Misplaatste grap
dagcolumn
3.8 met 4 stemmen 
64 Laatst zat ik met collega’s en klanten te teamsvergaderen. Ik heb er nog geen beter woord voor, maar we zaten dus allemaal op een zolderkamer of in een kantoor en vergaderden. De twee dames gaven aan dat we een afspraak met iemand snel moesten maken, want anders was die met zwangerschapsverlof.
Een handige tip. Maar een collega zei gevat: ‘dat gezwangerschapsverlof moest verboden worden!’ Ik reageerde niet. De dames ook niet. Geen van de andere mannelijke collega’s zei iets, totdat…
Surprise-stress
column
3.8 met 4 stemmen 110 "Ik vond de les saai, dus ik liet een okselscheetje." Zoon zegt het terloops, terwijl hij zijn patatjes één voor één door de fritessaus haalt.
"Juf Jolanda stuurde me de klas uit."
Een grote klodder belandt op zijn shirt. Zwijgend geef ik hem een servet, wijzend op de vlek.…
Een grote inspiratiebron van Rudolf Steiner
beschouwing
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 (voor Marie von Sivers (1867 - 1948))
Jij bent geboren op 14 maart 1867 in Wloclawek in het Russische Rijk, wat nu Polen is. Jij was lid van een aristocratische familie en jij sprak vloeiend Russisch, Duits, Frans, Engels en Italiaans. Jij studeerde theater en voordracht bij diverse docenten in Europa. Jouw vader was Jacob von Sivers, een luitenant-generaal in Russische dienst. Jouw moeder was Carolina Baum en jij was één van hun acht kinderen. Rond 1874-1875 verhuisden jullie naar Riga en…
Onze Sinterklaasavonden
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 27 Het oude huis - bouwjaar dertiger jaren - het hoekhuis, waarin ik opgroeide en mijn turbulente jaren beleefde, telde drie verdiepingen
Ieder jaar brak ook voor ons de Sinterklaastijd aan en dan sloegen we aan het knutselen en we schreven gedichten bij onze cadeaus.
Deze spullen hielden we op onze kamers zorgvuldig verborgen tot de avond van de grote dag aanbrak.
En dan verrasten we elkaar met onze surprises en gedichten, vaak origineel en goed verzonnen.…
autobiografie
2.3 met 3 stemmen 17 Dat bijten deed hij sinds zijn kindertijd. Vingertoppen afgrazen en tot bloedens toe kapot vreten. Dat was een vorm van tijdverdrijf? Pure spanning mijnheer. Over wat er ging komen. Kon er mijn zenuwen mee in bedwang houden. En ook maar nauwelijks. Er moest een fiets aan te pas komen. Die vrijheid van de tochten die ik maakte op de fiets. Alle weertypen en gesteldheden had ik toen onderweg al meegemaakt. Door heel de regio fietste ik. Alle weggetjes rond de stad, de snel bereikbare…
Zo breek je nog eens wat….
verhaal
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14 Als hij me belt, is steevast de allereerste vraag: hoe is het met je, met jullie en ons gebruikelijke antwoord is: goed hoor, naar omstandigheden dan, waarop hij me ineens toe vertrouwt, nou hier niet hoor! Ik zeg wat heb je nou weer, ziek? Lift stuk? Nee komt het verbolgen antwoord: ik heb een gebroken pols!
Oei au, wat heb je nou weer uitgehaald dan?
Nou gewoon gevallen dus, bij W. in de tuin, niet op het gras maar juist op de tegels!
De eerste reactie van mij is, nou een val en een gebroken…
Ontbied de Amerikaanse ambassadeur onverwijld op het matje!
bewering
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 10 Trump is een regelrechte bedreiging voor een legitieme wijze van de omgang tussen staten.
Zijn bedreiging van Venezuela is een staatshoofd van een democratisch land onwaardig.
Hopelijk roept Schoof de Amerikaanse ambassadeur onverwijld op het matje in Den Haag. Dat zal Trump leren!…
Laatste nieuws:
Helaas kon onze nieuwe provider een forse storing dit weekeinde niet voorkomen.
Onze verontschuldiging hiervoor.Redactie, 07-10-2025
De site wordt vanaf dit weekeinde gehost bij een andere provider.
