In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd: de heer O. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling fluks het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "papieren gezelschap" van onder anderen zijn favoriete auteurs Herodotus en Euripides.
In het aarzelende licht van de lente en onder de bewolkte hemel van november, kortom: in alle seizoenen zat hij…

Vijftig jaar geleden speelde dit verhaal zich af.
Henkie is negen jaar, een buurjongen van mij. Toen zijn moeder beviel van hem had zij hulp van haar zuster en van mijn vrouw. Mijn vrouw kookte de warme hap. De vroedvrouw kwam na de bevalling dagelijks langs en onderzocht Henkie. Zo gezond als een vis, zei ze altijd. Helaas heeft zijn vader het niet mee kunnen maken, een ernstig ongeluk met zijn motor maakte een eind aan zijn leven. In een scherpe bocht verloor hij de macht over het stuur en…

Dat Peter R. de Vries er ook een heeft was een schok. Er schijnt nu echt geen man meer rond te lopen zonder een zorgvuldig gestileerd Beckhambaardje.
Begonnen bij randfiguren in kunst, popmuziek en reclame , daarna overgeslagen naar Pauw en Witteman, om nu kansloos te eindigen bij kantoorslaven en beursjongens.
In de avant garde en de mode ontwikkelt het weekendbaardje zich zelfs door naar 60ér jaren wildgroei. De baard is mainstream geworden.
En als achteraanloper heb ik er sinds een maand…

FOPPE EN DE EZEL VAN GOD
Foppe dwaalde over de hof van Holland en waande zich veilig en gelukkig. Helaas werd dat geluk verstoord door zijn gestoorde waarneming van de werkelijkheid zodat hij overal apen en beren op de weg zag omdat hij bij de politie werkte en overal wat achterzocht zodat hij dacht dat hij niet meer veilig was.
God stelde hem gerust door hem een koppeltje ezels te geven om te voeren en zich weer rustig en veilig te voelen. Een ezel was zijn lieveling en dat was Tommy. Helaas…

''Zal ik een afspraak maken met de dokter, darling? Ik ben de hele dag zo moe en mijn benen voelen zo zwaar.''
''Ja, doe maar en voor mij ook, want mijn hart gaat zo te keer.''
''Goed, dan bel ik.
''Goedemorgen verpleegster, moet u eens horen, U spreekt met Jansen.''…

Tot op een gegeven moment was ik het Zorgcentrum, gelegen aan de straat met de onheilspellende maar wellicht toepasselijke naam (Kwaadeindstraat) altijd achteloos gepasseerd, te voet of met de bus, maar pas toen ik er m'n werkkring zou gaan vinden, keek ik eens met belangstelling naar de appartementen, gegroepeerd rond een tuin met een soort kiosk in haar midden waarin de oudere bewoners ongetwijfeld ter ontspanning samenkwamen.
Enige tijd daarna ben ik voor het eerst het pad ingeslagen dat…

Toen Wouter een wandeling maakte en weer bijna thuis was werd hij aangesproken door Sonja, een vriendelijke jonge buurvrouw verderop in de straat. Ze zei:
''Hallo Wouter, weet je het al?
''Wat dan?''
''Achter in de straat is een gezin komen wonen met zes kinderen, asocialen zijn het. Van een buurvrouw heb ik gehoord, dat hun moeder de hele dag loopt te schelden en te vloeken tegen het grut, ze moet ongeveer dertig jaar zijn en loopt er armoedig bij. Het oudste meisje is ongeveer tien jaar,…

 
Buiten loeit het restant van een tropische orkaan en binnen wachten we angstvallig af of de partytent het houdt. Tot nu toe wel. Schuddebuikend trotseert het doek de stormvlagen in een woeste dans met de buitelende wind. Ik heb haar maanden geleden uit voorzorg met de accuschroefboormachine verankerd. Wat een genot om die lange  schobbejakken, waar ik vroeger mijn polsen de soep mee indraaide, nu moeiteloos in het hout te persen. Je voelt je potdorie nog een echte timmerman ook , even in de…

Lange tijd was er een mengelmoes van verkrotte panden, een merkwaardig samenraapsel, een aaneenschakeling van bouwsels die daar "hun tijd stonden uit te dienen" tot het tijdstip van hun sloop onherroepelijk aan zou breken te bewonderen dan wel te verafschuwen aan de Spoorlaan in Tilburg, tegenover de monumentale, hoog oprijzende gebouwen van bruine baksteen van Uitgeverij Zwijsen, met daaronder, op de begane grond, het kantoor van het "Brabants Dagblad" (waar, als je er binnen keek, altijd de…

Soms zit alles tegen als je op reis wilt: de kinderen blèren achter in de auto, het huisje dat je hebt gehuurd is maar half zo groot als je had gedacht en je laptop wordt gejat als je de auto een paar minuten onbeheerd achterlaat. Een dergelijke trip naar Helgoland beleefden wij een paar weken geleden ook. Het was onze bedoeling om in Wilhemshaven aan boord te gaan, maar daags ervoor werden we door de rederij gebeld dat het weer zó slecht zou worden, dat de veerboot naar Helgoland niet uit…

