Dresden, 1943
''Albrecht, neem jij een kijk op de tweede verdieping. Zorg ervoor dat niemand achterblijft,'' beval generaal Brenz.
Albrecht, de pas 18-jarige soldaat, deed zoals gewoonlijk wat hem als opdracht gegeven werd. De gehele woning aan de Friedrichstrasse werd met het nodige verzet leeggehaald en de mensen werden weggebracht.
Onderweg aarzelde Albrecht niet om het dit keer wel aan generaal Brenz te vragen.…

Ik wilde een racefiets. Dat was een probleem. Mijn ouders hadden het geld niet. Toch wilde ik een racefiets want ik was al zeven jaar. Mijn vader worstelde zich door krantenadvertenties van tweedehands fietsen en noteerde vier adressen. De advertenties spraken van jongensfietsen. Niet van racefietsen. Ik durfde niets te zeggen.
Gezamenlijk trokken wij er op uit. Dit was mannenwerk. Ik kon hem goed ruiken, achterop zijn fiets met mijn neus tegen zijn zwoegende rug. We hadden tegenwind.…

Baron Berend van Duinkerken tot Wevelgem heeft het allemaal goed voor mekaar in zijn château 'Nevelkoelte' even buiten Poperinge. Zijn vrouw Yvonne is beeldschoon en schenkt hem alles wat zijn hartje begeert. Hun drie dochters studeren alledrie op een universiteit en de meeste weekenden komen ze relaxen op het familielandgoed. Yvonne is een massagecursus begonnen, waardoor ze Berend iedere avond onder handen neemt en volop verwent. Ze smeert hem in met de geurigste, etherische olieën en hij…

Jaren ben ik kippenhouder geweest en hoe meer gekakel, hoe meer kakelverse eieren. ’t Is altijd m’n lust geweest om als hobbydichter luidop met m’n kippetjes mee te kakelen. Tot op een gegeven moment mij toch het idee dat de beestjes in die kleine batterijtjes het niet naar de zin moesten hebben overviel.
Ik begon serieuze plannen te ontwikkelen om scharrelkippen te gaan houden. Maar ja daar had ik dus geen enkele ervaring in. Hoe krijg je nu in vredesnaam een kip aan het scharrelen. Hoe…

''Ik ga hoor.''
''Doe je voorzichtig?'', riep Mien.
Wouter moest voor de halfjaarlijkse controle naar de tandarts, dus zijn vrouw ging alleen naar de markt, want ze had haar vent liever niet als gezelschap, vervelende klier, dat hij vaak is. Heerlijk vond ze het zo rustig boodschappen te kunnen doen en nog op het terras van café Dolle Dries een kopje koffie te gaan drinken.
Omdat het lekker warm weer was droeg ze haar lange gebloemde jurk tot bijna aan de grond en als die even door de wind…

Het was een grijze dag en een stevige lentebries waaide uit het noordwesten en het was koud. Toch besloot ik een wandeling te maken in het nabijgelegen park. Toen ik nog in mijn straat liep en bijna het park genaderd was zag ik in het laatste huis mooie Marie voor het raam staan. Mijn hand stak ik op en wuifde naar haar. Ik zag, dat ze bloosde en haar ogen neersloeg en ik weet wel waarom, want een week geleden stond ze voor de deur en vroeg mij of ik een kopje koffie kwam drinken. Dat is…

Kaapstad, 1991
''Het is te riskant om dit soort gesprekken telefonisch te bespreken. Hier achter gesloten deuren is het een stuk veiliger,'' zei Mahdi tegen Johnson.
''Je doelt op het wapenembargo dat binnenkort door de VN wordt ingesteld?''
''Inderdaad. Dat gaat er komen. Het bezorgt mij al twee weken slapeloze nachten. Somalië is al een aantal jaren onze belangrijkste afzetmarkt. We hebben het hier over miljoenen, mijnheer Johnson.''…

Sinds Benny Vrolijk zijn pandje aan de Oudezijds Voorburgwal heeft betrokken, is er een berg van rust over hem heen gevallen. Angela, zijn ex-vriendin, gebruikte ook wel eens wat wiet. 'Ik ben niet zo braaf als ik eruit zie, dombo, kom hier, dan bijt ik in je nek!'. Benny herinnerde het zich nog als de dag van gisteren en het is dan ook enkele maanden grote vreugde geweest, maar nadat Angela uit zijn medicijnenvoorraad had gestolen en hij haar na een zelfdodingspoging in het ziekenhuis had…

Het ging hoe langer hoe slechter met de boeren van het dal. De bomen zouden dit jaar maar een heel klein beetje fruit hebben. De korenhalmen hingen slap neer, droevig om te zien.
Er was nog wat voorraad van de vorige oogst. Daar moesten de mensen voorlopig van eten. Maar dat kon niet lang meer duren.
"Moeten we straks eten kopen bij mensen die aan de andere kant van de bergen wonen?" klaagde iedereen. "Laat dat alsjeblieft niet gebeuren! Wij leven veel liever van onze eigen grond!"
Inmiddels…

Tussen heel hoge bergen was een mooi dal met prachtige korenvelden en grote boomgaarden. De mensen die daar in het vredige dorpje leefden, waren heel gelukkig en zouden nooit naar een andere woonplaats willen. Elk jaar hadden de boeren een rijke oogst. Tja, vaak is het in de bergen te koud om er koren en fruit te telen.
Maar het dal uit deze geschiedenis had wel iets heel bijzonders. Als je tegen de ene steile berghelling opkeek, zag je helemaal bovenaan een machtige gletsjer. Bij zonsopgang en…

