Je zult maar staatshoofd zijn in deze barre en nare periode, je zult juist dan maar in die positie een foutje maken door eventjes in je enthousiasme de maatregelen te vergeten, tja, dan valt half Nederland over je heen natuurlijk! Onze koning had een lief idee, om even zijn gezicht te laten zien ( oké zonder mondkapje) aan de Haagse wijk, die het meest Oranje kleurde in deze tijd. Hij stapte uit de auto, liep breed lachend de groep mensen tegemoet die allemaal stomverbaasd waren dat: de koning…

We dromen er allemaal wel eens over dat we ons eindexamen over moeten doen....
De beproeving en de uitdaging waren destijds groot maar het papier met de welhaast gekalligrafeerde kapitale letters en de vele handtekeningen bewaar ik nog altijd.
De spanning liep op in het lokaal waarin de scholieren bijeen waren gekomen in afwachting van de uitslag maar in serene rust was ik toen al zeker van het resultaat
Echter vóór de sessie in ons tekenlokaal waar kunstwerken waren uitgestald had de paniek…

...en zo herinner ik me mevrouw A., mijn protegée gedurende drie lange jaren, zo onschuldig, zo eenzaam en zo oud en haar zwarte knuffeldier, genaamd Moriaantje dat zij eens gewonnen had in een loterij, meestal haar enige "gezelschap".
Ver van alle corruptie, van alle kwaadaardigheid en van het hele waanzinnige circus van deze maatschappij leefde zij haar stille leven, in alle afzondering, de blindheid en haar lijden dapper dragend als een bittere dronk.
We spraken nooit veel maar haar portret…

In de supermarkt kreeg ik plotseling het vermoeden dat mijn sleutel, die zich toch zou moeten bevinden op de bodem van de jute tas waarin ik mijn boodschappen had opgestapeld (het bruine brood, de smeerkaas, de kersen) kwijt was
En inderdaad, toen ik de tas na het afrekenen leegruimde, bevond zich onder in de tas allerminst de zwarte, overbekende sleutel van de zware, groen-geverfde toegangsdeur van het appartementencomplex. Wat nu te doen? Informeren bij de kassières! En toch maar naar huis…

Een nieuwe zomer legt zich over de wereld en vermoedelijk is dit de laatste zomer van haar leven...
Zij hield zozeer van wat zij placht te noemen "die lange schaduwen" alsof haar hele vocabulaire dat toch gescherpt en bijgesteld was door haar jarenlange studie van de Engelse taal uit deze ene, geprefereerde, uitdrukking bestond.
En zo hebben wij de landerijen en dreven, de weiden, de meren en rivieren van Brabant jarenlang samen verkend en trouw en zwijgzaam liep ze aan mijn zijde tot haar…

nee ik heb niet
gehuild van geluk
toen Oranje destijds
kampioen werd…

In de hooggelegen spier, in de tedere spier die mij dierbaar is als mijn lichaam en die mijn schouder bekroont, is het fragiele naaldje geplant. De moordende, levensgevaarlijke ziekte die steeds meer terrein won kan mij waarschijnlijk nu niet meer overvallen. Maar misselijkheid en koude rillingen zijn wel de tijdelijke prijs die ik moet betalen
De kust is vrij, de kust is bevrijd zoals niet het geval is geweest gedurende anderhalf jaar

Hij strompelt voort bij het station en draagt in de delta, in de driehoek die mannen tussen de benen hebben een vod, een groene, neerhangende doek. Hij lijkt vertwijfeld, wanhopig, maar ook verdwaasd en verward. Voorbijgangers kijken nu eens mededogend, dan weer spottend in zijn richting.
Zo zijn de schizofrenen, de paria's, de outcasts maar moeten zij zo zijn? Zij worden kennelijk als weinig anderen in onze maatschappij die ondanks alles bol staat van tolerantie uitgerangeerd, afgedankt,…

Kijkend naar de opgewekt rondwentelende wieken van de Kerkhovense Molen in Oisterwijk die we vandaag met de "Opstapbus" bezoeken, bedenk ik hoe ik als kind gefascineerd was door molens (alsmede door de rustig bedaard "voortvarende" rijnaken op het kabbelende zwarte water van het Wilhelminakanaal met hun woongedeelte en hun langgerekt achterdek en hoe ik een en ander vaak natekende in mijn schetsboek, geïnspireerd als ik was door het voorvaderlijke impressionistische schilderij in onze…

Er is een goede busverbinding naar Waalwijk, naar de vaccinatielocatie die ik van de vorige gelegenheid ken, maar de route voert wel door industrieterreinen en langs meubelboulevards waarvan men niet bepaald in een uitstekende stemming komt...De weg voert tevens langs de merkwaardig aandoende koepelkerk die als met stenen "uitwassen" of "gezwellen" (als men het zo moet noemen) "gesierd" is. Een vriendelijke chauffeur bestuurt het speciale witte busje dat op het Vredesplein gelukkigerwijs al…

