Eindelijk weer vrij, dacht Arie. Hij was nu vijfendertig en had een jaar vast gezeten wegens door hem gepleegde inbraken. Voor hij in de gevangenis belandde, had hij een Chinese vrouw in een restaurant ontmoet en met haar genoeglijke uurtjes beleefd. Zij werkte daar in de keuken. Haar loempia's waren altijd overheerlijk. Chien heette ze en ze was knap en ongeveer dertig jaar. Ze had wel een eigenaardige gewoonte, want als hij in de keuken van het restaurant kwam en haar een klap op de kont gaf,…

(voor Attila József (1905 - 1937))
Geboren in het majesteitelijke Boedapest, in de Grieks-orthodoxe sferen van je ouders, moest je als drie-jarige je vader al missen, die brutaal het gezin vergoed verliet.
Tot je zevende leefde je bij pleegouders in Öcsöd, waar je varkenshoeder was. Daarna was je weer bij je moeder en zussen in Boedapest en kon je naar school. Borbála, je moeder, onderhield jullie met schoonmaakwerk en waswerk. Een verhaal over je naamgenoot koning Attila was de basis voor…

“Weet je wat we doen zei mijn vriendin, we gaan een weekendje naar de Ardennen”.
“Tja, maar ik denk niet dat we daar zomaar iets kunnen vinden op korte termijn zei ik bedachtzaam”.
Mijn vriendin is een aardige meid, maar soms wel wat te impulsief, ik bedacht me dat ik altijd het gevoel had, de gangbare zaken enigszins met de handrem te moeten benaderen.
Nog niet zo lang geleden had ze een katje in de boom gezien dat klagelijk liep te miauwen.…

Shit, wat zag ze er weer lekker uit vanavond. Onweerstaanbaar, als sappig fruit. En dat smaakt vers - nog vol van kleur, geur en smaak toch het lekkerst. Weet ze eigenlijk wel wat ze teweegbrengt? Haar haren, zo glanzend. Dat nodigde uit om er speels met zijn vingers door te strijken. Haar sprankelende ogen, die nog niet alles hebben gezien, maar de blik die ze hem er terloops mee toewierp maakte hem gek van verlangen Geen rimpel of frons in haar glooiende gelaat te bekennen. Heldere, gave…

''Van Carla had ik af moeten blijven en vraag vergiffenis, darling. Grote schande vind ik het, dat ik vreemd ben geweest en schaam mij diep. Gelukkig heeft de bijbelles van broeder Wim mij veranderd en zal ik voortaan netjes leven.''
''Wat ben ik stomverbaasd zeg, alleen hoop ik, dat je het nu serieus meent, want vorige keer was je ook ineens netjes, je vloekte en dronk niet meer en je kleedde je netjes, meestal in het zwart. Iedereen in de buurt had het erover, terwijl je daarvoor vaak dronken…

(voor Endre Ady (1877 - 1919))
Je geboortehuis was een schamele boerderij op het Hongaarse platteland, waar het rook naar hooi, mest en aardappelen. Van madeliefjes reeg je kettingen en de zaden van uitgedroogde paardenbloemen blies je vrolijk in het gezicht van je vrienden en vriendinnen. Je calvinistische ouders zorgden ervoor dat je in het begin van je dichtwerk Bijbeltaal hanteerde, maar dat trok al snel bij, zeker toen je ineens naar Parijs vertrok, je hield van extreme overgangen en deze…

(voor Donatien Alphonse François Sade (1740 - 1814))
Terwijl hij zijn onschuldige jongedames onder in zijn kasteelkerkers in de roestige boeien gevangen hield, speelde hij op de begaande grond de gevierde artiest met loepzuivere, goede manieren en een subtiel geweten. Overdag wandelde hij in vol ornaat verwijfd en opgetut naar het dorp voor lekkernijen en malse biefstukken, hier en daar de gegoede burgerij groetend met een zwierig gebaar of een beleefde opmerking. Sommigen wisten van zijn…

Een jonge negerjager van een jaar of zeventien liep over de rotsachtige Afrikaanse heuvels, dichtbij zijn dorpje.
In zijn hand hield hij een grote, scherpe lans; aan zijn rug hing een bundel pijlen met boog. De sterke heupgordel was voorzien van een zebraleren buideltje, vol wilde honing uit een rotsspleet.
"Ik ga nu schreeuwen," dacht de jager. "Dan zullen de smakelijke vogels schrikken en uit de struiken opvliegen."
Ja, dor gras en wat struiken waren hier de voornaamste begroeiing. Daarin…

''Heb jij zin om naar de dierentuin te gaan, Alie?''
''Welke dierentuin?''
''In Emmen, ik wil die gorilla weer eens zien, een machtig beest van wel driehonderd kilo, ongeveer het gewicht van vier mensen.''
'' Vandaag niet Gerrit, kijk eens naar buiten, het giet.''…

Bij Wouter en Mien stopte een dure zwarte auto voor de deur.
Het rechterportier ging open en er stapte een vrij jonge man uit, gekleed in een gestreept grijs kostuum.
''Hij komt mij bekend voor, zie hem eens smakelijk lachen, het is onze minister-president, maar wie is de bestuurder dan?''
De twee mannen wezen toen naar hun huis.…

