Het is een nieuwe uitdaging voor de groep, zouden ze met elkaar naar een onbewoond eiland gaan. De meesten willen niet of zien het niet zitten. Maar vrijburgh wordt opgeheven en er is geen nieuw appartement wegens de crisis. Dan maar naar een onbewoond eiland op indonesië! De pimeisjes weigeren ook om mee te gaan maar een paar durven toch. Hoe zou dit gaan in de gedachten van schizo foppe, hieronder het verslag.
We stappen op de rondvaart boot van eernewoude en hebben het aan boord tenminste…

Ik wilde de kobaltblauwe vazen met de leuke, parmantige leeuwtjes op hun dekseltjes wegbrengen; ik wilde ze verkwanselen, maar het was niet zonder tranen dat ik probeerde dit besluit te nemen omdat de vazen het blauw droegen van mijn liefste, overleden oma, van wie ze een erfstuk vormden.
Ik was aanvankelijk vastbesloten de gang naar het Veilinghuis te maken, maar kon bij nader inzien de herinneringen, door het afscheid dat ik van de vazen zou moeten nemen, niet steeds verder laten wegvagen uit…

Ik verlangde naar een schouwburgvoorstelling in Hoogeveen.
Daar hebben ze een schouwburg met buitenproportionele grote afmetingen.
Het staat aan een vreemde laan en het is een bezichtiging meer dan waard.
Tsjonge wat een super schouwburg hebben ze daar in Hoogeveen!…

Dit is een verhaal van een man zonder woorden, maar óók zonder gehoor.
Hij was doofstom.
Pas geleden had hij zijn vrouw verloren en dat was héél moeilijk voor hem.
Hij miste haar.…

In een niet-afgeladen, maar wel gezellig-drukke,volle Morrison's Irish Pub heb ik samen met een aantal anderen aan een whisky-proeverij meegedaan. Deze pub met Ierse wortels en verstand van zaken, zette de proevers glaasjes whisky voor. Echter wel Schotse, bovendien afgewisseld met voortreffelijke hapjes en gedegen kennis.
Onze tafel zag vaak de bodem, maar meer nog elkaar, terwijl de geserveerde zalm in een mengsel van diverse whisky in water stroomafwaarts zwom. Mijn reizen naar en door…

Zojuist, vlak voor vertrek, deed zich in in de stiltecoupé in de trein richting Schiphol een situatie voor, die ik u met plezier niet wil onthouden.
Een wat oudere, nogal streng ogende vrouw nam het op zich een stel links van haar op de geldende bepaling der stilte (die in overeenstemming wordt voorgeschreven) te wijzen. Ze fluisterde het ze toe, zichtbaar met moeite, alsof ze hoogstpersoonlijk in strijd was met de wet.
Maar de vrouw van het stel was hiervan niet in het minste geval onder de…

Het speelde zich af in 1942, toen ik elf jaar was en grote belangstelling had voor hoe de oorlog verliep. Mijn ouders woonden met hun vier zoons, waarvan ik de oudste was, in Amsterdam, aan de rand van de stad. De lagere school waar ik op zat was gevorderd door Duitse militairen, dus moesten de leerlingen naar een andere school. Het enige wat ik van de oorlog merkte in die tijd waren de overvliegende vliegtuigen, waarop door de Duitsers geschoten werd. Vooral als het donker was zag je de…

Duiken kan iets onbekends zijn.
Je doet je onderbenen en je voeten in een onzekere wereld.
In stille wateren.
Deze wereld is de wereld van onderen.…

Op een tochtvlaag is ze mee naar  binnen gedreven en heeft tot de nacht viel een beschut plekje opgezocht. Toen kwam de geur, in golven, warm en zoet. Ze zette zich af tegen de muur en vloog, cirkelend op zoek, jankend van begeerte. Moeiteloos vond ze het walmende ding in de diepte, landde en boorde zich in de weke massa.
Ze zit op het nachtkastje en heeft zoveel getankt dat er een aangename loomheid in haar vleugels is geslopen. Vol is ze, zwaar en slaperig.
Waar ze normaal bij het geringste…

Leentje, pas zestien jaar, was al moeder geworden. Een jaar geleden ontmoette ze Klaus in het havencafé, een forse blonde zeeman. Leen kwam uit een groot gezin en woonde bij haar ouders, dichtbij de haven van Rotterdam. Ze zag er aantrekkelijk uit en moest vaak van moeder haar vader ophalen in het café, want daar zat hij vaak, omdat de baas daar het loon uitbetaalde aan zijn arbeiders. Een maatschappelijk probleem was dat, want moeder de vrouw kreeg te weinig huishoudgeld om de rekeningen en…

Toen voor het eerst een borst bij haar verwijderd moest worden, was ik ongeveer getuige, voor zover men van een dergelijke gebeurtenis getuige kan zijn en ongeveer tezelfdertijd wandelde ik, om haar een dienst te bewijzen, met haar twee schattige hondjes (waarvan het ene bruine en zwarte vlekken droeg en het andere, wat kleinere en slankere, met een melange van roodbruin en wit gedecoreerd was) door het vermaledijde en verfoeilijke plantsoen in de omgeving van haar woning, dat doordrenkt was…

