VERSLAG FIETSTOCHT NAAR ST ANNE PAROCHIE MEMMIE FOPPE ST COMPOSTELLA
het is vrijdagnacht vier uur foppe is heel druk en heeft veel energie hij is de hele week al thuis geweest hij moet er hoognodig even tussen uit en naar mem desnoods met de fiets die hij anders nooit gebruikt de taxi duurt te lang te bestellen nog niet gedaan. Hij pompte banden op doet er twee flessen water in rookt tien tabak het is zes uur hij belt zuster en zegt ik ga fietsen eerst naar de apotheek. Het fietsen lukt goed de…

Het was een zomerdag, die de herfst nog niet aankondigde, hoewel het licht van augustus dat van september soms evenaart. De deur van de kapperszaak stond open en deze deur liet een zoele wind door.
De ene jongeman na de andere maakte zijn opwachting en mijn Turkse vriend, kapper Arkan werd het niet moe de schaar, de tondeuse, de gel en het massage-apparaat te hanteren. Vaak was het niet echt danig uit de hand gelopen met de haardos van de heren, maar ik vermoedde dat ze allen zo ijdel waren dat…

Voor zover ik me herinner, heb ik het beeldje gekocht in een "New-Age-zaak" waar de collectie snuisterijen en parafernalia de illusie hoog schijnt te moeten houden dat deze het ongeluk en het ongerief, het lijden en de onlustgevoelens kunnen bestrijden of opheffen....
Het beeldje, dat nog altijd een plaatsje bezet achter glas in mijn zwarte vitrinekast toont twee grijswitte olifantjes aan weerszijden van een dobbelsteen.
Toen ik Hen moest afgeven, afleveren bij het Zorgcentrum, na de lange…

De villa's aan de Bredaseweg rijgen zich aaneen, alle van een verschillend architectonisch ontwerp, stammend uit de dertiger jaren of van later datum.
In één ervan was het accountantskantoor gevestigd en in een van zijn kamers zou ik mijn werkzaamheden volvoeren. Ik was uitgezonden via "Randstad". Het typewerk was arbeidsintensief. De heren accountants in hun witte hemdsmouwen hielden zich op in een aangrenzende kamer. Als er telefoon voor één van hen was, schalde mijn zware stem door heel…

Je was weinig getalenteerd, mijn vriendin, mijn goede Lucie, maar om aan je enige talent tegemoet te komen, hebben je ouders, die ik goed gekend heb, je de piano geschonken, die een beetje misplaatst, tegen de wand geschoven stond in je armzalige verdiepinkje.
"Abschied vom Klavier" speelde je eens voor mij, maar ik heb voorgoed afscheid van jou moeten nemen....

Vanaf het terras achter "Het Boshuis", de nieuwste Tilburgse locatie van Zorgcentrum "De Wever", dat gelardeerd is met chique tuinmeubilair, kijkt men rechtstreeks het bos in.
Lichtpaarse bloemen van mij onbekende signatuur schieten hoog op in de tuin en andere, geel met bruin, herken ik uit mijn verre jeugd.
Mevrouw loopt iedere dag haar rondjes over het kronkelige pad. Ze verklaart "in de Lange Nieuwstraat te wonen" maar deze uitspraak lijkt me een leugen van haar dementie.
Ze heeft veel…

Het flatje staat al geruime tijd leeg. Als men een blik werpt door het geboomte dat onze woningen sinds jaar en dag gescheiden heeft gehouden, ziet men de hooggelegen vensters en neemt men de leegte waar die tevens zozeer in het leven van mijn overbuurvrouw had postgevat.
De dagen duurden lang in het flatje aan de andere kant van het geboomte. De eenzaamheid was als een luchtledige dat de keel dichtschroefde, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen
Mevrouw vluchtte vaak de stad…

In de "parallelle" wereld bezitten alle steden en dorpen dezelfde voorzieningen en instellingen. Zo is er voor wie dat wenst ook in Goirle een winkelgalerij met een overvloed aan winkels, volgestouwd met koopwaar. De mensen flaneerden er ook vandaag en ik werd er met regelmaat gegroet.
Een onnozel 3D-knutselwerkje kan men eveneens aanschaffen, zodat men met de handen bezig kan zijn als dat een van de weinige dingen is die men nog wenst te doen nadat de torenhoge beloften van het leven niet zijn…

Het was een drukke bedoening bij Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg op een dag waarop de hitte zegevierde. Jonge meiden en jonge mannen, in het zwart gekleed, liepen bedrijvig af en aan, balancerend met het dienblad op de handen.
De vriendin die ik hier zal ontmoeten, mijn geliefde ex-collega met het gehavende gezicht, moet vandaag nog haar andere vriendin bezoeken, die zoals zij zegt, lijdt aan de meest gevreesde ziekte.
Een bloemetje steekt optimistisch uit de tas van mijn…

Wonderlijk snel was mijn buurvrouw terug uit Noorwegen. Ze was opnieuw een toonbeeld van jeugdige charmes en gezondheid, eigenschappen die ze overvloedig en overtuigend demonstreerde aan de voordeur. De katten hebben haar ook zozeer gemist en ze hieven een "welkomstlied" aan.
Zozeer en zo graag zou ik met Anouk nog een zweem van jeugd of jeugdigheid willen opsnuiven; mijn voorgoed vergane jaren willen herbeleven, als haar deur eens voor mij geopend zou worden, als zij eens op de koffie zou…