Ik ga vooruit, na al die jaren begin ik de signalen te herkennen.
In dit geval een geurspoor dat begon bij de terloopse vraag of ik- als ik toch naar de keuken ging- een stickertje op het prikbord wilde hangen. 
Het turqoise lokkertje kwam uit een decadente glossy  waarvan je als man alleen de lingeriespecial nog weleens door wilt bladeren. 
Hoewel het een krijgertje was, ( lente 2011, Mw T. is wel vrouw, maar niet gek),  bleek het proefmonstertje nog onaangeroerd aan de advertentie…

De tekenles zal plaatsvinden in een atelier dat ik van eerdere gelegenheden ken en dat op welhaast wanordelijke wijze is volgestouwd met allerhande materialen; potten met verf, tekenpapier, penselen, voorwerpen om na te tekenen en wat dies meer zij en dat uitzicht biedt op een binnenplaats waar vervuilde ramen met vervuilde gordijnen die een merkwaardige indruk maken zich aftekenen; het schijnt daar eveneens het domicilie te zijn van excentrieke, buitenissige kunstenaars, wiens handel en wandel…

'Kijk, hier, zie je die haarscheurtjes. Dat betekent dat ie lekt.'
J.Steur, van Steur Caravans uit Volendam, tikt met een pootje van zijn Ray Ban  tegen de voorkant van ons huis op wielen en trekt een mismoedig gezicht. Als hij zich bukt om ook de bodem van een negatief oordeel te voorzien, hecht mijn blik zich aan aan de onhoudbare druk die door zijn forse achterwerk op de stof van de korte camouflagebroek wordt uitgeoefend.
'Hij heeft nog nooit gelekt', verdedig ik manmoedig ons…

Ooit koesterde ik enige tijd het waanidee dat ik leraar op een middelbare school moest worden. Het als stagiair bijwonen van slechts een enkele les op een Mavo in Zaandam deed me gelukkig bijtijds mijn vergissing inzien. Je kon beter dood wezen.
Toch waren er op die opleiding ook wel léuke dingen. Zoals het kleine, breekbare meisje met het vertederende Limburgse accent en de donkere ogen dat bij me in de klas zat. Alles aan haar was miniem, met uitzondering van haar flukse borsten, die als…

Vanmorgen vroeg was ik in de koffiekamer bezig, een aantal documenten te kopiëren. Bij ons, op de derde verdieping van het B-complex is het zo, dat de kopieermachine in de koffiekamer staat. Zo kan een ieder die er toegang tot heeft, en het wil, er gebruik van maken.
Het was er inmiddels al een stuk drukker geworden. Een collega of zes waren de kamer binnengekomen en hadden zich achter in de rij voor het koffieapparaat aangesloten, in afwachting van dat eerste, bijna heilige kopje koffie of…

Tot voor kort zei mijn vriend nooit veel, hij was meer een luisteraar. Dat kwam goed uit want ik ben meer een prater en voor een prater is het prettig als er iemand luistert. Voor een luisteraar echter valt er niet veel te luisteren als er niets gezegd wordt, dus ík praatte en hij luisterde en zo waren we allebei tevreden.
Tot voor kort dus. Want vorige week woensdag zei mijn vriend ineens zonder aanleiding: 'Er heeft een innerlijke provincie bestaan en die daagt ons des te nadrukkelijker uit…

De veertiende november 2011 is een mistige, nevelige zondag; de eerste mist van het seizoen overvalt ons en de bomen zijn plotseling kaal, na weken van een "Indian Summer"; een onverwachte, stralende nazomer die ons nog geschonken werd.
De BoodSchappenPlusBus heeft ons op die dag meegenomen naar een klein, stemmig pleintje, het Dessinateurplein, dat zich onvermoed bevindt in de contreien van mijn woning en dat gelardeerd is met herfstbomen, die met elkaar concurreren in pracht en die een andere…

'Ouwe moet je eens horen, gisteren was ik even bij de buurvrouw binnen. Ze had de televisie aan en ik wist niet wat ik zag, ze liet mij een heleboel zenders in prima kwaliteit zien. Ze keek naar een saop en dat vond ze heel spannend, omdat die lui elkaar een loer draaiden. Dat wil ook ook zien, daar houd ik van, Gerrit. Wij hebben maar drie zenders, bel die kabelmaatschappij op of wij dat ook kunnen krijgen.'
Dat vond hij een goed idee van zijn vrouw en belde meteen de kabelmaatschappij.Toen…

Altijd heb ik graag door de straten van mijn geboortestad gewandeld.
Op de tweeëntwintigste augustus j.l. was ik op weg om via de Beneluxlaan het grote Zorgcentrum te bereiken dat bij aankomst hoog boven me oprees met haar sequenties van eendere ramen, waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan en dat op haar gevel trots de naam "De Adelaarshorst" draagt.
Hoewel de zon nog warm was, kondigde een nieuw seizoen zich aan; alle reden voor een modeshow, die hier gehouden zou…

In de Tweede Kamer kwam een vrouwelijk Kamerlid naar de microfoon en stelde een vraag via de voorzitter aan de minister-president.
'' Kameraad, ik vond het heerlijk van u vernomen te hebben dat u in God gelooft en goede maatjes bent geworden met vooral de jongeren van de Gereformeerde partij. Toen ik u blijmoedig zag lopen tussen de vrolijke jongens en meisjes, kreeg ik een blij gevoel over me en ben daarom nog meer van u gaan houden. Mijn vraag is, bent u van plan lid te worden van de SGP,…