Het Concertgebouw in Amsterdam had in de dagbladen een advertentie geplaatst, gezocht werden sopranen om een aria te zingen in een Operette orkest. Mijn zuster Sjaan, oud 74 jaar, had zich opgegeven, zij houdt van operette muziek en waagde een kans. De dag was aangebroken om haar met mijn auto te brengen. Toen we bij het concertgebouw arriveerden stond er een aantal dames bij de ingang te wachten.
''Weet je al welke aria je gaat zingen'', vroeg ik.
''Ja, een aria uit Der Zigeunerbaron van…

Cornelis is dood. Een ouwe kerel waaraan we moesten sjorren en trekken om er nog een beetje beweging in te krijgen. Eigenlijk meer last dan lust. Geestelijk begon ie ook al flink achteruit te boeren. Hij kon alleen nog maar piepen dat ie naar bed wilde, niet eten wilde, dood wilde.
Een haast mensonwaardige marteling, een half jaar durend gevecht met magere Hein. Meerdere keren vroeg hij zijn dokter om een pil, om er een einde te maken. die kreeg hij niet, natuurlijk niet, geen strikte medische…

''Ik ga wel naar de markt, Mien, blijf maar lekker thuis, moet ik paracetamol meenemen?''
Zij had nog steeds last van haar rug, na die val toen het zo glad was.
''Is goed.''
''Wat moet ik meenemen?''…

Augustus 1995.
In de nacht van 11 op 12 augustus, om een uur of half twee, zat ik thuis voor de t.v. en voelde me erg moe.
Ik zette het geluid uit en dacht erover om naar bed te gaan.
Maar ik wilde de dag afsluiten met gebed en deed mijn handen voor mijn gezicht.…

Ik zit in mijn auto en sta stil op de brug van de Corneel Heymanslaan over de E17, zoals helaas elke morgen.
Rechtsonder van me, aan de kant van het Universitair Ziekenhuis, wachten auto's met de motorkap in de richting van Gent op de drie rijvakken van de autostrade in de file. Stille en stom, zoals Guido Gezelle zou zeggen. Althans zoals ik het vanachter mijn voorruit en vanuit de hoogte waarneem, want ik kan me voorstellen dat weinig mensen de motor stilleggen en er redelijk wat decibels…

''Je was net de deur uit toen de telefoon ging, het was Alie en ze vroeg of jij zin had met Wim mee te gaan naar het ziekenhuis.''
''Is er wat gebeurd dan?''
''Neen, het zit zo, Wim had wel eens tegen de hoofdzuster gezegd, dat hij zomaar iemand wilt bezoeken, die nooit bezoek krijgt. Hij kent die zuster goed, omdat ze van hem bijbelles krijgt en nu was er zo iemand, een bejaarde dame.''
''Goed Mien, dat wil ik wel, maar is die dame wel bereid iemand op bezoek te krijgen?''…

Het pannenkoekenhuis
Mijn twee neven en ik bezochten het pannenkoekenhuis.
De tafels waren netjes gedekt met lakens en lepels.De tafelschikking was lieflijk eenvoudig.
Al spoedig kwam de bediende die onze bestelling wilde opnemen.…

De telefoon rinkelde en Mien nam de hoorn, en zei:
''Met mevrouw Jansen.''
''Goedemorgen mevrouw, ik ben Rutger, een student, en probeer al de hele morgen mijzelf uit te nodigen bij iemand te eten, maar overal louloene, ze vinden het maar brutaal.''
''Nou, gewoon vind ik het niet, meestal word je gevraagd bij iemand te eten en dan is het altijd bij familie of bij buren, maar u treft het, want wij wonen in een gehucht in Drenthe en de familie die we nog hebben zien we nooit, zitten vaak in de…

‘David? Hey David!?’ Ik schrik op, zat diep in gedachten verzonken.
‘Je bent zo stil, én wat kijk je bedrukt!’ zegt Alberto. ‘Kijk, laat ons open kaart spelen: als je het niet ziet zitten, zeg het dan. Je hebt zojuist de rector gehoord, hij staat pal achter ons. Onze universiteit kan zich nu geen PR-man veroorloven die er niet in gelooft.’
Vier ogen kijken me indringend en vol twijfels aan.
‘Nee nee,’ stamel ik, het is alleen…’…

Alie, de echtgenote van Wim de gelovige, had gesolliciteerd als hulp in de keuken van het plaatselijke bejaardenhuis en ze was aangenomen, daar was ze heel blij mee, want dan verdiende ze geld en kon ze wat voor haar eigen kopen. Toen zij een mooi jasje met bontkraag wilde kopen maakte hij daar bezwaar tegen, want hij vond haar lichaam belangrijker dan kleding. Ook had hij gezegd, dat haar aangevreten kleding door de mot nog best gedragen kon worden, vooral in deze tijd van de crisis.
''We…