Chantal had haar vriend de bons gegeven, ze had hem betrapt bij haar vriendin in bed. Op een warme zondagmiddag besloot ze een wandeling te maken over de boulevard van Noorwijk aan Zee. Ze droeg witte gympen en onder haar blauwe jumper een korte leren rok en haar blonde krullende haren wapperden in de stevige zomerbries. Ze keek op haar horloge en vond het tijd wat te gaan drinken. Op een zonovergoten terras aan de boulevard nam ze plaats. Ze bestelde bij de ober een sherry, medium.
Haar…

Afgelopen donderdagavond trof ik mijzelf in de buurt van de RAI, waar ik tot mijn verbazing - zo begreep ik later - een stoet huisvrouwen op mij af zag komen. Alhoewel, naar als het klinkt, zo erg was het niet; ze passeerden mij allen op doodnormale wijze, volgepakt met spullen en tassen - je kon er niet omheen: de jaarlijkse huishoudbeurs was weer gaande.
Later die avond, eenmaal terug op het station, zag ik kans de metro van tien voor negen nog te halen, wat maakte dat ik met haast de roltrap…

De Vincent-Shop is een gezellige winkel met een binnenplaats die ligt in de schaduw en als het ware onder de bescherming van de majestueuze, neogotische gewelven van de Heuvelse Kerk. Op een dag, begin oktober, snuffelen er diverse armoedzaaiers rond tussen de kledingrekken, terwijl een sfeer van zorgeloosheid en een reminiscentie aan de zestiger jaren van de vorige eeuw wordt opgeroepen door een mannenstem, die franse chansons te berde brengt over de zon, die haar dartelend schijnsel laat…

De ochtend was vol gegons van allerlei kevers. Bonte vlinders sierden het roggeveld. Lucas ontwaakte, sprakeloos van al die pracht.
"Zo maat, we zien elkaar weer eens," klonk het bij zijn oor.
"Ha, fijn jullie weer eens te ontmoeten," riep Lucas verschrikt, maar tegelijk verblijd uit. Hij herkende Peter en Paul. Vroeger hadden ze nogal eens overnacht op de hooizolder van vaders boerderij.
"Voortaan zal ik ook bij de natuur leven, net als jullie," zei de boerenzoon. Lucas hield zijn woord. Hij…

De hoge groene heuvel had vier zacht glooiende hellingen. Drie zijden waren bedekt met dicht bos. Maar de ene helling bestond uit een groot, goudkleurig roggeveld. De golvende aren wachtten op de oogst, die maar niet kwam. Want de boer woonde te ver naar zijn zin van die akker af. Vlakbij zijn huis had hij een nieuw graanveld gekocht.
"Dat veld op de heuvel, daar kijk ik niet meer naar. Nu kan ik bij het werk gelukkig steeds dichtbij mijn huis blijven."
Maar Lucas, de zoon van de boer, was het…

Het was in het jaar 1926. Bovenaan de deur van een apotheek aan de Noorderbuurt van Drachten werd een stenen plaat ingemetseld.
Het grijze steen vertoonde het zijaanzicht van een vrouwenhoofd, bedekt met een statige Friese muts. Haar lange oorbellen _ nou, die mochten er wezen.
Die vrouw stak haar tong heel ver uit, liet deze tegelijk diep neerhangen. Die tong duidde weerzin én tegelijk verlangen uit naar de twee flesjes, die aan de andere zijde waren gebeeldhouwd. Wat had die tong een…

Het was in de lente van het jaar 2008 dat ik op toevallige wijze in contact kwam met de heer C. uit de Bellinistraat in Tilburg. Onze voorouders hadden betrekkingen met elkaar onderhouden in een verre, vooroorlogse tijd; betrekkingen waarover ik tot op dat moment niets wist. Een geelkoperen paraplubak was daarvan de stille en enig overgebleven "getuige". Spoedig na mijn telefoongesprek met de heer C. ging ik het kunstvoorwerp bezichtigen.
De Bellinistraat lijkt lang, langer dan ik had verwacht.…

Te Parijs zag ik een man diep verwikkeld in een telefonisch onderhoud. Tenminste, in zoverre dat waarvan hij sprak vol woede was. Zo vol woede waren de woorden, dat hij dat wat hij zei door zijn telefoon schreeuwde in plaats van dat hij het zei, laat staan besprak.
Ik zag hem het plein waaraan ik zat naderen, met haastige stappen kwam de man dichterbij. De mensen aan het plein zagen hem naderen, wat kwam door de snelheid van zijn stappen, in combinatie met het lawaai.
Wat er toen gebeurde sloeg…

Een bejaarde buurvrouw gaf ons, kinderen nog, eens een boek cadeau, nog uit haar eigen jeugd, met als titel: "Het vrolijke freuletje". Daarin wordt verhaald over vrolijke "bakvissen" die zich door hun minnaars laten ophalen in vandaag de dag gedateerde auto's, die tennissen en snoepen van bonbons, dan wel, figuurlijk gesproken, van de feestelijke bonbon die het hele leven voor hen schijnt te zijn.
Ik moest hieraan denken toen ik, tweeëntwintig jaar geleden, in dienst trad bij een…