Ik ontmoette hem voor de eerste keer in het paviljoen waarin mijn zeer zwak begaafde broer sinds jaar en dag is gehuisvest en die broer aanschouwde hij bij die gelegenheid tevens voor het eerst.
Hij was in mijn ogen met recht een kanjer, een gigant die het tot zijn missie had gerekend gedurende elf lange jaren de zorg voor kankerpatiënten te behartigen en hij sprak me over de "wereldziel"; in zijn ogen de "gemeenschappelijke" ziel van alle mensen waarin hij geloofde.
Deze opvatting vormde in…

Mijn moeder had op de achterzijde van het portret waarop haar gezin in zwart-wit staat afgebeeld, door de fotograaf gerangschikt in een harmonieuze pose, geschreven dat de foto voor onze oma bestemd was die in de aangrenzende, naburige wijk woonde, maar wel op loopafstand.
Iedere week overbrugde zij die afstand en bezocht ons.
Onze ogen kijken op de foto verschrikt de camera in. De buurman die het kiekje maakte was een demonische figuur die zich te buiten placht te gaan aan excessen en…

Op een dag in april toen de bomen aan mijn venster lichte aanzetten van groen vertoonden, hebben we met de "Opstapbus" koers gezet naar Dierenpark "De Oliemeulen"
Haast verscholen tussen de overige bebouwing in de wijk treft men deze kleine dierentuin aan waar krokodillen, spinnen, aapjes, lama's, slangen en nog diverse andere dieren onderdak hebben gevonden.
De tuin die grenst aan dit pand kan men wellicht met recht "tropisch" noemen. Een dadelpalm verheft hier haar bladerkroon en een trotse…

Als je herstelt van narcistisch geweld, dan ontwaak je in een ramp. De ramp van de wereld waarin het narcisme al eeuwen slachtoffers maakt. Het wordt langzaam alleen maar erger.
Het narcisme zit echt overal en wordt veel meer toegestaan dan nog maar twintig jaar geleden. Wie met de elle bogen werkte in die tijd werd steeds meer geprezen. Nu zelfs verheven.
Hoe moet ik mij hiertegen verhouden, hierin verhouden, vraag ik me af. Ik ben zelf wel hersteld, zit weer goed in mijn eigen vel, kan weer…

De Tilburgse dames en heren die ik met enige regelmaat ontmoet bij bushaltes, in het openbaar vervoer of op de markt bakkeleien graag over de flats, appartementencomplexen en overige woningen in de stad en zij beschouwen deze bouwsels graag met een welhaast filosofisch geschoolde dan wel gefundeerde interesse
Vermoedelijk beschouwen zij de gevels die voor hun ogen oprijzen al dan niet verwachtingsvol of zouden zij hun woonwensen al dan niet willen verwerkelijken of hun toekomst veilig willen…

In die jaren waren de hippies over de wereld uitgezwermd en niet slechts San Francisco was het brandpunt geworden van "love and peace" en "flower power".
En zelfs onze goede en dierbare provinciestad kreeg een klap van de molen. In een kapitaal herenhuis aan de Korte Heuvel kwam men samen tot diep in de nacht en de atmosfeer was vergiftigd met dan wel vervuld van de walm van vele "psychedelische sigaretten" en de muziek weerklonk er die het hele spektakel altijd begeleidde.
Ik vreesde echter -…

De gehelmde heren hebben de straat nog altijd niet verlaten. Ze marcheren en paraderen er nog altijd en kouten opgewekt en joviaal met elkaar en slaan elkaar kameraadschappelijk op de schouders.
Aan de overkant van de straat liggen onduidelijke materialen die een mij onduidelijk doel dienen en die kennelijk hun bestemming nog altijd niet gevonden hebben. Met groot materieel rijden de heren rond.
Het ijzeren staketsel van een gigantische hijskraan dat heen en weer beweegt tegen de achtergrond…

Ik had het Paasmandje vervaardigd uit ineengevlochten stroken papier op het kleuterdagverblijf. Ik herinner me zozeer het vroege licht van de lente van mijn vierde levensjaar; het vroege licht van mijn leven dat de straat overspoelde; van mijn leven dat nog allerminst voltooid is op de late datum waarop ik dit schrijf.
Weer is het Pasen. De wereld baadt in een ander licht; in een voorheen ongekend licht. En nu zwerf ik op Paaszaterdag door de stad maar zonder zelfgevlochten Paasmandje.

Ze namen deel aan de vergaderingen en ze schaarden. zich keer op keer rond de tafel
In hun innerlijk moeten ondefinieerbare, onherleidbare en kolkende gevoelens hebben rondgetold, maar stil, verstard en verkrampt waren de gezichten waarmee zij voor zich uit staarden. Stil waren hun stemmen die geen uiting gaven aan de mensonterende en grensoverschrijdende woelingen die hun hart en ziel bezetten, in beslag namen.
Tot de dag aanbrak waarop ik vernemen moest dat enkelen van hen deze wereld…

De kronkelige takken van de berkenboom aan mijn venster wiegen en deinen in een licht, zwak briesje. Weer breekt een nieuwe lente aan. De aanzet van het gebladerte dat in de zomertijd die spoedig aan zal breken de boom weer zal sieren als een majesteitelijke en triomfantelijke groene tooi is al zichtbaar. Het patroon en het rasterwerk van de nog prille blaadjes tekenen zich af als vormden zij een schilderij uit de Renaissance tegen de hemel die in de morgen gaandeweg lichter wordt en wisselende…

Enigszins afzijdig van de reuring, van de ellende en van de drukte van de stad bevinden zich in een kleine enclave de lage, witte Maycrete-woningen, gebouwd na de wereldbrand van de veertiger jaren.
Een kleine weide waar onvermoed een enkel solitair paard graast verleent een min of meer landelijk karakter aan de genoemde stadswijk.
Maar wie van de bewoners bezit de pretentie, de roekeloosheid of de zorgeloosheid om bij uitzondering van leed, ziekte of ongeluk gevrijwaard te blijven?