Er was eens een prinsesje genaamd Alice, spreek uit alietsjee want het was italiaans natuurlijk, en ze was heel mooi maar ook een beetje verwaand want dat wordt je als je een prinsesje bent. Natuurlijk was ze ook nog eens slim en aardig en had flink veel geld en was erg gelukkig. Maar op een dag wilde zij op haar achttiende op vakantie en een jongeman ontmoeten. Helaas liep dat slecht af. Ze werd tijdens het skiën in zwitserland verliefd op de knappe skileraar met de mooie ogen en het sterke…

Uitnodiging
''Zeg darling, we moeten toch een keer Alie en Wim de gelovige uitnodigen om bij ons te eten. Wij zijn bij hun al twee keer geweest, vind je niet?''
''Ja Wouter, dat lijkt mij ook, maar ze hoeven mij niet meer te vragen, de laatste keer moest ik bijna kotsen, wie geeft nou zijn gasten rode kool met piepers en gebakken bloedworst te eten en havermoutpap als toetje. Trouwens de aardappelen waren nog aangebrand ook en havermout lust ik helemaal niet. Bij ons thuis vroeger maakte mijn…

''Darling, ik ga een eindje wandelen hoor, misschien gaat mijn rugpijn over.''
Mien was allang blij, eindelijk effen alleen nu ze een ochtend had meegemaakt, die een beroepsminnaar nog voor elkaar moet zien te krijgen.
''Goed ouwe,ga maar lekker wandelen, tegen elf uur heb ik koffie, doei''
Hij gaf haar nog een klap op de kont en liep kermend van de pijn de gang in en opende de huisdeur en zag zijn jonge buurvrouw Carla de vuilnisbak buiten zetten. Ze zag natuurlijk haar lieve oude buurman,…

Ik was in het café in Haarlem en daar zaten drie mannen met grote hoofden te nippen aan hun dagelijkse borreltje.
De ene man had een paars aangelopen gezicht, die was de ergste meteen en de ander had een geel naar oranje neigend gezicht en de derde had een geel hoofd.
Ze deden quasi geheimzinnig tegen mij terwijl ze spraken over het grote geheim van Nederland.
De man met het paarse gezicht bestelde zijn tweede borreltje bij de kelner.…

Tegenwoordig eten Wouter en Mien de warme maaltijd tijdens het middaguur en avonds brood met bekers koffie, altijd in de keuken. Mien had stamppot gemaakt van zuurkool met zuurkoolspek. Dat spek kookt ze een hele tijd vooraf en tenslotte doet ze in het vocht de aardappelen en de zuurkool en laat het gaar worden en stampt het doorelkaar, maar het vlees aan het spek haalt ze eraf en een stukje is voor hem, maar de rest is voor de reusachtige Mien van 80 jaar. Ze had ook nog een Hema worst klaar…

Wouter wilde het zebrapad oversteken toen hij een merel, helemaal in elkaar gedoken, midden op het pad zag zitten.
''Dat beestje mankeert wat'', zei hij tegen een voorbijganger. Het probeerde wel weg te vliegen, maar dat lukte niet. Hij stak zijn arm omhoog om het verkeer te laten stoppen en tot zijn verbazing kwamen de auto,s tot stilstand. Mensen kwamen toegelopen en bogen zich over het vogeltje heen. Sommigen uitten zich in medelijdende woorden, zoals :
''Wat zielig hé''.
Een jonge deerne…

Hij keek haar schattend aan. ‘Dit partijtje loopt op zijn eind’.
Ze keek rond en knikte. ‘Ja. En een begin heeft het ook niet echt gehad.’
Dan unisoon: ‘Waarom zijn we hier dan eigenlijk.’
Hij knikte. ‘In de Fles was een heer die beweerde jarig te zijn. En dat wilde hij met ons delen.’…

Wat zeg je, lieverd?
Ben je moe?
Maar het is pas elf uur…
Ga je slapen?…

'We moete ons gedeisd houwe, die opgewaaide sneeuw is link' sprak Gerrit tegen zichzelf, het stuur van zijn oude BMW uit de 5 serie tot moes knijpend. Toos zat onderuitgezakt naast hem. Ze had haar schoenen al uren geleden uitgetrokken. De zachte wollen sokken hielden haar voeten, die ze af en toe tegen het dashboard plantte om haar beenkrampen te verminderen, meer dan warm. De weg was haast niet meer zichtbaar door de voortdurend opwaaiende sneeuw. Sinds zij de autobaan, vlak na de…

‘Dan moet u wel tussen half acht en negen hier zijn anders hebben we geen tijd om uw gegevens te noteren.’
De stem aan de andere kant van de telefoon klinkt naar een vroegtijdig beëindigde cursus patientvriendelijkheid. Dat stelt me niet gerust. Ik ga namelijk bloed laten prikken. Omdat mevrouw Trawant en ik de winter buiten ons basiskamp doorbrengen moet dat op onbekende grond gebeuren.
Thuis is er het bekende huisartsenlaboratorium met een nummertjesautomaat, een wachtkamer waar veel te…