Een klein roodkoperen asbakje met gewelfde rand koester ik nog altijd. Ik moet dit beschouwen als "het laatste erfstuk" dat de herinnering aan mijn beide opa's levend houdt. Zij beiden waren smeden, die armoede kenden en tegenslag en die de namen August respectievelijk Thijs droegen. Hoe het ook zij; boven het vuur van hun smidse liepen mijn voorvaderen hun dodelijke ziekten op die hun longen aantastten en tenslotte verbrijzelden.
Het nagelaten kunstvoorwerp roept tevens herinneringen op aan de…

We naderden de stille kapel. De deur stond op een kier en deze bood ons toegang. Van een Tilburgse schilder zijn de imposante schilderijen aan de wand die een kruisweg uitbeelden; de taferelen van het lijden. Boven onze hoofden het grote portret van de heilige Petrus Donders met gouden aureool om het hoofd; de heilige voorvechter van de Surinaamse slaven en melaatsen.
De julidag was schitterend en het park, met eveneens een kruisweg, hoge bomen en groene gazons, lag er verlaten bij...

De foto siert nog altijd mijn kamer. De leden van het gezin Broeckx zijn daarop compositorisch goed gerangschikt; allereerst oma, in de zwarte jurk, gesierd door de camee die een erfstuk werd; ze loodste het gezin met succes door de recessie en door de armoede; verder opa, die ik nooit kende; kopersmid die bekend stond om zijn humanitaire inslag en vrijgevigheid; de drie broers; Willem, mijn goede vader, Guus die zijn heil zocht in Australië en Gérard, die zou malverseren met geld en vrouwen.…

Mijn oude vader, die kwetsbaar, gevoelig en naïef was zoals ik omdat ik zijn genen, zijn DNA draag in mijn cellen; mijn oude vader, die een "genie van het lijden" was en wiens portret ik koester, schreef eens, in vroeger dagen met bevende hand de kapitaalsvergelijking uit, zoals vaders doen die door het vuur gaan voor hun kinderen.
Ik moest leren wat debet en credit betekenen, maar kon en wilde dit nooit leren en moest de man frustreren en teleurstellen in zijn ambitie, in zijn verwachtingen.…

In je zelfgemaakte, lichtbruine zijden pakje, in je ensemble, dat je op de naailes onder leiding van mevrouw V. vervaardigd had, hebben we je in je kist moeten leggen en we hebben je over moeten geven aan vuur en aan aarde.
Ik herinner me de rouwkransen, door velen geschonken, rond je kist in het Crematorium.
Vanuit je hoge, onbestemde, onwezenlijke sfeer kijk je nu op ons neer, mijn onvergetelijke, liefste moeder...

Twee terrassen omzomen de Pater Dondersweg, maar het meest prominente en populaire is dat van Café-Restaurant "Peerke Donders", nabij het oude woonhuisje, wellicht stammend uit de negentiende eeuw, van de gelijknamige heilige en nabij de naar hem genoemde kapel waar de schildering van zijn portret boven alles uittorent en nabij de kruisweg, uitgebeeld in witte beelden met teksten eronder die de mateloze kwellingen van Jezus Christus illustreren.
Binnen in het Restaurant is het koel op zomerse…

Haar naam is "Ilonka"; het is de Hongaarse naam, aan haar door haar ouders geschonken bij haar geboorte in 1979. Toen de sneeuw viel in dat jaar is ze geboren en door een goedgunstige wending van het lot is ze mij geschonken.
Toen ze voor het eerst kwam, verzekerde ik haar dat ik geen werkgever ben en als een werkgever heb ik me allerminst willen gedragen of willen opstellen. Ik heb haar vóór alles mild willen behandelen en heb haar verzekerd dat ze vrij is het werk naar eigen inzicht in te…

Waar tot voor kort de pleinen in het centrum van onze stad zich leeg en als het ware doelloos uitstrekten, zijn nu de attracties opgesteld. Ik ben er vaak gekomen, heb er rondgedwaald, heb er "mijn ziel vaak in lijdzaamheid bezeten"
Nu zijn de festiviteiten losgebarsten en het spookhuis rijst hoog op en doet aan een paleis uit vroeger tijd denken; zwarte onheilspellende spinnen verschijnen voor de hoge ramen en de wagentjes met gillende oudere en jongere bezoekers rijden er in razende vaart in…

De merkwaardige maar zeer kunstzinnig verantwoorde foto's van Afrikaanse jongemannen met lendendoeken om die bezig zijn een vuur aan te leggen; de foto's die de wand sieren in het Twee Steden Ziekenhuis hebben al vaak de aandacht en verwondering van de wachtende patiënten getrokken. Moet men aannemen dat een van de verpleegkundigen het verre continent bereisd heeft?
Dan is er ook nog op de gang de afbeelding van een eveneens Afrikaanse man met een doorgroefd gezicht, kennelijk getuigend van…

Het was goed toeven op het terras van etablissement "Janssen en Janssen" op een warme dag, in de schaduw, terwijl de nabijgelegen koepelkerk met twaalf sonore slagen van zich deed horen. Men kon zich met recht afvragen wat er schuilging achter de hoge ramen en monumentale gevels waarop men uitkeek.
Een jongeman met een hond met de naam "Tommie" bezette een tafeltje naast mij. Hij verklaarde dat hij geen goede waakhond bezat in Tommie, die zich berustend had neergevlijd aan de voeten van zijn…