Het was een regenachtige dag in Zwitserland. Sepp Blatter van de Fifa, voor die niet weten wat de Fifa is, nu de Fifa is een soort waterijsjes voor voetballers fabriek waar veel vergaderd wordt met een Zwitserse kan koffie over ook verdere voetbalzaken, nu daar is Sepp Blatter de baas van.
Sepp Blatter na rijp beraad over de mogelijke invoering van de witte kaart als een voetballer zijn voortand verliest na een elleboogstoot van zijn opponent op het veld en eerst naar de tandarts moest voordat…

De muziek maakte mij emotioneel. Het crematiecentrum had zeker niet bezuinigd op de geluidsinstallatie. Ik ging zitten op de derde rij van voren. De eerste rij was voor de familie gereserveerd. Ik had heel mijn bewuste leven op die eerste rij willen zitten, maar nu was ik blij dat er een ruime afstand bestond. Ik staarde naar de kist, naar de bloemstukken en de grote, brandende kaarsen die aan weerszijden van de doodskist als lichtgevende wachters waren opgesteld. Mijn ogen werden enigszins…

Hendrik Stalmeester woont al jaren aan de Herestraat in Groningen, waar hij zijn winkel, atelier en woonverblijf heeft. Sinds zijn vrouw met haar Porche verongelukt is, leidt hij een teruggetrokken bestaan.
Zijn portretcyclus 'Mon amour', een ode aan zijn vrouw, heeft hem meer dan vijf miljoen euro opgeleverd van een multimuljonair uit Los Angelus. Niet dat hem dat geld wat kan schelen, want hij eet bijna elke dag van de Febo om de hoek, overigens zonder dik te worden, maar dat zal wel door…

Toen Mien de vuilnisbak buiten wilde zetten en de deur had geopend, zag ze niet die grote drol vlak voor de deur. Ze trapte met haar rechter pantoffel erin en gleed uit, maar kon zich nog net staande houden. De verwensingen waren niet van de lucht.
Wouter hoorde haar schelden en rende naar buiten en zei:
''Wat is er, darling?''
''Een of andere hufter heeft hier zijn hond vlak voor onze deur laten kakken, mijn hele pantoffel zit onder de stront en wat een rot lucht. Haal effen een paar kranten…

‘Oh, vandaar.., we dachten al’
De haringman staat als een straatartiest bevroren in zijn laatste beweging. Het kleine mesje in zijn hand rust op de flank van de net onthoofde vis op de snijplank. Zijn aandacht is voor een moment onverdeeld en volkomen.
‘Hoe oud was ze?’
‘89’, zegt de vaste klant.…

Ergens in een klein stadje, in een huisje op de hoek van de straat, woont een wat vreemde dame. In eerste instantie valt het helemaal niet op totdat je wat dichter bij komt en alles beter bekijkt.
Het huisje heeft een kleine voor- en achtertuin. Wat meteen opvalt is het getjilp van misschien wel honderden vogeltjes en natuurlijk het grote aantal bomen die hier staan. Haast een bos in het klein.
Ik probeerde door de struiken heen te gluren om te kijken waar dat geluid van al die vogels vandaan…

Toen ik negentien was deed ik na mijn werk overdag ook avonds nog een paar uur schoonmaakwerkzaamheden in een groot kantoor. Daar leerde ik een jonge vrouw kennen, die hetzelfde werk deed. Ze heette Petra. Ze zag er leuk uit en we spraken af op een zaterdagavond naar de bioscoop te gaan. Toen de film begon en dus het licht uit was, pakte ze mijn hand en kneep erin. Ik had haar nog niet aangeraakt, dat durfde je in die tijd niet zo gauw. Na de voorstelling gingen we patat eten en een cola…

(opgedragen aan Jean-Nicolas Arthur Rimbaud, 1854 - 1891)
Merde, mon ami, ik ben zo moe als een krekel die verdoofd is door een shot heroïne. Hero? Alsof je een held bent met die troep in je lijf! Al mijn weten is weggegleden in een zwart gat, ik heb besloten zelf een gedicht te zijn en het daarbij te laten. De nieuwe stenen willen maar niet aarden. Achter oude gevels verrijst de nepcultuur van supermoderne bejaardentehuizen. Die oudjes weten wel beter. De architecten zeggen dat de verrekijker…

''Als je vanavond seks wil Henk, dan moet je eerst condooms bij de drogist kopen, want ze zijn op.''
Vorige week had het echtpaar een pakketje met twaalf stuks, via het internet besteld.
''Zijn ze nu al op, Ingrid?''
''Ja, wat dacht jij dan, als mijnheer twee keer per dag wil. En ik wil niet het risico lopen in verwachting te raken, dat kunnen we nu helemaal niet hebben met die crisis.''…

De vrouwen stonden met zijn drie te praten in de hal toen hij thuiskwam. Ietwat gehaast en met rode kleur begroetten ze hem.
Het was voor hem als vrijgezel altijd weer leuk om thuis te komen als er mensen in de hal stonden en je gingen verwelkomen.
Toch hoorde hij, voor hij begroet werd, de dames tegen elkaar zeggen: “Heb je die achterlijke zonnebril gezien die ze op heeft!?”
In de lift dacht hij over de opmerking van de zonnebril na, maar hij kon zich niet voorstellen over wie ze het gehad…

