Vele jaren geleden stierf mijn vader na een langdurig ziekbed aan longkanker. De gruwelijke details zal ik u maar besparen, goede kans trouwens dat u daarmee al bekend bent, en zo niet, dan komt dat waarschijnlijk vanzelf nog wel. Er werd gehuild, maar er was ook opluchting: hij was eindelijk uit zijn lijden verlost, het was volbracht.. Tijd dus om de begrafenisondernemer te bellen. En hier, reeds zo vroeg in deze anekdote, doet zich een verteltechnisch probleem voor. Want de goede man…

Met enige regelmaat mag ik Whisley, de labradoodle verzoeken een anti-worm tablet in te nemen. Maar waar mijn vorige hond voorheen met grote ogen een brok weg schrokte zonder zich af te vragen wat er in zat en zich nauwelijks bewust van enige smaak, heeft Whisley andere gewoonten. Die haalt zijn tere neus voor veel op en het zijn van die poedeltrekjes waar ik niets mee heb. Ik moet toegeven dat het prettig is om je schoenen dáár te vinden waar je ze uittrok en belangrijker, niet…

“Kloppen op de hemeldeur” het tikte behoorlijk binnen in jouw hoofd. De roerige jaren zestig hadden je vrijheid gegeven, je experimenteerde met de vrije liefde, geen haar op je hoofd die aan trouwen dacht.
Je woonde in een woonboot, met bonte kleuren beschilderd, en de wietplanten op de steiger groeiden tot aan dezelfde hemel, als die Bob Dylan met een kikker in zijn keel bezong.
"Kloppen op de hemeldeur” Je luisterde nauwkeurig.
De tijden waren aan het veranderen, ouders verloren hun…

Alleen Carla houdt de stoep schoon en ook bij ons.''
''Ja, en ik weet wel waarom, omdat ze hoopt jou te zien, weet je.''
'' Hoe kom je daar nou bij mens, maar ze is wel aardig tegen ons. Het is een simpele vrouw en is erg lief. Ik moet niks hebben van die zogenaamde geleerde vrouwen, velen van hen zijn erop uit de man te kleineren.''
''Ach man, dat is helemaal niet waar, ze willen juist de wereld verbeteren, de meeste mannen zijn van nature agressief en veroorzaken ellende en wie verzorgen de…

Dat heb ik trouwens altijd vreemd gevonden, die oude tijdschriften. Want dokters zijn toch niet armlastig, dus waarom bijvoorbeeld geen abonnement op een actuele leesmap met bijna verse bladen genomen om de wachtende clientèle af te leiden van de vraag hoe de dokter straks hun krampen, bulten en lekkages gaat inschatten?
Maar dit terzijde. Ik legde de vijf jaar oude Viva [Vreemdgaan met je ex!] weer terug op de stapel, ging wat meer rechtop zitten, en keek toen pal in het verontwaardigde…

Aanvankelijk dacht ik dat mijn vriendin groter was geworden, waardoor ik aan een liedje van Jeroen van Merwijk moest denken: Wat zijn de vrouwen groot.
[Wat zijn de vrouwen groot/ wat zijn de vrouwen groot/ Laatst lag ik op het strand/ Ik denk: daar ligt een rondvaartboot.]
Maar bij nader inzien bleek ìk het te zijn die was gekròmpen.. Het verschil was best aanzienlijk en ik vroeg me af waarom het me niet eerder was opgevallen.
Misschien was het geleidelijk gegaan, zoals bij de hoed van die…

Af en toe ga ik een dagje naar Amsterdam. Bij voorkeur ga ik dan een tijdje op een druk kruispunt staan. Wat je daar allemaal voorbij ziet komen! Zo zag ik een kind dat op de hoedenplank van een auto rondkroop. De vader reed niet zo hard en keek ook geregeld achterom. Dus dat kon gelukkig geen kwaad. Verder een vader die in de auto een peuter op schoot had en het de auto liet besturen. En dan nog eentje die, met een kind staande op de bagagedrager, dóór het rode licht rijdend, zigzaggend het…

Ondanks de hitte stapte ik stevig door, er was immers geen tijd te verliezen. Bij de school aangekomen daalde ik meteen af naar de fietsenkelder en begon zwetend de ventielen van de gestalde rijwielen los te draaien. De geluiden die daarbij vrijkwamen leken sterk op elkaar maar waren toch nooit precies hetzelfde. ‘Eenheid in verscheidenheid’; was er vroeger op school niet een boekje geweest met die titel? Of was het juist andersom: ‘Verscheidenheid in eenheid’? In ieder geval was er een…

Beste lezers van nederlands.nl. Ik heb de indruk dat ik als fries en half groninger alleen in de randstad wordt gelezen. Daarom wil ik vertellen over mijn avontuur in de randstad, het verre wilde westen in west friesland.
Op mijn zeventiende ging ik met de toen nog tienertoer gratis met de trein naar amsterdam. Het was een verre reis en we belanden op het centraal station dat ik heel mooi vond. We liepen naar de dam met het beeld en daar nam ik een hijs van zo n ding en viel in slaap, ha ha.…

Dag Hans, je weet aan mij alles te vertellen over de wonderlijke geheimen van de digitale wereld.
Hans wist hoe een computer werkte. Dat was ook wel aan hem te zien want zijn neus leek op een digitale camera.
Hans toonde mij nu de uitgang van de usb waar vervolgens een dikke spin uitkroop.
Ik wist niet dat er in elke computer een spin zit zei ik enigszins verbaasd.…