Kleine storingen zijn niet uit te sluiten.Redactie, 22-09-2025
Paulien Cornelisse Boekenweekessay
'Hèhè', schrijft Paulien Cornelisse in haar Boekenweekessay voor de 90ste Boekenweek. Over wat we zeggen zonder dat we het doorhebben. Want wat betekent 'eigenlijk' eigenlijk? Femke van der Laan spreekt Paulien in Nooit Meer Slapen over hèhè en alle kleine woorden die onze zinnen gezelliger, eerlijker en Nederlandser maken.
Hè als komma
We proppen onze zinnen gedachteloos vol met op het eerste gezicht nutteloze woorden. Tot Pauliens grote vreugde. Ze probeert te achterhalen waarom we dat doen, want er is nooit echt onderzoek naar gedaan. "Jammer, maar dat bood me natuurlijk de gelegenheid om dan zelf te zoeken wat dat kan betekenen." Ze kwam erachter dat ze elk leesteken met een hè kan vervangen. "Waar een komma staat, kan je ook hè zeggen. Met die hè kijk je of je gesprekspartner nog wel luistert en of we hetzelfde vinden. Je straalt uit dat het er ook toe doet wat de ander ervan vindt."
Sfeermakers
De woorden die we gebruiken om een zin vriendelijker te maken, zijn woorden maken volgens Paulien het Nederlands Nederlandser. Ze noemt het sfeermakers. "Als ik zeg geef dat boek nou maar eens even hier, klinkt het minder bot dan zonder die even. Over veel van wat we zeggen denken we niet echt na. We geven woorden aan onze gedachten.
Tussen hersenen en mond worden er nog woorden bij gegooid die misschien niet nodig zijn om een boodschap over te brengen. Maar ze zijn wel belangrijk om de boodschap een beetje prettig te verpakken." Dat prettige ziet Paulien als een spanningsveld waar Nederlanders in leven. "Nederlanders vinden het belangrijk dat het gezellig, maar ook dat het eerlijk is. Daar wordt de hele tijd tussen geschipperd. Daarom zijn die extra woorden nodig."
In de wachtkamer
We zijn een volk van hèhè en volgens Paulien zijn er meerdere betekenissen van hèhè. "'Hèhè, meneer komt ook nog eens aanzetten' en hèhè na een inspanning als een gezamenlijk evalueren." Maar dat bestaat bijvoorbeeld in Engeland of Frankrijk absoluut niet. "Hèhè kan ook een gespreksopener zijn, zegt Paulien. "Bijvoorbeeld in de wachtkamer van de dokter. Het is een heel subtiele manier om te laten weten dat je openstaat voor een gesprek. Iemand kan dan iets zeggen, maar je kan ook pijnloos afhaken."
Bron: www.nporadio1.nl
Karel Jong, 11-03-2025
Philip Dröge wint de Taalboekenprijs 2024 met De Tawl.
Hoe de Nederlandse taal (bijna) Amerika veroverde, ‘een journalistiek geschiedenisboek dat je meesleept als een roadmovie’!
De jury:
‘De schrijver neemt je mee op zijn zoektocht (op de fiets, naar goed Hollandse gewoonte) naar de sporen die het Nederlands in Amerika heeft nagelaten sinds onze taal daar in de zeventiende eeuw werd geïntroduceerd door Nederlandse en Vlaamse kolonisten. Toen “Nieuw Nederland” later verkocht werd aan de Engelsen, begon de neergang van “de Tawl” (zoals de plaatselijke variant van het Nederlands genoemd werd) — een proces met een onvermijdelijke afloop, dat toch nog tot in de twintigste eeuw geduurd heeft. Pas in 1962 werd met het overlijden van de laatste spreker de taal definitief tot zwijgen gebracht.
De jury prijst het boek om zijn originaliteit en om en de lichtvoetige toon. Het leest als “een journalistiek geschiedenis-boek dat je meesleept als een roadmovie” — het verhaal van een man op een fiets op zoek naar een taal. Het is geschreven door een rasverteller, die het verslag van zijn zoektocht doorspekt met verrassende taalweetjes. Hij brengt taalkundige inzichten op een prettige manier voor het voetlicht, terwijl de rode draad – hoe het Nederlands zich handhaafde en ten slotte toch verdween – de lezer tot het eind toe meevoert.
Redactie, 06-10-2024
Bezig met laden
Meer laden...