''Mien werd begin van de nacht wakker van hevig lawaai en zag het voortdurend lichten, het onweerde en niet zo zuinig ook. Naast haar lag Wouter nog heerlijk te slapen. Ze schudde hem wakker.
''Wat is er, waarom maak je me wakker? Ik lag net te dromen, dat ik vijf miljoen euro had gewonnen. We zaten al in het vliegtuig naar de Bahama's. Wat is dat voor lawaai buiten.
''Man, het onweert verschrikkelijk, laten we ons aankleden. Ik ben zo bang, straks wordt ons huis geraakt en staat de boel in…

Wouter en Mien waren op de huishoudbeurs in Amsterdam. Zij genoot met volle teugen van de hapjes die werden uitgedeeld, maar hij vond dat moderne gedoe maar niks.
Laat in de middag hadden ze alles wel gezien en verlieten de huishoudbeurs. In een naburig café aten ze een broodje en dronken een glaasje. Natuurlijk zat Wouter op zijn praatstoel aan de bar en vertelde breeduit over hun burgemeester in het dorp, die altijd bij nieuwe maan de bewoners van het dorp uitnodigden voor een gezellig…

In de jaren dertig van de vorige eeuw woonden mijn ouders in een klein vissersdorp. Mijn vader vertelde mij toen een verhaal als volgt: ''
''Luister goed m'n jong, wat ik je nu ga vertellen is echt gebeurd. Onze buurman Rob, een grote sterke kerel van in de vijftig, was visser van beroep. Een paar huizen verderop woonde zijn broer Pieter, die was niet getrouwd en vaak ziek. Rob verdiende goed en beschikte over een aantal boten en had een paar jongens in dienst. Vaak kwamen ze terug met een…

Hoe ouder ze werd hoe meer herinneringen boven kwamen. Misschien wel om niet te beseffen dat ze wel erg alleen was, het hield haar in elk geval bezig.
Haar echtgenoot was al weer met een vriend van vroeger een weekend naar de motorcross in Drente.
Weer was ze alleen.
Altijd was ze weer alleen, het leek een repeterend verhaal.…

De schrijver van misdaadromans Erich von Torn had na zijn laatste bestseller even schoon genoeg van intriges en complotten, hij was toe aan een flinke vakantie en hij kreeg van vrienden een zomerhuisje op Terschelling aangeboden, hij mocht er zolang verblijven als hij maar wilde, want zijn vrienden gingen voor ruim een jaar naar familie in Zuid-Afrika. Heerlijk weg uit de Hamburgse hectiek, had hij met een voldaan gevoel het zomerhuisje gereinigd en opgevrolijkt met een bos bloemen. Er staan…

Toen ik een jaar of veertig was woonde ik alleen in een klein huisje, even buiten het dorp. Een vrouw was nog niet op mijn pad gekomen. Burgemeester Krikke van het dorp, had namelijk de gekke gewoonte bij nieuwe maan een feest te organiseren voor de ingezetenen en had mij gevraagd zijn vrouw en secretaresse te assisteren bij het schenken van drankjes en uitdelen van versnaperingen. De gezinnen met hun kinderen werden dan uitgenodigd om op het plein voor het stadhuis te komen. De kinderen kregen…

De volgende avond mocht opa zich verheugen op het gezelschap van acht kinderen. Ja, Bastiaans kleinkinderen wisten hun vriendjes wel mee te krijgen.
"Mijn verhaal van gisteren was wel griezelig," zei opa. "Daarom zal ik nu wat liefs vertellen."
Opa kuchte een paar keer, en liet zijn vertelling horen:
"In de mooie zomernacht glommen de boomkruinen van het bos in het schijnsel van de volle maan.…

Opa Bastiaan zat in zijn gezellige huiskamer, omringd door zijn vijf kleinkinderen.
Hij vertelde een door hemzelf verzonnen verhaaltje. De drie jongetjes en de twee meisjes luisterden geboeid. Opa's stem klonk zo aangenaam:
"Wat jullie nu horen, gebeurde in een groot deftig huis.
's Nachts, terwijl iedereen lag te slapen, kwamen uit de muizenholletjes huiskabouters tevoorschijn. In de grote woonkamer begonnen ze de stoelen, tafels en boekenkasten af te stoffen met hun doekjes. Ja, die…

Veel geluk heeft Aaltje niet gehad. Stil zat ze daar voor het raam naar buiten te staren. Ze voelde zich nog redelijk gezond al was ze tachtig. Een beginnende reuma en suikerziekte nam ze op de koop toe, daar was mee te leven. Ze hield niet van klagen en stond elke morgen om zeven uur op. Vorig jaar zaten ze nog gezellig met z’n tweeën te ontbijten. Joop was ondernemend, elke keer had hij een nieuw idee en gingen ze met hun kleine auto ergens naar toe.
Wanneer zij door haar huisje loopt en…

Vanaf 1977 woon ik in Lelystad en geniet elke dag van de zuivere lucht, de bomen, het vele groen en de plassen en grachten. Wegens mijn hoge leeftijd ben ik niet zo mobiel meer, maar als het even kan ga ik met mijn dochter mee naar het natuurpark. Daar zijn is echt genieten, wat een schoonheid van natuur, maar meestal moet ik het in mijn eigen omgeving zien en dat is ook niet mis. Ik woon in de Kogge en op de grens van de Gondel loopt een gracht die in verbinding staat met een grote plas in…