Charlotte, een vrouw van in de tachtig, woonde nog op zichzelf. Ze kleedde zich altijd in fleurige mantelpakjes en hield van beschaafde manieren. Haar huis was gelijkvloers en dank zij haar goede gezondheid kon ze het huishouden nog zelf doen. In haar leven was Charlotte twee keer getrouwd geweest. Van haar eerste man was ze gescheiden en haar tweede echtgenoot was als marine officier gesneuveld in de tweede wereldoorlog.
Wanneer ze een wandeling door de buurt maakte zagen de mensen een rijzige…

De stad was middeleeuws zonder de moderne werkelijkheid te verliezen. Ik zat aan een gietijzeren tafeltje op een terras en dronk trappistenbier. Het was zo’n hete dag waarop het niet verstandig was iets anders te doen. Ik snoof de geur van de gracht op. Ik weet nooit goed of ik die moet omarmen of verwerpen. Het heeft iets van een geil parfum en tegelijkertijd de afstotelijke weeïgheid van braaksel en rotte eieren.
Er namen met veel omhaal een man en vrouw plaats aan het tafeltje naast mij.…

Al heel vroeg was Wouter opgestaan en in zijn pyjama naar de keuken gegaan. Voor Mien maakte hij een ontbijtje klaar, een snee krentenbrood, een gekookt ei en een glas sinassap en dat was al veel, want normaal nam ze in de morgen alleen een kopje thee en een plak ontbijtkoek. Toen hij met het ontbijt boven kwam snurkte ze nog. Hij ging bij haar op de rand van het bed zitten en aaide haar over de wangen en riep zachtjes:
''Het is moederdag Mien, hier heb ik een ontbijtje voor je en een cadeau,…

Zoals op alle werkdagen ben ik zojuist met mijn tas over mijn schouder in de intercity naar Utrecht gestapt. Ik wring mij langs slaperige forensen en weet een zitplaats tussen twee andere mannen te bemachtigen. Loom zet de trein zich in beweging en ik draai wat op mijn plek heen en weer om comfortabeler te zitten. Om mij heen ruikt het naar jassen. Meerdere telefoongesprekken strijken langs mijn oren. Ik hoor ze aan zonder te luisteren. De boemelende trein heeft een couplet en een refrein. De…

Oktober 1951. In zijn huiskamer zit Adriaan van Leeuwen, achter een opengeslagen krant, op de bruin beklede driezitsbank. Rechtop en onberispelijk gekleed. Goudkleurige manchetknopen steken onderin de mouwen van zijn hagelwitte overhemd. Een grijze stropdas met zwarte diagonale strepen is zorgvuldig onder het stijve boord geknoopt. Het huis ruikt naar boenwas en het theelichtje. Het kalmerende tikken van de kleine pendule op de schouw bevestigt de stilte. Van Leeuwen houdt van stilte en van het…

Onuitgesproken woorden die glimlachten op je lippen, dansend en uitdagend. Aarzelend voelde ik je blik rond mijn ogen, zoekend naar de vriend in mijn hoofd. Ik vroeg je waarom je zo mooi was, maar mijn afleidingsmanoeuvre slaagde niet. Werktuigelijk bracht ik mijn handen naar je schouders. Ik wilde je aanraken, tegen me aan drukken en mijn liefde voor jou in je oor fluisteren met de ingehouden expressie van een zanger die oorverdovend wilde uitschreeuwen hoe veel en hoe sterk zijn liefde…

Ik droomde dat er een brug lag over de Styx, een brug van wit marmer. En alle doden, jong en oud, arm en rijk, man en vrouw, liepen in eindeloze drommen over die verbinding tussen hemel en aarde. Sommigen liepen gearmd, verwikkeld in een geanimeerd gesprek, anderen liepen eenzaam en staarden droevig voor zich uit. Ook zag ik kleine en grote groepen schimmen de brug oversteken. Maar om allen speelde een mild licht, en hun vederlichte tred maakte geen geluid. Tussen de doden in liepen engelen,…

Mijn vader verdiende net genoeg, dat zijn gezin sober kon leven, en dat was nog ver voor de oorlog. Op een boterham kreeg je meestal margarine en daarop suiker of een speculaasje. Kaas en worst of vis kreeg je meestal in het weekend, dan gingen mijn ouders op zaterdagmiddag naar de markt, want daar was het toen goedkoper.
Toch waren we gelukkig, omdat we gezond waren en altijd in versleten kleren liepen. Op een keer kreeg mijn broertje Gijs en ik toch nieuwe kleren en daar waren we niet blij…

In de zomer van 1942 was ik elf jaar en woonde ik bij mijn ouders in de Mercatorstraat in Amsterdam west. Waar nu huizen en druk verkeer is was in die tijd allemaal land en tuinderijen van boeren. Met de jongens in de straat gingen we vaak spelen op het land, maar daar oefenden ook soms Duitse soldaten, die gelegerd waren in de school waar ik op zat, alle leerlingen moesten toen naar een andere school.
In 1942 was nog geen hongersnood, maar alles, zowel voedsel, kleding en schoenen waren op de…

Wouter en Mien, beiden bijna tachtig jaar, zaten te mijmeren over vroeger.
''Weet je nog ouwe, dat ik jou heb leren kennen in de gevangenis, jij zat vast voor diefstal van fietsen in de nachtelijke uren. Je was toen net in de twintig en ik zie je nog in die cel zitten, dat kleine manneke met z'n kale koppie. Ik was bewaakster, omdat ik het werk van mijn vader als keuterboertje niet wilde overnemen. Hoe het komt weet ik niet, maar er was iets tussen ons. Wanneer ik het eten in de cel naar je…