Parijs, 1968
''We gaan niet weg voordat er naar ons geluisterd wordt,'' sprak Marc voor de menigte.
Op de Place de Bastille hadden zich duizenden mensen verzameld. Velen waren aanhangers van linkse bewegingen en hadden als doel de gevestigde, conservatieve maatschappij door elkaar te schudden.
''Wij zijn hier, omdat wij vrijheid als grootste goed beschouwen. De bestaande maatschappij probeert ons in allerlei opzichten te belemmeren, maar dat is tot heden niet gelukt. Het genadeloos bekogelen en…

“Ik werk de hele nacht, ik werk iedere dag,om de rekeningen te betalen die nog openstaan,is dat niet triest, nog steeds blijft er geen grijpstuiver over, is dat niet vervelend.” Via de autoradio van de antieke Mercedes klinkt een oud lied van Abba.
Alfons en Adriaan zijn op vakantie op het zonnige Griekse eiland Kreta. Ze zijn bezig met een dagtocht in een berggebied.
"We praten later nog wel over Stempel van de liefde"
de stem van Adriaan Worteldans klinkt ernstig.…

Nietsvermoedend had zij staan wachten op de historische optocht die diezelfde middag uit zou gaan. Nietsvermoedend van een onverwacht weerzien. Een lang verhoopt, maar niet meer verwacht weerzien met haar zoon. Haar zoon, met wie zij al zovele jaren geen contact meer had, haar zoon uit het verleden. Een verleden vol verdriet en doffe ellende, vol onbegrip.
Onbegrip wederzijds tussen haar, haar man en hun zoon. Hun zoon die op zijn negentiende bijna dodelijk verongelukt was. Verongelukt toen hij…

Een zenuwachtig gevoel dwingt mij elke dag te gaan wandelen, de natuur maakt mij rustiger. Het was een hete dag en de weidse hemel was hier en daar bedekt met stapelwolken. Gelukkig hoef ik niet ver te lopen om mijn dorp achter me te laten, alleen moet ik oppassen voor de roodharige dame bij het laatste huis. Deze dame heeft een ernstige afwijking en is al een paar keer veroordeeld wegens het leeg gooien van een urinepot op voorbijgangers.
Meestal steek ik bij het naderen van haar huis de…

"Ja, jou kennen we wel," zei de gnoom op spottende toon. "Als ik het goed begrijp, komt de zeer verkleinde oberon het gnomenvolk met een bezoek vereren."
Het aardmannetje pakte zijn vondst op. Dat kon hij gemakkelijk, want zelfs als kleine gnoom was hij nog tien keer zo groot als de oberon nu was. De "vroegere" elfenkoning liet zich willoos meedragen door heel wat onderaardse ruimtes. Nog steeds voelde hij de afkeer die hij in zijn goede tijd al van gnomen had. Bij de nachtelijke feesten had…

Het was een mooie zoele zomernacht. In de top van de hoge eikenboom zat de elfenkoning op zijn troon van boomschors, ingelegd met eikels en kastanjes. Hij keek naar beneden, zag met grote vreugde hoe zijn onderdanen heen en weer dansten, zo sierlijk zwevend tussen grond en lover.
Met zijn scepter van berkenhout sloeg de oberon de maat. Het blijde feest werd opgeluisterd door de glanzende stralen van maan en sterren. Al die witte, lichtblauwe en roze elfjes scheerden zwierend langs boomtakken en…

Mien was boven bezig in de slaapkamer om het bed op te maken, het was nog een ouderwets ledikant met onderin planken waar het matras op lag. Dat bed begon haar behoorlijk te vervelen en ze had Wouter al een paar keer voorgesteld, een nieuw modern bed te kopen. Ineens moest ze lachen en dacht aan de vroegere jaren, dat ze nog intens seks had met haar man en dat soms een plank brak en ze met z'n tweeën naar beneden zakten. Het bed was opgemaakt en ze keek in de spiegel en vond, dat ze veel te…

Kees Slager wandelt verslagen door de F.A. Molijnlaan richting zijn stacaravan op het kampeerterrein 'De Witte Wieven' in Nunspeet. 'Hier sjokte eens de schrijver Nescio', mijmert hij, 'misschien loop ik nu wel door zijn schaduw!'. Via de lange Eperweg bereikt hij zijn schamele onderkomen, waar hij pertinent woont, wat men oogluikend toelaat, zolang er maar betaald wordt. Hij geniet van zijn vrijheid tussen de groene bomen en de vrolijk fluitende vogels, maar hij haat zijn gebrek aan geld, wat…

Het was voorjaar 1883 en ik wandelde op de hoge heuvel Montmarte bij Parijs. De zon scheen hoog aan de hemel en haar warme stralen gaven een heerlijk gevoel van warmte en een goed humeur bij het wandelend publiek. Het leek wel of niemand hoefde te werken en de terrassen zaten vol met levensgenieters. Ik zag een jong paartje dansen. Zij was welgevormd en droeg een lange lichte jurk met oranje figuurtjes en een rode muts met aan de zijkant een strik. De man droeg een donker pak en zwarte schoenen…

Op een onchristelijk uur met het schuim op mijn lipjes en vergeet-me-nietjes op de tietjes stamp ik roodgekaplaarsd door verandering van omgeving.
Dromen schieten vers geplukt als paddenstoelen uit de grond van mijn hart, de maan schijnt vanavond dé plek te zijn om op te dansen. Mij te koud.
Af en toe glijden felle lichten over de talrijke blotebillengezichten van koele kikkers die mij naar de bekende weg vragen...maar ik weiger beleefd. Kus mijn onbeschrijflijke kont maar.
Om binnen de…