"Vele wegen leiden naar Rome" zegt men, echter slechts één weg voert naar het huis van mijn hoogbejaarde tante in het dorp nabij onze provinciehoofdstad.
Met vierennegentig jaar zegeviert zij nog altijd over de familieleden die niet meer te midden van de levenden zijn; de zussen en broers van mijn vader en moeder die in mijn jeugd goedgunstig om me heen stonden.
Met tante die zich solidair en zonder enige verwaandheid tot mijn vriendin opwierp bezocht ik museum, concert en…

Aan de horizon bevindt zich de gestalte van de hoge toren, blauwachtig en schimmig in de verte. Ik mag wel met recht beweren van het in Tilburg beruchte flatgebouw.
Naar men in de stad beweert dwarrelen daar vanaf grote hoogte met enige tussenpozen de kwetsbare lichamen van de zelfmoordenaars neer als sneeuwvlokken, als stof...
Het kostbare maar zo kwetsbare leven, hen eens geschonken, heeft voor hen klaarblijkelijk al haar eens zo wonderlijke betovering, gloed en charmes verloren. Een afgrond…

Ze had drie kwartier op de bus moeten wachten. We hadden elkaar al eerder ontmoet en eenmaal gearriveerd in het voertuig verklaarde ik haar dat het oponthoud bezwaarlijk de grootst denkbare tegenslag kon betekenen. Vanzelfsprekend leidde deze opmerking tot volmondige en snelle instemming.
We passeerden de middenberm van de Waterhoefstraat, in dit voorjaar overdekt met een weelderig tapijt van krokusjes met daartussen vele kleine, lieflijke blauwe bloempjes die men met recht kan beschouwen als…

Op een dag heb ik in gedachten de trein genomen naar Den Haag, haar vroegere woonplaats die zij eens liefkozend "stad aan de zee" noemde. Zij vertelde mij bij die gelegenheid hoe zij hield van de speelse en elegante buitelingen van meeuwen tegen de achtergrond van de avondhemel.
De Nederlandse Spoorwegen zouden tijdens mijn denkbeeldige reis niet minder gedienstig en loyaal zijn als deze steeds zijn geweest in de lange jaren van mijn maandelijkse bezoeken. Ook zij zou het uiterste van zichzelf…

Met de schoolklas hadden we eens, in een ver jaar van onze jeugd, "Bosbad Hoeven" bezocht, een paradijs voor de kinderen, die we eens waren. Een eveneens nog zeer kinderlijke tekening van mijn hand in een schetsboek dat nog altijd in mijn bezit is, toont de fragiele, kwetsbare en stakerige beentjes en armpjes van mijn medescholieren. Men zou ze met een technische term ook "koppotelingen" kunnen noemen.
Het was op "Bosbad Hoeven", in een kleedhokje dat klasgenootje Henriëtte de L. mij op…

Een kale ruimte scheidt de winkelpanden vlakbij "de grote Albert Heijn", de pleisterplaats en het "toevluchtsoord" van vele Tilburgse consumenten die, beladen met boodschappen, hier in en uit lopen.
Niettemin moet gezegd worden dat enkele bloemenstalletjes de lege, betegelde hal sieren.
En zo was ik ruimschoots in de gelegenheid de prachtige Franse geranium te bewonderen die daar haar schoonheid ten toon spreidt. Ik zou die willen uitkiezen en "adopteren" en haar een ereplaats willen…

De constructies in het trapportaal van onze flats in de Nassaustraat maken soms en op sommigen een merkwaardige, dan wel wonderlijke indruk. Net zoals de flats dateren ze uit de vijftiger jaren van de voorgaande eeuw en hun ontwerper bleef me altijd onbekend. De metalen leuningen in het trappenhuis zijn sierlijk en wellicht kunstzinnig verantwoord. Daarnaast bevindt zich een lange, hoge schacht met eveneens metalen pijlers. Een constructie die reikt tot de bovenste, vierde verdieping en waarvan…

De bejaarde groenteman kwam in die tijd nog altijd iedere week de groenten bezorgen. Mijn moeder had er een handje van relaties te onderhouden met klusjesmannen, leveranciers en winkeliers, overigens nooit erotisch, maar om op half-vriendschappelijke en hoogst oppervlakkige wijze te babbelen over huis-, tuin- en keukenaangelegenheden. De meer diepgaande zorgen en het hardnekkige leed werden verzwegen om reden dat men dit nu eenmaal gewoonlijk verzwijgt.
En zo vroeg de genoemde groenteman,…

Haar naam gonst door de stad en is bekend bij sommige passagiers die ik pleeg te ontmoeten in het openbaar vervoer. Toch huldigt zij kennelijk haar eenzaamheid en solitaire bestaan als ik haar signaleer in een van de restaurants die zij frequenteert, kennelijk om slechts een hoe dan ook schamele troost of soelaas te ondervinden van en te ontlenen aan het geroezemoes van de bezoekers dan wel aan het luttele geluid of de klank van hun stemmen of aan hun lijfelijke gestalte die als het ware…