Dit is een verslag van een zaterdag met veel stemmingen. 10 juni wijst de kalender aan. Het zou dus eigenlijk volop zomer moeten zijn. Deze dag begint rot. Alle dagen beginnen zo bij mij. Vanwege een verbond, dat ik bij mijn geboorte heb gesloten met ‘Het Bed’. Ik heb een niet voorziene hekel aan afscheid nemen. Ik stel het met betrekking tot Het Bed altijd zo lang mogelijk uit. Vandaag moest het wat vlugger gaan, want er was een afspraak. Zodoende nam het maar een half uur in…

(voor José de Espronceda y Delgado (1808 - 1842))
Jouw vervolgers wisten niet wat zij jou onwetend hebben verboden. Verstopt in de Spaanse bergen, door de zon dwarrelende contouren als extra camouflage, was je een ingewijde van een occult gezelschap, een Spaanse literator vertelde mij dat het Tempeliers waren, die sterk vervolgd werden door de roomse tirannen met hun patriarchale winstcultuur en onderdrukking van de matriarchale oerreligies, waar Christus echt op duidt. Verklikkers van het…

Een tachtigjarige boerenknecht was tijdens zijn lange leven nooit ergens anders geweest dan in zijn dorpje, in de omliggende velden en boomgaarden. Dit was volgens de simpele man ook het hele aardrijk.
Op een mooie zomeravond liep hij door de weilanden en graanvelden naar de horizon.
"Ik ga nu eens naar het einde van de wereld," dacht hij. "Ja, de rand van de wereld is toch die heuveltop, daar in de verte. Als ik die heuvel beklim, zal ik voor me de oneindige ruimte zien."
Hij ging verder, de…

Het is bijna niet te geloven, maar ik droomde vannacht, dat ik Oldenbarnevelt was. Op het schavot stond ik om onthoofd te worden.De aanklacht was landverraad. Badend in het zweet stond ik daar op het Binnenhof te Den Haag toen ik een klap op mijn hoofd voelde. Wakker geworden zag ik de hand van mijn vrouw op mijn hoofd liggen. Omdat ik vloekte werd ze wakker en zei ze tegen me:
''Wat heb je nou weer, halvegare?''
Ik zei:
''Je hebt me gered, darling, want ik droomde, dat ik Van Oldenbarnevelt…

De burgermeester bij Wouter en Mien:
''Zeg Wouter, je weet, dat het morgen nieuwe maan is, dus komen de ingezetenen weer naar het stadhuis toe om het Wilhelmus te zingen, maar er is wat tussen gekomen.Vanmorgen vroeg ging de telefoon op mijn bureau en kreeg ik de secretaris van het Kabinet aan de lijn. Ik schrok mij kapot, want morgen komt ook de minister president en een vrouwelijke minister hier naar toe, weet ik veel waarvoor. Het wordt dus een drukke dag voor mij, daarom wil ik jullie…

(voor George Gordon Byron (1788 - 1824))
Zijn vader was een losgeslagen kapitein, die meer in de havenkroegen zat, dan dat hij over de zeeën voer en wanneer hij dat toch deed, dan stond hij meestal dronken aan het stuur en belandde hij in andere landen dan gepland. Als rokkenjager is hij onder menige rok gedoken, maar hij maakte het niet zo bont als zijn poëzieminnende zoon, een genetische kwestie zeg maar. Toen George drie jaar was, stierf zijn vader, waarna hij met zijn Schotse moeder naar…

Aan de achterkant van mijn huisje heb ik uitzicht over weilanden. Tussen het grazende vee op de weilanden loopt een smal zandpad naar het bos. Bijna elke dag maak ik een wandeling over dat twee kilometer lange pad naar het bos en neem ik plaats op een bank bij een meertje midden in het bos. Deze keer had ik er spijt van die wandeling te hebben gemaakt, want het was verschrikkelijk warm.Doodmoe nam ik plaats op een bank en viel bijna in slaap toen ik opgeschrikt werd door een harde stem, die…

Het is maar zelden dat ik een droom kan onthouden, maar deze keer was het goed raak en zat ik er letterlijk en bewust in gevangen. Ik bevond me ergens in een bepaalde wijk van Amsterdam, lange straten, korte, benauwde steegjes. Ik liep langs een hoog en rijk flatgebouw, waar ik getuige was van een moord, de moordenaar zag dat ik hem herkende, terwijl hij zijn flatdeur inliep. Ik stond bij zijn rode Porche en vluchtte direct weg. Zijn handlanger achtervolgde me, want die bevond zich in dezelfde…

(voor Elizabeth Browning (1806 - 1861))
Je ploeterde maar voort, ondanks je slechte gezondheid, de poëzie was je kleurrijke redding in een sinistere woning, waar je bullebakvader de dienst uitmaakte. Hij had je in de wraakzuchtige tang, hij bezeerde jou met zijn onverwerkte trauma's. Terwijl je in de achtertuin naar de vogels keek en luisterde, voelde je zijn jaloerse blik vanuit de antieke keuken. 'Elizabeth!', schreeuwde hij in de achterdeur, 'zet eens een lekkere, verse pot thee voor me!…

(voor Eugène Emile Paul Grindel (1895 1952))
Op je zestiende ging je vanwege je astma naar Davos en je wandelde op de Zwitserse bergen, waar de geur van bloemen en kruiden je longen vulden. Kaas, melk en chocolade vulden je hongerige maag. Drie jaar lang zat je op die bergtoppen te gluren naar jongedames met dezelfde kwalen, als jonge dichter vond je moederlijke troost bij de rimpelloze, prille borsten van een mede-patiënte. Misschien zou de passie de kortademigheid wat verlengen, dachten…