De afstand tussen de Nassaustraat in Tilburg en Café-Zaal "Bierings" aan de Goirkestraat is te voet gemakkelijk te overbruggen. Het weer is ronduit schitterend maar binnen bij "Bierings" zijn de wanden gelardeerd met donkere panelen.
Ik heb me tot de groep van eenzamen bekeerd en bekend omdat ikzelf ook eenzaam ben en vandaag zullen we een maaltijd geserveerd krijgen door onze amateur-obers Ad en Louis.
Het gesprek met de grijsharige weduwen-op-leeftijd met de verrimpelde en gevlekte…

Wondschok
Ik had je aan mijn hart geketend als mijn kostbaarste verworvenheid, maar je scheurde je los
De gapende wonden schrijnen en pijnigen mij
Mijn rode rozen konden niets verzachten, niets vergoeden…

Dag nette meneer, met je hoodie en afzakkende broek, wat doe je daar op die parkeerplek in de hoek, oh ik zie het al, een patatje een cola en een peuk, prima combi maar hou het wel leuk, ruim je rommel op maar nee: daar gaat de verpakking van het patatje inclusief een opgerookte peuk, met een zwaai de bosjes in wat zijn we weer leuk! Een blikje cola geparkeerd op het dak, af en toe een slok en de tweede peuk gerookt met gemak, nog steeds een hoodie over zijn hoofd, alsof ie niet gezien wil…

Men kan er niet over klagen dat Drogisterij "Erica" aan de Oude Markt in Tilburg niets te bieden zou hebben....Uit het rijke assortiment koos ik slechts twee tubes douchegel die voor een man geschikt zouden zijn, want; hoe men het ook wendt of keert; mijn broer is een man....
Allen zijn gekomen voor de drieënzestigste verjaardag van de zwakzinnige man, die tot zijn dood de intelligentie zal behouden van een vijfjarige; de nu grijsharige zus en zwager en ikzelf en hebben hun cadeaus…

In de sfeerloze en troosteloze winkelgalerij aan de Westermarkt in Tilburg bevindt zich eveneens een bescheiden kapsalon waar men in grote spiegels zijn verouderde gezicht, gelardeerd met rimpels en vlekken, kan bekijken. (Door het wazige beeld in mijn eigen spiegel was me het craquelé van mijn huid niet eens zo opgevallen...)
"Een meisje van zeventien jaar zal ik nooit meer worden", heb ik de blonde kapster verzekerd. "Voor mij is dat ook al elf jaar geleden", repliceerde ze.
Het kan niet…

Met de mevrouw met de wellicht door leed doorgroefde wangen bezet ik een tafeltje aan de Piushaven dat geflankeerd wordt door het diepe, ondoorgrondelijke water.
Verdriet komt aanrollen als een onweer dat de wereld overvalt of als een lawine die van een berg afrolt.
Mijn tranen betreffen de voortsnellende tijd die mijn jeugdjaren vernietigd heeft die voorbijgleden in de grauwe straten van de wijk die gesitueerd is aan de overkant van het zwarte water.
Maar de zwaarte en het verdriet zullen mijn…

De "Buitenplaats" als ik het zo mag noemen ofwel het restaurant met sfeervol terras bij het huisje van Peerke Donders in Tilburg Noord was afgelopen zondagmiddag overhuifd door zwarte parasols die ons tevens beschutten voor mogelijke regen.
Hier wapperen de Nederlandse en de Surinaamse vlag "broederlijk en eensgezind" naast elkaar, ter herinnering aan de welhaast heilige Petrus Donders....
Een oudere mevrouw en meneer naast ons aan een tafeltje hadden buitengewoon veel belangstelling voor ons…

Altijd als zij het papier tevoorschijn haalde met daarop de details van het testament; de opsomming van de erfstukken, geschreven in haar elegante, keurige en wellicht "flamboyant" te noemen handschrift, dat nooit veranderd was tijdens haar leven, sprongen de tranen mij in de ogen....
Het was, juridisch gezien, in de juiste vorm gegoten, zo beweerde ze altijd met trots, terwijl zij slechts een "huishoudelijke carrière" gemaakt had, dit op de half-afgemaakte Mulo-opleiding nooit geleerd had en…

Nu is dan op het indrukwekkende bouwwerk op ons Stadhuisplein de trotse naam "Tilburg", vergezeld van het logo met de drie torens aangebracht. Lange tijd sloofden stoere gehelmde heren zich uit om dit majestueuze resultaat te verwezenlijken.
Achter deze imposante gevel, destijds nog niet gerenoveerd, was eens het toneel van mijn mislukkingen, van mijn "hondenbanen", van mijn verdriet en vernederingen. Nu wapperen drie joyeuze vlaggen of vaandels op het dak. En naast dit staaltje van…

Het is eind mei en een nieuwe zomer kondigt zich aan met milde en hoge temperaturen maar na twintig jaar kwelling kan zij de zomer niet meer verwelkomen en zelfs een heel zwakke wind is te heftig voor haar getormenteerde lichaam, dus rusten we uit in haar stadstuin waar de vele prachtige bloeiende planten en bloemen haar nog enigszins kunnen troosten
Doctor in de Engelse taal- en letterkunde, gaf zij eens haar leerlingen les in de fonetiek, een materie die zij zo kon uitleggen dat de meisjes en…