mijn lippen. Ik wil je niet kapotmaken, ik zou niet weten hoe. Kon ik maar zeggen: ik zal je vergeten. Kon ik maar zeggen: ik laat je met rust, maar liegen kan ik niet, ik denk altijd aan je, echt waar, ik zal voor altijd aan je denken


Serge van Duijnhoven is geboren in 1970 te Oss. Hij was een levenslustige jongen in een natuurarme industriestad.
Zijn vader was ingenieur van de Oost-Brabantse waterleidingmaatschappij, handig, maar niet gewend zijn gevoelens te uiten.
Zijn moeder was dominant en handtastelijk, mede doordat haar vader tiranniek was, zijn vrouw misbruikte en zijn kinderen commandeerde. Verder waren het streberige tennisouders.
Serge haatte de beklemmingen van de kleinburgerlijke gewoonten, dus zette hij zich meer en meer tegen hun leefwereld af. Hij ontdekte Léo Ferré, Arthur Rimbaud en Lord Byron. Hij richtte een schoolkrant op, gesteund door een geestelijk vaderfiguur. Op de middelbare school adoreerde hij de in het zwart geklede punkmeisjes, die hasj rookten en tegen de kernraketten demonstreerden. Hij bleef houden van randfiguren en grensverleggers.
Hij woonde ooit samen met zijn broer Pascal, een tegenpool.
Hij wil zich niet binden aan één vrouw, is voor polygamie en kosmopolitisch denken en handelen.

Serge is sterk gestimuleerd door A.F. Th. van der Heijden, met wie hij correspondeerde. Ook werd hij gestimuleerd door Bas Heijne en mede door zijn vriend Bas verscheen in 1993 zijn dichtbundeldebuut 'Het paleis van de slaap' bij uitgeverij Prometheus.
Naast dichter is hij prozaschrijver en historicus. Hij richtte het tijdschrift MillenniuM op, gehuisvest in Hotel Winston aan de Warmoesstraat. Hij creëerde de Stichting Kunstgroep Lage Landen en hij is tevens opperhoofd van de muzikale groep Dichters Dansen Niet. Ook werkte hij samen met De Sprooksprekers en hij gebruikt video- en computeranimaties tijdens zijn veelzijdige shows.

In 1998 verscheen 'Obiit in Orbit'.
Hij reisde naar de Balkan om verslag te doen van de oorlog daar.
In 1999 verscheen 'Wij noemen het rozen: Balkan'.
In 2000 reisde hij met de Literatuur Express van Lissabon naar Petersburg.

Hij hanteert een moderne vorm van realistisch weergeven, hij noemt zichzelf een rationeel romanticus, hij wenst een gevoeligheid te bemachtigen voor wat een mens werkelijk is in zijn rijkste expressievormen, in al zijn/haar mogelijkheden.
In 2003 verscheen 'Bloedtest' bij De Bezige Bij, vergezeld van een CD.
In 2007 verscheen 'Klipdrift', samen met dj Fred de Backer (Dichters Dansen Niet), eveneens met een CD.
In datzelfde jaar verscheen de verhalenbundel 'De zomer die nog komen moest'.

Serge dicht over de verlokkingen van de liefde, de vermoeienis van de moderne tijd en de doem van de dood.

Hij woont in Brussel en hij is free-lance medewerker van Vrij Nederland, het International Feature Agency en Cinema Redux.
Vanaf 2008 doet hij als 'Onze Man In Cannes' verslag van de hedendaagse filmwereld. Hij schijnt in een paleis te wonen, waar hij een speciale crypte heeft, die gewijd is aan de Heilige Drieëenheid; Arthur Rimbaud, Fernando Pessoa en Lord Byron.
In 2009 werd hij genomineerd voor de Publieksprijs der Brabantse Letteren. Hij zingt als bas requiem-missen en Gloria's in een oratoriumkoor. Aan dichters is echt geen touw vast te knopen.

In 2011 verscheen 'Bitterzoet', een poëtische hommage aan Serge Gainsbourg, een kettingroker en een drankzuchtige vrouwenverslinder, de hit 'Je t'aime, moi non plus' is van zijn hand, samen met Jane Birkin. Het boek is deels een biografisch essay en deels poëzie. Serge is vernoemd naar Serge Gainsbourg.
De stem van de dichter Serge klinkt deftig, rap, intellectueel, fijngevoelig en bovenal hypnotiserend, als een hogepriester van Hypnos.

Serge van Duijnhoven Bij een slapend lich

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 5 stemmen 230